Μόλις 4ο album για τους Αμερικάνους Heavy Metallers. Και λέω “μόλις” γιατί οι MASS υπάρχουν ενεργά από το 1984. Άλλο ένα από τα αξιόλογα συγκροτήματα που ποτέ δεν έλαβε την αναγνωσιμότητα που του αναλογεί. Στο “Sea Of Black” ακούμε δυνατές εισαγωγές, βαριές κιθάρες και κάποια μελωδικά περάσματα που θυμίζουν power metal, αλλά ακόμα και εγώ ως μη ένθερμη οπαδός του power, λάτρεψα τον τρόπο που έχει γίνει η μίξη. Η βάση, όμως, της μπάντας είναι το heavy. Εκεί κινούνται και πέρα από κάποια σημεία, το παρόν album έχει ότι χρειάζεται για να χαρακτηριστεί ένας πολύ καλός δίσκος. Με μόλις μία κιθάρα να βγάζει όλα τα solo και τα riffs παράλληλα με τα δεύτερα φωνητικά, το μπάσο του Lou Spagnola να ακούγεται όχι πολύ, αλλά καθαρότατα, ιδιαίτερα στις εισαγωγές και με τον Louis D’Augusta να έχει βρει την τέλεια ισορροπία στην φωνή του αγγίζοντας τα ψηλά φωνητικά άψογα, το μοναδικό λάθος που έκαναν είναι ότι μέσα στα 12 τραγούδια υπάρχουν 4 μπαλάντες και ένα instumetal. Το μονόλεπτο “Captain Jack” λίγο πριν το κλείσιμο του album, θεωρώ πως ήταν περιττό. Μία ίδια συγχορδία στην κιθάρα η οποία λόγω του μήκους του κομματιού, δεν αποβαίνει βαρετή, δεν αλλάζει όμως το γεγονός ότι ήταν μία άσκοπη κίνηση. Οι μπαλάντες τους δεν μου άρεσαν. Με μοναδική εξαίρεση το “More Than A Friend”, οι υπόλοιπες αφήνουν μία “γλυκανάλατη” γεύση και δεν έχουν κάτι που να τις κάνει μεταδοτικές. Αντιθέτως, το “More Than A Friend” σε συνεπαίρνει από την αρχή, έχοντας μελωδία που σκοτώνει. Δεν αφήνει και το πιο χαρούμενο συναίσθημα στο τέλος, αλλά το θέμα είναι πως οι MASS πέτυχαν αυτό που είχαν κατά νου. Και όχι μόνο εκεί. Όλο το “Sea Of Black” είναι ένας πολύ καλός δίσκος και το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε αυτούς που ψάχνουν κάτι καλό, ιδιαίτερα πάνω στο συγκεκριμένο είδος.
7,5/10
Mαρία Θεοδωράκη
