Οι Γερμανοί επιστρέφουν μετά από 21 χρόνια. Μετά το “Splended Deed” του 1989, κυκλοφορούν το “Bloodrush” σαν να μην πέρασε ο χρόνος από πάνω τους. Έκρηξη οργής, μίσους, και όλα αυτά χάρη στο άγριο παίξιμο και στους πιασάρικους ρυθμούς. Χαλαρά φαίνονται οι επιρροές από Kreator, τουλάχιστον στον συγκεκριμένο δίσκο. Εισαγωγικό κομμάτι το “Hellcome” όπου απλά ακούγεται ένας ακαθόριστος ήχος και μία φωνή που μοιάζει σαν παιδιού, για να συνεχίσει με “Sadsong” και να μας βάλει μέσα στο κλίμα. Κοψίματα στα drums και αλλαγές όχι πολλές, αλλά πολύ γρήγορο παίξιμο το οποίο συνοδεύει τις απίστευτες κιθάρες των Robby Schmidt και Martin Schlegel. Βαρύς ήχος, solo που δεν περιγράφονται με λέξεις και riffs εναλλασσόμενα και τόσο γρήγορα που το καθιστούν αδύνατο να αφομοιώσεις τον ήχο από την πρώτη ακρόαση. Και αυτό, σε συνάρτηση με το ότι το album κάθε άλλο παρά “εύπεπτο” θα θεωρηθεί, δίνουν ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον στο να τους μάθεις. Το ομώνυμο ίσως κάνει λίγο την διαφορά, μιας που είναι κάπως πιο αργόσυρτο, χωρίς να σταματάει να “βαράει”. Με εξαίρεση το “Generations Talk”, όλα τα υπόλοιπα κομμάτια είναι μικρά σε μήκος. Η φωνή του Olymp Padde είναι ίδια με αυτήν του Petrozza (Kreator), αλλά δεν με χάλασε καθόλου. Κατά την γνώμη μου το μοναδικό λάθος που έκαναν οι Wicca είναι πως για παραπάνω από μία 20ετία δεν κυκλοφόρησαν ούτε ένα demo. Πιστεύω πως αν συνέχιζαν με τους ίδιους ρυθμούς όπως τότε θα είχαν μεγαλουργήσει. Λίγο αργά για να πω “ανακαλύψτε τους”…αλλά ανακαλύψτε τους!!!
8,5/10
Μαρία Θεοδωράκη
