Το U.S. power metal είναι ένα είδος που ποτέ δεν ήταν ευρέως διαδεδομένο. Οι Arctic Flame όμως, προσπαθούν να πάνε κόντρα στα προγνωστικά δίνοντας μας ένα αρκετά αισιόδοξο, για αυτούς, album. Εκ πρώτης όψεως, το βασικό riff του εισαγωγικού My Little Slice Of Hell δείχνει να δίνει πολλές υποσχέσεις για μία ενδιαφέρουσα ακρόαση. Το συνολικό αποτέλεσμα δεν είναι ακριβώς αυτό που θα είχαμε κατά νου. Οι συνθέσεις ναι μεν διακατέχονται από ένα γενικό ποιοτικό πνεύμα, αλλά χάνουν πολύ στα φωνητικά του Dave Lowe, τα οποία δεν έχουν την απαραίτητη δυναμικότητα ώστε να κάνει το Guardian At The Gate ένα δίσκο άξιο σημασίας. Οι κιθάρες θα έλεγα ότι διχάζουν αρκετά, αφού τη μία είναι παιγμένες με πάρα πολύ καλό και αριστοτεχνικό τρόπο, ενώ την άλλη είναι τόσο λανθασμένα κουρδισμένες που ακούγονται σαν ενοχλητικές μπασογραμμές. Μεγάλο μείον σαφώς και δίνεται και στην κάκιστη παραγωγή που κάποιες καλές στιγμές σε ήχους όπως αυτούς του Raise Your Glasses ή του instrumental Falkenfels, στερούνται όγκου οπότε και ενδιαφέροντος. Ένα στοιχείο που ίσως μπορεί να δικαιολογήσει κάπως τα πράγματα, είναι σίγουρα η μερική παρουσία solos (αν και θα έπρεπε να είναι παραπάνω), όταν βέβαια και οι κιθάρες των Rod Mariani και Sebastian Garcia ρυθμίζονται σωστά τους ενισχυτές τους. Πέρα και από αυτή την τελευταία λεπτομέρεια, λοιπόν, δε βρήκα κάτι άλλο που θα μπορούσε να αποτελέσει σοβαρή αφορμή για να δώσουμε έμφαση -αλλά και χρήματα- στο Guardians Of The Flame. Τους παραβλέπουμε και συνεχίζουμε.
2/10
Χάρης Μπελαδάκης
xaris@greekrebels.gr
