Οι Teethgrinder είναι ένα συγκρότημα από την Ολλανδία οι οποίοι δημιουργήθηκαν το 2013, βασανίζοντας τα αυτιά μας με το δικό τους deathgrind. Ενώ ξεκίνησαν δυναμικά με δυο κυκλοφορίες νωρίς (σ.σ.: “Misanthropy” (2015), “Nihilism” (2016)) δεν συνέχισαν στο ίδιο μοτίβο, με αποτέλεσμα η νέα κυκλοφορία τους να είναι το “Dystopia” που θα μιλήσουμε σε αυτό το άρθρο εν έτει 2022.
Έχοντας ακούσει τις δύο προηγούμενες δουλειές τους, είναι εύκολο κάποιος να καταλάβει πως και εδώ, ο συνδυασμός επιθετικότητας, δύναμης και όγκου θα κυριαρχήσει και θα τραυματίσει τα αυτιά σας. Βάζοντας τον δίσκο να παίζει, από το πρώτο άκουσμα, νιώθεις σαν να μην πέρασε μία μέρα από το “Nihilism” ενώ το κοντέρ γράφει σχεδόν έξι χρόνια από τότε. Η τετράλεπτη εισαγωγή σε προϊδεάζει εύκολα για το τι θα επακολουθήσει και το “Birthed Into Suffering” σου δίνει μία γερή μπουνιά στο στομάχι. Το “Worthless”, το “Blood Ritual” και το “Disgrace” που έπονται και κλείνουν το πρώτο μισό του δίσκου, είναι καθαρόαιμο deathgrind σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος με πολλά blastbeats, υπερηχητικά φωνητικά.
Το δεύτερο μισό ξεκινάει με το κατά την γνώμη μου καλύτερο κομμάτι του δίσκου, το “Our Failing Species”, ένα από τα τρία επικά κομμάτια του δίσκου όπου το συγκρότημα προσπαθεί επιτυχημένα να χωράει στα 365 δευτερόλεπτα του, όλα όσα είναι και αντιπροσωπεύει (σ.σ.: μιλάμε οι τύποι συνδυάζουν σε ένα κομμάτι αργά grooves μαζί με δαιμονισμένα blasts!). Βέβαια το δεύτερο μισό του “Dystopia” κυμαίνεται σε αυτά τα πλαίσια, καθώς μετά ακολουθεί το υπέρ-ταχύτατο “God Complex”, το αρκετά αργό σε σχέση με τα προηγούμενα “Cloaked” (σ.σ.: το δεύτερο επικό κομμάτι του δίσκου με διάρκεια 08:38min), το πάλι πολύ γρήγορο με τα ωραία grooves “As I Believe The World To Be So It Is”, και για κλείσιμο το ομώνυμο (σ.σ.: και τρίτο επικό του δίσκου) όπου εδώ οι ταχύτητες είναι αυξημένες, τα blastbeats δίνουν και παίρνουν, αλλά παράλληλα έχουμε και τα αργά σημεία οπού το κομμάτι πραγματικά ακούγεται πιο βαρύ από οτιδήποτε άλλο μπορείς να ακούσεις, ιδανικό κλείσιμό μπορώ να πω.
Οι Teethgrinder με το “Dystopia” μας δίνουν έναν καλό δίσκο, αλλά που δεν είναι για όλους. Αν δεν τους έχεις ξανά ακούσει και σου αρέσει αυτό το είδος , τότε αυτή είναι μία καλή αρχή, αν από την άλλη είσαι μύστης, τότε βρήκες την ιδανική συνέχεια. Προσωπικά εμένα κάτι τέτοια μου αρέσουν λίγο παραπάνω και δεν χορταίνω να τα ακούω ξανά και ξανά και ξανά. Αλλά αν θέλω να είμαι αντικειμενικός…
6.5 /10
Βαγγέλης Φαρρής
[email protected]
