[Option A]
Με το που είδα την φωτογραφία των μελών του συγκροτήματος ήμουν 99% σίγουρος ότι πρόκειται για ακόμα ένα συγκρότημα χωρίς “προσωπικότητα” και χαρακτήρα, συν ότι ήμουν σίγουρος ότι θα έκαναν covers. Μεγάλη απάτη η προκατάληψη. Δεν περίμενα για κανένα λόγο τόσο καλή δουλειά να προέρχεται από το Ντουμπάι. Από τα καλύτερα συγκροτήματα (αν όχι το καλύτερο) στην χώρα τους. Παίζουν death κατά κύριο λόγο, με μερικές thrash επιρροές και ανατολίτικο στυλ που ο συνδυασμός τους είναι ότι πρέπει. Πέρα από τα εκπληκτικά ντραμς, τα εμπνευσμένα riffs και τα κατάλληλα φωνητικά, υπάρχουν και πιο ήπια κομμάτια. Το “ Anemic Assurgency “ είναι το κατάλληλο παράδειγμα. Το πρώιμο αυτής της δουλειάς, με πολύ παραδοσιακή ατμόσφαιρα παίζοντας το ούτι, όπου είναι ένα παραδοσιακό Αραβικό όργανο, συντελεί στην φοβερή δομή του δίσκου. Η παραγωγή όπου έγινε στην Πολωνία πρέπει να ομολογήσω είναι εκπληκτική και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από πουθενά. Όλα ωραία, όλα καλά. Τέλος να πω και κάτι που μου ξίνισε. Το artwork δεν μου πολυάρεσε, αλλά εντάξει δεν μπορώ να τα έχω και όλα στην εντέλεια.
9/10
Αλέξανδρος Κωνσταντουράκης
[Option B]
Κάτι η ανατολίτικη εισαγωγή, κάτι η καταγωγή των Nervecell – είναι από το εξωτικό Ντουμπάι- περίμενα να ακούσω κάτι ανάλογο με τους Orphaned Land. Αμ δε! Τα ηχεία μου ξερνούν ωμό death metal όπως αυτό γαλουχήθηκε στα 90’s. Τεχνικό και ακραίο το δεύτερο άλμπουμ των Nervecell διαθέτει όλα όσα θέλει ο οπαδός να ακούσει από μια death μπάντα. Η παραγωγή είναι καθαρή και επιτρέπει να ακούγονται όπως πρέπει όλα τα όργανα. Οι ρυθμοί και τα τέμπο ποικίλουν, κάνοντας την ακρόαση του άλμπουμ πιο εύκολη ακόμα και για μη μυημένους στο είδος. Επίσης συμμετέχει και ο Karl Sanders (Nile) στα φωνητικά, συνεισφέροντας στο γενικό αποτέλεσμα. Το Ντουμπάι πλέον εκτός από εξωτικές διακοπές, μπορεί να προσφέρει και ποιοτικό metal πλέον.
7/10
Γιώργος Τσινάνης
