Καλή η τέταρτη ολοκληρωμένη κυκλοφορία σε Doom-Death-Gothic μονοπάτια από τους Ιταλούς Ecnephias οι οποίοι σε αυτόν το δίσκο συνεχίζουν να παίζουν στο στυλ αυτού που αποτέλεσε πειραματισμός κατά τον τρίτο τους δίσκο που ονομάζεται “Inferno”. Το ανάλατο κράμα Γοτθικών Rotting Christ, Paradise Lost, Moonspell, Dark Tranquility και Woods of Ypres καλά κρατεί. Εδώ στο “Necrogod” το συνολικό αποτέλεσμα είναι ένα κλικ πιο πάνω από ότι στον προκάτοχό του, δύο χρόνια πριν. Δυστυχώς όμως οι μελωδιάρες που υπήρχαν στα πραγματικά καλά κομμάτια του προηγούμενου δίσκου φαίνεται να μην υπάρχουν εδώ. Αντίθετα όλα τα κομμάτια αν και έχουν αρκετά υψηλή ποιότητα μοιάζουν τόσο μεταξύ τους που φαίνονται σχεδόν εργοστασιακά (πολύ πιθανόν όμως ο κύριος λόγος που τελειώνει πρώτη φορά ο δίσκος και νομίζεις ότι άκουγες το ίδιο κομμάτι τόσες φορές να σχετίζεται όχι με την κοινή αρχιτεκτονική των κομματιών αλλά με το πανομοιότυπο tempo τους). Επίσης σε σχέση με το “Inferno” εδώ οι κιθάρες έχουν 100% τον πρώτο μελωδικό ρόλο και όχι το πιάνο. Γενικά οι κιθάρες είναι πολύ τρομερές με ωραίες εμπνεύσεις στα leads και πανέμορφα σολίδια! Αν και τα κομμάτια μοιάζουν πολύ μεταξύ τους, σε αρκετά από αυτά το γλυκό έδεσε πολύ καλύτερα. Συγκεκριμένα “Anubis”, “Kali-Ma”, “Leviathan” είναι δείγματα ωραίων δυναμικών τραγουδιών. Στο επίσης καλούλι “Voodoo” έχουμε και guest συμμετοχή από τον Σάκη των Rotting Christ. Το “Temple of Baal Seth” είναι επίσης καλό προς πιο Gothic καταστάσεις. Ίσως το αγαπημένο μου κομμάτι από εδώ μέσα να είναι το πολύ μυστήριο “Ishtar” το οποίο έχει και τρομερές κιθαριές προς το τελείωμα. Τελικώς καλός δίσκος και ειδικά για το ιδιαίτερο ιδίωμα που πρεσβεύει και ίσως και να αφήσει κάποιες καλές στιγμές και σε ένα ευρύτερο ακροατήριο αλλά σίγουρα δεν έχει τη βαρύτητα της «δισκάρας».
7.5/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
