Παγωμένο αλλά και μελαγχολικό το απόγευμα της Κυριακής. Μόλις λίγες ώρες πριν σκοτεινιάσει τελείως, έμαθα ότι θα είχα την ευκαιρία να παρευρεθώ σε έναν αγαπημένο χώρο, το Rainbow στο Γκάζι, για την ακρόαση του νέου, τρίτου full length δίσκου που έχουν έτοιμο οι Aherusia, του “Prometheus: Seven Principles on How to Be Invincible”, ή πιο απλά, «Προμηθέας». Φυσικά και η ατμόσφαιρα στο χώρο δε θα μπορούσε να είναι καλύτερη, καθώς από τα ηχεία του μαγαζιού ακουγόταν το άλμπουμ “The Mantle” των Agalloch! Αφού πέρασε λίγη ώρα, είχε έρθει η στιγμή που ο frontman Voreas θα μας παρουσίαζε το δίσκο, δίνοντάς μας κάποια στοιχεία για αυτόν, αλλά και η στιγμή που θα μαθαίναμε τα κομμάτια και την ιστορία που εξελίσσεται στο κάθε ένα από αυτά. Πρόκειται για ένα concept album, με την μυθολογική ιστορία του Προμηθέα, του οποίου στόχος εδώ, είναι να «σπρώξει» την ανθρωπότητα να βοηθηθεί από μόνη της, αφού συνειδητοποιήσει τα λάθη της αλλά και τις πληγές της, χωρίς όμως τη βοήθεια τον πανίσχυρων θεών. Εκεί είναι και το βαθύτερο νόημα του δίσκου, όπως θα διαβάσετε και παρακάτω. Οι περισσότεροι στίχοι είναι στα ελληνικά, στην ελληνιστική διάλεκτο. Το εξώφυλλο με την «Ιερά Πληγή», όπως ονομάζεται, είναι της χαρακτικής τέχνης, αλλά και της βυζαντινής. Αποτυπώνει μια αλληγορία, οι Aherusia προτίμησαν να το κάνουν έτσι, πιο συμβολικό ώστε ο καθένας να βγάζει το νόημα που του έρχεται και του βγαίνει και όχι απλά να δείχνει τον Προμηθέα να ανεβαίνει στον βράχο και να τον «κρατάει». Νομίζω ήταν πολύ καλή απόφαση και σίγουρα ταιριάζει στο στυλ τους, στο ύφος τους και στο είδος που παίζουν. Οπωσδήποτε είναι δύσκολο να βγει κάποιο κανονικό συμπέρασμα από μια μόνο ακρόαση, πράγμα που ισχύει για κάμποσους δίσκους, πάμε όμως να δούμε το κάθε κομμάτι ξεχωριστά, κυρίως όσον αφορά την ιστορία και το concept.
Ιntro/Ανάσα – Ανάσσα
01.Ανάβασις: Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα μόλις ακούστηκαν οι πρώτες νότες, ήταν δύο λέξεις. Rotting Christ. Τελείως. Προφανώς και θύμιζε. Ιδανικό για ξεκίνημα Γρήγορα κοφτά black riffs, γρήγορο κομμάτι γενικά, χορωδιακό, χωρίς να έχει γυναικεία φωνητικά (συμμετέχει η Αγγελική των Bare Infinity στο δίσκο), περιγραφικό και θεατρικό κυρίως προς το τέλος. Περιγράφει για ποιο λόγο ανεβαίνει ο Προμηθέας στο βράχο.
02.Άσκι Κατάσκι: Ο Προμηθέας κατεβαίνει από το βράχο και πάει στα Τάρταρα. Το φως του καλού παλεύει με αυτό του κακού, στην ουσία δηλαδή γίνεται μια μάχη του καλού με το κακό. Στο τραγούδι, υπάρχει μια ψαλμωδία σαν προσευχή. Αρκετά πιο μελωδικό κομμάτι, πράγμα που μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε.
03.Ανώνυμος: Μιλάει για το φόβο. Τα θύματα που έχουν υπάρξει από το φόβο αλλά και τις σφαγές, οι οποίες και αυτές μπορούμε να πούμε ότι έγιναν από το φόβο, η την ανασφάλεια του κάθε ανθρώπου που οδήγησε εκεί. Ο Προμηθέας απευθύνεται στην ανθρωπότητα η οποία υποφέρει, χωρίς συνολική συμπάθεια, θρηνεί χωρίς όμως να βοηθάει, έτσι ώστε η ανθρωπότητα να αρχίσει να συνειδητοποιεί τους φόβους της αλλά και τα σφάλματά της. Το κομμάτι, ο ρυθμός του και οι μελωδίες του βασίζονται στον καρσιλαμά, από την παραδοσιακή ελληνική μουσική. Και αυτό γρήγορο κομμάτι, και εδώ υπάρχει το στοιχείο της «προσευχής-ψαλμωδίας», το χορωδιακό στοιχείο, παρόλο που μου φάνηκε λίγο μονότονο στην πορεία του, είναι το πιο ενδιαφέρον που άκουσα στην αρχή, αλλά και από τα καλύτερα στο σύνολο του δίσκου.
