Κάπου παρά έχει γίνει το κακό με όλες αυτές τις κυκλοφορίες από female fronted μπάντες που παίζουν αυτό το gothic-folk-symphonic-δεν ξέρω εγώ τι άλλο metal και ακούγονται λες κι έχουν βγει όλες από την ίδια μήτρα, άσε που στις περισσότερες αμφισβητείται ευθέως το πόσο metal είναι και κάπου στα μισά του κάθε album προσωπικά με παίρνει ο ύπνος. Ε στην ίδια κατηγορία ανήκουν και οι Γερμανοί Lyriel. Ιδρύθηκαν το 2003 και το “Skin And Bones” αποτελεί την πέμπτη τους full length κυκλοφορία. Στα πρώτα τρία album τους “Prisonworld” (2005), “Autumntales” (2006) και “Paranoid Circus” (2010) κινούνταν σε μια πιο folk – Celtic rock κατεύθυνση ενώ από το τέταρτο “Leverage” (2012) άρχισαν μια μετάβαση σε πιο heavy ήχο που ολοκληρώνεται καλύτερα στο “Skin And Bones”. To άλμπουμ αποτελείται από 13 τραγούδια διαρκεί κάτι λίγο παραπάνω από 55 λεπτά ενώ η παραγωγή του, αν και τυπική δίσκων του είδους, είναι πολύ καλή. Κυρίαρχο στοιχείο στη μουσική των Lyriel, όπως είναι αναμενόμενο η μελωδία και μια μελαγχολική ατμόσφαιρα. Η φωνή της Jessica Thierjung είναι μεν πολύ όμορφη ακούγεται δε πολύ pop για τα γούστα μου, η χρήση του βιολιού και του τσέλου προσδίδουν την λυρική και folk υφή στο υλικό της μπάντας, η κιθάρα του Tim Sonnenstuhl (εμφανώς επηρεασμένος από Maiden) περνά μάλλον σε δεύτερο ρόλο, το rhythm section εκτελεί ένα ρόλο διεκπεραιωτικό χωρίς εκπλήξεις και εξάρσεις. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία στο δίσκο με κάποια τραγούδια με έντονη pop χροιά όπως τα “Numbers” (το video του δίσκου) και “Dust To Dust”, κάποια τυπικά τραγουδάκια του είδους όπως τα “Black and White”(με συνοδευτικά αντρικά καθαρά και growl φωνητικά από τον Christian Alvestam των Solution .45’s το οποίο υπάρχει και σε μια πιο εμπορική έκδοση στο τέλος) και “Your Eyes”, οι πιο heavy και καλύτερες στιγμές του δίσκου για μένα στα “Falling Skies”, “Skin And Bones”, “Der Way” (στα Γερμανικά), “Worth The Fight” και “Running In Our Blood”, και όπως είναι αναπόφευκτο σε τέτοια άλμπουμ οι μπαλάντες “Astray” (μόνο φωνή και τσέλο), “Skin And Bones” (πιο pop αισθητική) και “Dream Within A Dream” (power ballad με εισαγωγή με τη συνοδεία πιάνου και βιολιού). Εν κατακλείδι το “Skin And Bones” δεν είναι κακός δίσκος και όσοι αρέσκονται σε μπάντες όπως οι Nightwish, Delain, Tarja, Xandria, Within Temptation, Leaves Eyes κλπ πιθανόν θα γουστάρουν, αλλά ακούγεται τόσο τετριμμένο, τυπικό και αδύναμο στα αυτιά μου που προσωπικά μάλλον δεν θα το ξανακούσω ποτέ.
6/10
Πάνος Πρέντζας
