Ας τα πάρουμε από την αρχή. Ποιοί είναι οι InVertigo? Γερμανοί progressivάδες για τους οποίους έχουν ήδη γραφτεί πολλά στην πατρίδα τους. Μάλιστα το 2006 είχαν κάνει support στους Porcupine Tree. Γενικά είναι κάπως περίεργος ο ήχος τους. Μία τέχνη-είδος του rock μεταξύ πολυπλοκότητας και “μαεστρίας”, φοβερή δομή και radio-like ακούσματα. Στα κομμάτια τους καθρεφτίζονται οι επιρροές από Yes, Marillion, Smashing Pumkins, και παρόλα αυτά ηχούν πραγματικά μοναδικά, με συμφωνικές συνθέσεις, πολυεπίπεδες ρυθμίσεις, διακυμάνσεις tempo, συνεχείς αλλαγές και ευχάριστες ανατροπές. Όλα αυτά αποτελούν τα τραγούδια τους. Αναλογιστείτε πως τα κομμάτια έχουν αρκετά μεγάλη διάρκεια. Το “Next Stop Vertigo” αποτελείται από μόλις 6 κομμάτια και σαν δίσκος έχει 1 ώρα διάρκεια. Παρόλα αυτά η ουσία δεν χάνεται, το περιεχόμενο επικρατεί και οι μελωδίες, αν και απαιτητικές, είναι ο πρωταρχικός στόχος. Υπάρχουν επίσης πάρα πολλά σημεία στα οποία τα φωνητικά είναι brutal και αλλάζουν σε κάτι πολύ απαλό. Τα κατεβάσματα στην κιθάρα είναι πολύ ομαλά και γενικά σαν μουσικοί έχουν μελετήσει πολύ καλά τι κάνουν. Στην πορεία της ακρόασης κατάλαβα πως υπάρχει μίξη ακόμα περισσότερων στοιχείων…μουσική που σε σημεία θυμίζει Opeth, μελωδικότητα των Dream Theater, αλλά και Jeff Martin, ανατολίτικες κλίμακες, περίεργες εισαγωγές.. Το μεγάλο μήκος των τραγουδιών πιθανόν να μην αρέσει σε κάποιους και άλλοι να το λατρέψουν. Γενικά με το ντεμπούτο τους οι InVertgo θα μπερδέψουν πολύ κόσμο. Εμένα δεν με έχει μπερδέψει ποτέ τόσο πολύ ένας δίσκος. Υποκειμενικά, λοιπόν, μπορώ να πω πως μου άρεσε.. αλλά περισσότερο εκτίμησα πολύ το γεγονός ότι είναι κάτι που σίγουρα δεν έχει ξανακουστεί και τα παιδιά έχουν κάτι πολύ πιο βαθύ από έναν δήθεν στόχο.. Αντικειμενικά έχω να πω ένα: συνδυάστε τα παραπάνω και αποφασίστε. Love it or hate it!!!
7/10
Μαρία Θεοδωράκη