04.Δαμάζων Χάη: Μιλάει για το πώς μπορείς να δαμάσεις το φόβο σου και έπειτα από αυτό το στάδιο της συνειδητοποίησης, προχωράς. Σχετικά γνωστά riffs, όχι κάτι διαφορετικό σαν άκουσμα δηλαδή, πιο αργό κομμάτι γενικά, με καλή και σίγουρα ενδιαφέρουσα ενορχήστρωση Αυτό είναι και το πιο χαρακτηριστικό και διαφορετικό, σε βάζει στο κλίμα και στην ατμόσφαιρα του δίσκου.
05.Προφητεία: Η ανθρωπότητα επιτέλους συνειδητοποιεί τα λάθη της και αποκτά συνείδηση. Περνάει το μήνυμα για την αποδοχή των λαθών και το τι γίνεται μετά από αυτό, τι κάνει δηλαδή η ανθρωπότητα μετά από αυτό, άρα και ο καθένας. Το μόνο κομμάτι που βρήκα αρκετά μονότονο και με κούρασε. Σύνθεση στην οποία συμμετείχε και ο Charon, ο πρώην πληκτράς του συγκροτήματος
06.Ωκεανός: Εδώ χρησιμοποιείται πιο κλασική ελληνική γλωσσική διάλεκτος. Ο Ωκεανός, σαν αδερφός του Προμηθέα, αντιπροσωπεύει την έννοια της παρηγοριάς και η ανθρωπότητα προσπαθεί να ‘ξεπλυθεί’ στη θάλασσα. Από τα πιο αργά κομμάτια και με μία πιο post-metal προσέγγιση.
07.Βίας και Κράτους Θραύσας Δεσμάς: Στο τελευταίο αυτό τραγούδι, υπάρχουν και αγγλικοί στίχοι. Η ιστορία ολοκληρώνεται με τον Ηρακλή, ο οποίος δεν είναι αυτός που φανταζόμαστε όλοι, αλλά ένας απλός άνθρωπος. Ενσαρκώνει την όλη ιστορία του τι πρέπει, τι χρειάζεται να κάνει η ανθρωπότητα στο εξής, πώς θα αντεπεξέλθει, αλλά και την ευθύνη που έχει και αυτά που έχει να αντιμετωπίσει Πιο έντονο, πιο σύνθετο, όντας και αρκετά μεγάλο, μελωδικότερο ειδικά προς το τέλος. Πιο δομημένο κομμάτι θα έλεγα, το πιο ενδιαφέρον για εμένα, ίσως και το πιο ουσιώδες του άλμπουμ. Εξαιρετικό κλείσιμο για το δίσκο.
Σίγουρα είναι μια κυκλοφορία που δεν είναι απαραίτητο και σίγουρο ότι θα σου αρέσουν όλα τα κομμάτια που έχει. Εμένα για παράδειγμα μου άρεσαν πολύ το τελευταίο, το τρίτο αλλά και το έκτο κομμάτι. Και τα δυο πρώτα τραγούδια σίγουρα από κοντά. Γενικά χρειάζεται να τον ακούσω ξανά το δίσκο. Και σίγουρα είναι μία κυκλοφορία που αν κάποιος δεν έχει συνηθίσει σε τέτοια ακούσματα και σε αυτό το είδος και ύφος που είναι λίγο «δύσκολο», χρειάζεται να πάρει το χρόνο του και να δώσει χρόνο παραπάνω στο άλμπουμ. Σαν ιδέα και σαν concept, το θεωρώ αρκετά πρωτότυπο. Όπως επίσης θεωρώ και αρκετά δύσκολο να γίνει ένα τέτοιο άλμπουμ ακριβώς όπως ήθελε η μπάντα. Να πω εδώ, ότι οι στίχοι, πλην από ένα κομμάτι, δε θυμάμαι ακριβώς ποιο, είναι εξ ολοκλήρου από το Γιώργο και το συγκρότημα και δεν έχουν παρθεί από κάπου.
