Τώρα τι να πεις για μια από τις μεγαλύτερες μορφές στο χώρο του black metal; Ήταν το 2000 σε ένα club, σε ένα στενό της Αθήνας, στο Bug Club, όταν είχαμε την τύχη να δούμε ένα από τα καλύτερα black metal shows, αυτό των μεγάλων Immortal. Όταν τελείωσε η συναυλία τους κυνηγάγαμε από πίσω για μια φωτογραφία και ένα αυτόγραφο, ανατριχίλα και τίποτα άλλο. Τότε εικοσάχρονα παιδάκια ήμασταν και βλέπαμε από κοντά τα ινδάλματά μας. Τα χρόνια πέρασαν και ήρθε η στιγμή να γράψω για το καινούργιο δίσκο του μεγάλου Abbath.
Τι και αν ακολούθησαν ένα κάρο αλλαγές, τι και αν έφυγε από τους Immortal, ο Abbath συνεχίζει να κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα όλα αυτά τα χρόνια, να «σπέρνει» τους σπόρους του black metal και να «γαλουχίζει» γενιές και γενιές με την μουσική του! Όπως και με τους Immortal, έτσι και εδώ απολαμβάνω καθετί καινούριο που δημιουργούν. Μερικές φορές ένα διαζύγιο είναι το καλύτερο και για τις δυο μεριές και αυτό φαίνεται και από τις μετέπειτα δημιουργίες τους, μπορεί να υπάρχει μια πικρία σε όλους μας αλλά είναι καλύτερα για τέτοιες μουσικές οντότητες.
Πέρασαν τρία χρόνια από το πολύ καλό ομότιτλο ντεμπούτο τους και με τον ήχο τους να έχει ανδρωθεί και ωριμάσει πλέον οι Abbath επέστρεψαν με το νέο τους δίσκο με τίτλο “Outstrider”. Ένας δίσκος που αποτελείται από οκτώ πανίσχυρα, πρωτότυπα τραγούδια και καταλήγει σε μια εκρηκτική διασκευή των Bathory. Άξιο αναφοράς το εξώφυλλο, το οποίο αποτελεί δημιούργημα των Kim Holm και Olav Iversen.
Έχουμε και λέμε λοιπόν. Ο δίσκος ξεκινάει με το “Calm In Ire”, όπου κατά γενική ομολογία υπάρχει ένα vibe από “At The Heart Of Winter”, με την παγωμένη κιθάρα να δημιουργεί ένα σκηνικό τεράστιας σκοτεινιάς μαυρίζοντας τον ουρανό. Ακολουθεί το τρομερό “Bridge Of Spasms”, όπου δεχόμαστε μια επίθεση από blast beats. Το “The Artifex” είναι ένα καταιγιστικό κομμάτι όπου και εδώ συναντάμε κάποιες στιγμές των Immortal. Το “Harvest Pyre” ακούγοντας το κάποιος μπορεί να πει ότι είναι ένα κλασικό κομμάτι Abbath, γεμάτο ενέργεια και με τα riffs από τις κιθάρες να σου καρφώνονται στο κεφάλι. Το “Land Of Khem”, ακούγοντάς το, μπορώ να πω ότι είναι ένα καλό κομμάτι γεμάτο από αξιόλογα riffs και με μια εκπληκτική μελωδία που δημιουργεί ένα σόλο κιθάρας προς το τέλος.
Το ομότιτλο “Outstrider” πιστεύω ότι είναι από τα καλύτερα του δίσκου καθώς καλύπτει και τον πιο απαιτητικό ακροατή, ό,τι θες το έχει. Μελωδία, «παγωμένα» riffs, επικό παίξιμο με drums και ένα πολύ πιασάρικο ρεφρέν. Στο “Scythewinder”, το ξεκίνημα του κομματιού είναι ένα παλιό riff από Immortal, όπως ο ίδιος ο Abbath παραδέχεται, ενώ στο όλο σύνολο ξεχωρίζει για το καταιγιστικό παίξιμο του Ukri Suvilehto στα drums και το σόλο του Ole Andre Farstad. Προτελευταίο κομμάτι το “Hecate”, όπου ακούμε μια τρομερή black ‘n’ roll σύνθεση που σε ξεσηκώνει. Ο δίσκος κλείνει με το “Pace Till Death” μια διασκευή φόρος τιμής στους Bathory. Τα λόγια είναι περιττά.
Στον δίσκο αυτό υπάρχουν στιγμές που σίγουρα διοχετεύουν τα παγωμένα χαρακτηριστικά riffs των Immortal με την αίσθηση του επικού αντανακλώντας απόλυτα τα χιονισμένα νορβηγικά βουνά από τα οποία προήλθε. Όμως, δεν υπάρχει ο κίνδυνος να επαναλάβει o Abbath αυτή τη φόρμουλα ποτέ, δεν έχει αποκλίνει από το μονοπάτι του, αντ’ αυτού στέκεται ορθώνοντας το ανάστημα του περήφανος σε έναν δρόμο που δημιούργησε ο ίδιος. Οι Abbath δημιουργούν black metal συνθέσεις αντλώντας επιρροές από το NWOBHM τις οποίες εμπλουτίζουν με μελωδίες. Το “Outstrider” είναι ένας αξιόλογος δίσκος και δείχνει ότι όσα χρόνια και αν περάσουν ο Abbath και η γενιά του θα μας προσφέρουν υλικό που θα μας συντροφεύει στους χειμώνες του μυαλού μας για πάντα.
8/10
Νίκος Λίλλης
[email protected]
