Από τα καλά της Frontiers παραδέχομαι ότι είναι πως έχει δώσει και βήμα σε τεράστιους καλλιτέχνες/συνθέτες/μουσικούς να παρουσιάσουν την δουλειά τους όταν ίσως κάποιες μεγάλες πολυεθνικές να τους σνόμπαραν επειδή αυτό που παίζουν δεν πουλάει και τόσο. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και ο κύριος Mark Spiro.
Συνθέτης τεράστιων επιτυχιών ο Mark, μας έχει δώσει τιτάνια άσματα όπως το “Mighty Wings” που παρουσίασαν οι Cheap Trick, η σχέση του με τραγούδια από soundtrack ταινιών είναι εκτεταμένη, ενώ η λίστα των καλλιτεχνών με τους οποίους συνεργαστεί για τον ένα ή τον άλλον λόγο είναι προφανώς ένα αρκετά μεγάλο σεντόνι. Πέρσι η Frontiers παρουσίασε ένα “Best Of” του και ο ίδιος απ ότι φάνηκε έμεινε ικανοποιημένος με την συνεργασία τους.
Δεκαπέντε κομμάτια περιλαμβάνει το “Traveling Cowboys”. Ακούγονται πολλά αλλά πιστέψτε με ότι ο δίσκος κυλάει σαν νεράκι. Θα έλεγα ότι ποιο πολύ έχουμε να κάνουμε με μια pop δουλειά που λοξοκοιτά το rock παρά το αντίστροφο. Τίποτα το κακό σε αυτό αρκεί να σας αρέσει η καλή pop αν και πραγματικά δεν ξέρω πόσοι είμαστε που πατάμε και στα δύο είδη.
Οι συνθέσεις είναι προφανώς αρκετά ανάλαφρες, κάποιες ποιο χαρούμενες, ενώ δεν λείπουν και οι μελαγχολικές στιγμές. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν έχουμε να κάνουμε με δεκαπέντε μπαλάντες. Υπάρχει ποικιλία στον ήχο και τα κομμάτια στην πλειοψηφία τους είναι αρκετά εμπορικά. Σημείο αναφοράς το ντουέτο με τον Julian Lenon στο “7 Billion People” αν και θα αδικούσα τα υπόλοιπα.
Το πιο ενδιαφέρον για εμένα όμως είναι το γεγονός πως συχνά πυκνά έπιανα τον εαυτό μου να σκέφτεται «χμ, να αυτό θα μπορούσε να το τραγουδά ο τάδε τραγουδιστής» και αυτό πιστεύω δείχνει την ικανότητα του συνθέτη στο να πλάθει μουσική για άλλους. Επίσης, πιστέψτε με όταν λέω πως οι πιο πολλοί τραγουδιστές/τραγουδίστριες που μου έρχονταν στο μυαλό δεν ήταν καν από τον χώρο του rock. Το “Traveling Cowboys” κατά την άποψή μου είναι ένα άλμπουμ που πιο εύκολα θα απολαύει ο οπαδός της pop από τον οπαδό του rock. Τίποτα το κακό σε αυτό.
7/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