Μετά την ακρόαση του άλμπουμ , βρήκα τον πολύ συμπαθή κιθαρίστα/τραγουδιστή, τον frontman Γιώργο Βορέα, ή Voreas (Faethon) και για κάποια λίγα λεπτά είχαμε μία πολύ ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική συζήτηση για το συγκρότημα, κάποιες λεπτομέρειες και πληροφορίες, πράγματα που έγραψα πιο πάνω και που υπάρχουν παρακάτω, αλλά κυρίως για το όλο νόημα, το μήνυμα που θέλει να περάσει ο δίσκος και τα τραγούδια του. Ένα μήνυμα το οποίο είναι αισιόδοξο. Το νόημα του δίσκου λοιπόν και το συνολικό μήνυμα που περνάει, ήταν αυτό που μου άρεσε περισσότερο και κράτησα από την συγκεκριμένη εμπειρία. Όπως ο Προμηθέας ήθελε να οδηγήσει την ανθρωπότητα να διορθώσει τα λάθη της και να σηκωθεί όταν πέσει, έτσι μπορεί να κάνει και ο καθένας από εμάς. Αφού όμως πρώτα πέσει, αφού ματώσει, όταν θα την πάθει πρώτα και όταν βεβαίως δοκιμάσει και προσπαθήσει και ξεπεράσει-αντιμετωπίσει τους φόβους και ό,τι άλλο κρύβει. Αφού κάνει αυτό και χωρίς τη βοήθεια των Θεών π.χ. τότε θα μπορέσει, μετά το στάδιο της συνειδητοποίησης (για άλλη μια φορά!) να πάει παρακάτω και να συνεχίσει και οπωσδήποτε να γίνει πιο δυνατός, ανίκητος όπως λέει το άλμπουμ, χωρίς να διαφέρει στην ουσία από τους Θεούς σε αυτό. Ένα παράδειγμα ακόμη, είναι το ρίσκο. Θα πας να «την πέσεις» σε μια κοπέλα, αλλά πάντα με την πιθανότητα ότι θα φας χυλόπιτα, θα το κάνεις όμως, θα δεις πώς είναι και μετά θα πας παρακάτω.
Ο καθένας βέβαια το αποτυπώνει όπως θέλει και βγάζει το δικό του νόημα. Αυτό είναι κάτι που ήθελαν να περάσουν οι Aherusia σε εμάς που παρευρεθήκαμε εκεί για αυτό ίσως και δε μας έδωσαν κάποιο έντυπο με πληροφορίες του άλμπουμ κλπ. Ήθελαν να το κάνουν πιο ελεύθερο για τον καθένα και να μη γίνει «μηχανικά». Όπως επίσης ήθελαν να περάσουν μια ζεστασιά στον κόσμο, μέσα σε όλους αυτούς τους κρύους και δύσκολους καιρούς που μπορεί να περνάει ο καθένας μας. Νομίζω ότι το κατάφεραν αυτό. Για τις επιρροές τώρα, σίγουρα δεν είναι μόνο οι Rotting Christ, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι οι Aherusia είχαν ηχογραφήσει υλικό πριν από το “Theogonia” και για τους οποίους φυσικά και άκουσα τα καλύτερα λόγια και δε χρειάζεται να αναφέρουμε τι έχουν προσφέρει στον ελληνικό χώρο και τη μουσική αυτή. Κάτι αντίστοιχο με την παραδοσιακή ελληνική μουσική αλλά και το folk γενικώς είχαν κάνει μπάντες σαν τους Socrates και τους Aphrodite’s Child. Οπότε ναι, σίγουρα επιρροές και στοιχεία υπάρχουν και από εκεί, φυσικά με μία δόση, αρχαιοελληνικής τραγωδίας, ας το πούμε έτσι. Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει τέλη Φλεβάρη με αρχές Μαρτίου σε διπλό βινύλιο LP, Gatefold και σε κανονικό διπλό Cd με το ένα από αυτά να είναι το άλμπουμ σε instrumental, κάτι που θα δείχνει και την πιο post-metal προσέγγιση της μπάντας. Πολύ καλή επιλογή, για ακροάσεις και από διαφορετικά αυτιά! Ο δίσκος τέλος, ηχογραφήθηκε στα Soundway Studios στην Καλλιθέα και χρησιμοποιήθηκαν overdubs. Από εκεί και πέρα, μετά την κυκλοφορία, το συγκρότημα θα ξεκινήσει κάποιες live εμφανίσεις με πολύ σημαντική αυτή στο Second Skin με τη συνοδεία χορωδίας, αλλά και στο εξωτερικό, όσο γίνεται όμως εν καιρό κρίσεων.
Προακρόαση-κείμενο: Πέτρος Μυστικός
