Συνήθως όταν στο εξώφυλλο ενός δίσκου δεσπόζουν κάτω από 2 χρώματα, μερικά ξεκοιλιασμένα πτώματα και στο βάθος ίσως να αχνοφαίνεται κάποιο νεκροταφείο, μαυσωλείο ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων και ένα ριζωμένο λογότυπο, όταν στη εισαγωγή ακούς κάποιον να υποφέρει επίπονα και πιθανώς να κατασπαράζεται από ‘κάτι’, τότε ξέρεις στα σίγουρα με τι έχεις να κάνεις. Μετά από αυτή την διαπίστωση το μόνο που μπορεί να σε τρομάξει είναι αν το καρπούζι θα είναι μάπα. Στη περίπτωση των Morbid Flesh είναι εντελώς σάπιο αλλά με την καλή έννοια. Εδώ το κάθε κομμάτι εκτός απ’ το ότι είναι το πιο μολυσματικό σημείο από τα απομεινάρια μιας νεκροψίας, είναι και μια ανάσα ζωής στον χώρο του old-school death. Pure καταστάσεις! Χαίρομαι τις μπάντες που μπορούν ακόμη να αποδείξουν με λιγότερα από 10 κομμάτια και χωρίς πολλά λόγια, το old-school ιδίωμα μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει χωρίς να γίνεται γραφικό, γελοίο ή απλά μια κακή αντιγραφή. Αυτή η κυκλοφορία εκτός από κάμποση σαπίλα έχει μέσα της και μπόλικη ψυχή, η οποία (εδώ είναι το καλύτερο) βασίζεται σε επιρροές μεν (βλέπε την διασκευή του ‘Scream Bloody Gore’ των Death) αλλά σε original ιδέες δεν και φυσικά δεν λείπει η τεχνικότητα (ακούστε το ‘Visions of Mutilated Ghouls και θα δείτε για τι ακριβώς μιλάω). Μπράβο και πάλι μπράβο!
8,5/10
Αγγελική Καπίρη
