Πέντε albums σε 25 χρόνια καριέρας φαίνονται πολύ λίγα, ειδικά αν δεν έχει υπάρξει διάλυση ενδιάμεσα, και στην περίπτωση των Βέλγων Beyond The Labyrinth δε φαίνεται να έχει υπάρξει. Δεν παρακολουθώ βέβαια και πολύ στενά τη βέλγικη rock σκηνή για να έχω άποψη για τη δημοτικότητά τους αλλά είμαι σίγουρος ότι η κυκλοφορία δίσκων σε τόσο αραιά χρονικά διαστήματα δεν τους κάνει καλό.
Πάμε όμως στα καθαρά μουσικά τώρα, γιατί υποψιάζομαι ότι κι εσείς, όπως κι εγώ, δεν έχετε ιδέα για την ύπαρξή τους και θα θέλατε να μάθετε περί τίνος πρόκειται. Έχουμε λοιπόν ένα σχήμα που προσπαθεί να αναμείξει το classic rock των 70s με το AOR μαζί με mainstream τραγουδοποιία. Κάτι που πολλοί έχουν προσπαθήσει αλλά ελάχιστοι έχουν ξεχωρίσει. Πολύ χονδρικά, είναι σα να λέμε ότι από την πρώτη περίπτωση θέλουν να πάρουν τα καλά στοιχεία των Deep Purple, από τη δεύτερη αυτά των Boston και από την τρίτη την τραγουδοποιία των Abba.
Αυτό όμως δεν πετυχαίνει ιδιαίτερα, τουλάχιστον όχι σε όλες τις συνθέσεις τους. Γνώμη μου είναι ότι όταν προσπαθούν να μείνουν κοντά στο classic rock βρίσκονται στα καλύτερά τους και δεν τους ταιριάζει η πιο mainstream συνθετική προσέγγιση, καθώς εκεί αποτυγχάνουν εντελώς να γράψουν στιγμές που θα σου καρφωθούν στον εγκέφαλο και θα σε ξεσηκώσουν. Και ο σκοπός εκεί είναι ακριβώς αυτός, να γράψεις κάτι ξεκάθαρα πιασάρικο και άμεσα απομνημονεύσιμο. Φταίει πάντως και η μοντέρνα προσέγγιση στην παραγωγή/μίξη. Ο ήχος είναι πολύ πλαστικός και τους αφαιρεί όλη την ενέργεια και τη ζωτικότητα, στοιχεία υψίστης σημασίας σε ένα είδος όπως αυτό.
Σκοπός του είδους είναι να σου ανεβάζει τη διάθεση και να σε ξεσηκώνει και όταν έχεις μια ηχητική επεξεργασία η οποία καθιστά τις συνθέσεις μαλθακές και πλαδαρές, τότε κουράζεις τον ακροατή. Ειδικά αν συνυπολογίσουμε και τα σαράντα επτά λεπτά που διαρκεί ο δίσκος (και δεν περιλαμβάνω τα δύο bonus κομμάτια μέσα). Παράλληλα, το να καθίστανται οι συνθέσεις μαλθακές σε ένα τέτοιο μουσικό είδος, ακόμα κι αν υπάρχει ο σκοπός του mainstream και τα πολλά AOR στοιχεία, είναι ασυγχώρητο λάθος γιατί έτσι καταδικάζεις την όποια δουλειά έχεις να προσφέρεις.
4/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
