Η γερμανική δισκογραφική εταιρεία Ván δραστηριοποιείται στον χώρο του underground ακραίου ήχου και μας συστήνει δύο από τα σχήματα της σε αυτό το split. Η κυκλοφορία διαθέτει μόλις τέσσερα τραγούδια, δύο για την καθεμία από τις ισάριθμες μπάντες που εκπροσωπούνται. Το αποτέλεσμα είναι χορταστικότατο εξαιτίας των μακροσκελών, αλλά καθόλου κουραστικών διαρκειών των τεσσάρων αυτών συνθέσεων, που χαρίζουν στο split συνολική διάρκεια μεγαλύτερη των σαράντα λεπτών.
Η πρώτη μπάντα που συμμετέχει είναι οι Ισλανδοί Almyrkvi. Το συγκρότημα μετρά επτά χρόνια ζωής και μία full-length κυκλοφορία στο ενεργητικό του. Πρόκειται για μια διμελής μπάντα, που χρησιμοποιεί session μουσικούς για τις ζωντανές εμφανίσεις της, μεταξύ των οποίων και ο πληκτράς των Sólstafir. Ατμοσφαιρικό black metal μεσαίων ταχυτήτων με έντονες βορειοευρωπαϊκές αναφορές, βγαλμένες από την χρυσή για το ιδίωμα δεκαετία των 90s. Δεν απουσιάζουν ορισμένες πιο μοδάτες τελετουργικές folk και ambient αναφορές, που χαρίζουν έναν πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα στο σχήμα. Γενικά η Ισλανδία έχει μετατραπεί σε σημείο ενδιαφέροντος στον χώρο του black (και όχι μόνο) metal τελευταία, παράγοντας σχήματα αξιόλογης ποιότητας και ιδιαίτερου μουσικού ύφους, τα οποία παρά τις κοινές τους συνιστάμενες, διαθέτουν μια αξιοπρόσεκτα ενδιαφέρουσα ετερογένεια. Ο κοντινότερος συγγενής του σχήματος, όχι από άποψη ηχητικής ομοιότητας αναγκαστικά, αλλά από άποψη προσέγγισης, είναι οι Γάλλοι Blut Aus Nord.
Οι τελευταίοι αποτελούν ίσως την μόνη κοινή μουσική επιρροή που έχουν οι Almyrkvi με το σχήμα που μοιράζονται αυτό το split. Οι The Ruins of Beverast είναι το one-man project του πολυοργανίστα μουσικού Alexander Von Meilenwald (κατά κόσμον Alexander Frohn). Ψαλμωδίες, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και χαώδη σάπια φωνητικά, όλα ευγενική χορηγία του πολυγραφότατου Γερμανού, ο οποίος έχει αποτελέσει μεταξύ άλλων μέλος των Nagelfar. Εκτός από το black metal των τελευταίων, το προσωπικό μουσικό όχημα του Frohn κουβαλάει ορισμένες πολύ ενδιαφέρουσες noise και doom αναφορές που παραπέμπουν πέρα από τους Blut Aus Nord, στους Triptykon του Thomas Gabriel Fischer (τι εννοείς δεν θυμάσαι που αλλού έπαιζε ο Warrior; έλα αύριο με τον κηδεμόνα σου και να μην ξαναγίνει). Πλην ελάχιστων αλλά λαμπρών εξαιρέσεων, διατηρώ μια μάλλον αρνητική προκατάληψη για τις μονομελείς μπάντες, αλλά εδώ μιλάμε για μια άκρως ταλαντούχα περίπτωση ανθρώπου ορχήστρα, που παρουσιάζει ένα πλήρες και ολοκληρωμένο αποτέλεσμα.
Παρά τις ομόρροπες μουσικές αφετηρίες, τα δύο σχήματα διαφέρουν μουσικά τόσο ώστε η δισκογραφική συνύπαρξη τους να δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα ποικιλία, δίχως να μοιάζει παράταιρη. Αν ο στόχος του split είναι η γνωριμία του κοινού της καθεμίας από τις δύο μπάντες με το κοινό της άλλης, νομίζω πως το αποτέλεσμα είναι αρκετά πετυχημένο.
7,5/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
[email protected]
