Η σκοτεινή ψυχεδέλεια του “Let It Burn” των Rezn και το μνημειώδες, υπερβατικό “Leprosy” των Death κάνουν απρόσμενα καλό συνδυασμό μαζί και η τελευταία δεκαετία το έχει αποδείξει. Οποιοσδήποτε έχει ακούσει το “Suspended In The Brume Of Eos” των Obsequiae, το “Deadly Black Doom” των Head Of The Demon και το “A Sanity Deranged” των Nightfell δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει. Σε αυτό το εξαιρετικό σερί κυκλοφοριών έρχεται να προστεθεί και το ντεμπούτο “Hypnagogic Hallucinations” των Ιταλών Bedsore.
Εδώ οι ταχύτητες είναι χαμηλές, τα κιθαριστικά leads στοιχειωμένα και τα blast beats και d-beats σχεδόν progressive φιλοσοφίας. Το τελευταίο λειτουργεί λίγο στα πρότυπα του περσινού δίσκου των Blood Incantation με τα τύμπανα να είναι αμείλικτα old-school και την ίδια στιγμή άρρυθμα με ένα σχεδόν jazz τρόπο. Κι οι αντιθέσεις συνεχίζονται. Συναίσθημα και αυθεντικότητα μιας Celtic Frost εποχής, δοσμένο όμως με πολύ σύγχρονη παραγωγή και προσέγγιση ήχου.
Όπου σύγχρονη, ευτυχώς δεν εννοώ άνοστη και κονσερβοποιημένη. Εννοώ κατάλληλη για να μετατρέψει το όλεθρο του “At The Mountains Of Madness” από μια εξαιρετική ιδέα σε ένα υλοποιήσιμο αποτέλεσμα που μετουσιώνει στο ακέραιο τη δυναμική της.
Μιλώντας για εξαιρετικές ιδέες, το οκτάλεπτο έπος “Brains On The Tarmac” στην εκπνοή του δίσκου κάνει αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος του. Κι ενισχύει την άποψη ότι κάθε τέτοιο σχήμα που σέβεται τον εαυτό του, οφείλει να σε αφήνει περισσότερο με ένα συναίσθημα μουδιάσματος παρά με οτιδήποτε άλλο. Άλλωστε, το blackened death metal είχε πάντα την ικανότητα να ανασύρει στον ακροατή τέτοια συναισθήματα με τρόπο υπαινικτικό, σε αντίθεση με την ένταση και την πληθωρικότητά που το κάνουν τα συγγενή του ιδιώματα.
Σαφώς και υπάρχουν ορισμένες Horrendous ή Tomb Mold νεωτεριστικές προσθήκες, αλλά δεν τραβιούνται από τα μαλλιά προκειμένου να δώσουν νόημα με το ζόρι στις προϋπάρχουσες φόρμες. Δηλαδή, το “Hypnagogic Hallucinations” διαμορφώνεται με τρόπο μουσικά και νοηματικά συμβατό προς τη δεδομένη black/death metal αισθητική αλλά ταυτόχρονα δεν δεσμεύεται ψυχαναγκαστικά από αυτή. Σε αντίθεση με τον ακροατή που έρχεται αντιμέτωπος με μια μαυρίλα από την οποία παρακαλεί να ξεφύγει. Αλλά μπορεί να του αρέσει κιόλας.
8/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
