Blues Pills – Holy Moly! (Nuclear Blast)

Οι συστάσεις ίσως περιττεύουν στην προκειμένη περίπτωση, θα γίνουν κανονικά βέβαια για τα τυπικά. Τους Blues Pills σίγουρα θα τους έχετε ακουστά, κυρίως οι κάτοικοι της πρωτεύουσας και της συμπρωτεύουσας, καθώς οι Σουηδοί hard rockers επρόκειτο να επιστρέψουν για δεύτερη φορά στην χώρα μας τον Απρίλιο που μας πέρασε. Λόγω της κατάστασης όμως που επικρατεί, η εμφάνιση τους αναβλήθηκε για τον Ιούλιο και τελικά ξαναπήρε αναβολή για τον Σεπτέμβριο. Τώρα απλά ελπίζουμε να μην αναβληθεί για δεύτερη συνεχόμενη φορά.

Ξεκίνησαν την καριέρα τους το 2011 και το πρώτο τους ΕΡ κυκλοφόρησε ένα χρόνο αργότερα. Σειρά είχε το “The Devil Man” το δεύτερο τους ΕΡ που ήρθε το 2013, το οποίο τράβηξε δικαίως την προσοχή του κοινού. Τα δύο full-length albums τους κυκλοφόρησαν μεταξύ 2014–2016 και φέτος, ήρθε επιτέλους και το τρίτο με τον τίτλο “Holy Moly!”. Οι συναυλίες που ανέφερα παραπάνω, θα γίνονταν για την προώθηση αυτού του καταπληκτικού δίσκου.

Το album αποτελείται από έντεκα κομμάτια και η διάρκειά τους είναι μεταξύ των τριών και πέντε λεπτών. Ούσα λάτρης των Blues Pills ήξερα τι με περίμενε. Ανέκαθεν με εντυπωσίαζαν τα κομμάτια τους. Φαίνεται ότι αγαπάνε αυτό που κάνουν και το κάνουν εξαιρετικά καλά. Όσο και να προσπαθώ δεν βρίσκω τα κατάλληλα λόγια να εκφραστώ και να σας μεταφέρω τον θαυμασμό που έχω για αυτούς. Θα αφήσω το “California”, το τέταρτο στην λίστα του “Holy Moly!”, να μιλήσει για εμένα.

Ό,τι και να πει κανείς είναι λίγο μπροστά σε αυτά που προκαλεί το άκουσμα της φωνής της Elin Larsson. Θα δανειστώ τα λεγόμενα συναδέλφου για εκείνη, τα οποία ανταποκρίνονται άρρηκτα στην πραγματικότητα, «η χαρισματική Elin Larsson, η οποία σαν σειρήνα σε μαγεύει, σου φέρνει στο μυαλό την σπουδαία Aretha Franklin από την μία και την Janis Joplin από την άλλη».

Δεν οφείλεται όμως μόνο στην Elin αυτή η επιτυχία. Ο κιθαρίστας Zack Anderson, ο drummer André Kvarnström και ο μπασίστας Kristoffer Schander βάζουν πολύ σωστά το λιθαράκι τους. Μόλις η τραγουδίστρια σταματήσει την ερμηνεία της, έρχονται τα αγόρια της παρέας και συνεχίζουν αυτό που άφησε η προαναφερθείσα. Για να καταλάβετε τι εννοώ με αυτό, τα κομμάτια τους, γενικότερα αλλά κυρίως αυτός ο δίσκος, κάνουν την φαντασία σου να οργιάζει με την καλή έννοια.

Τρανά παραδείγματα για το παραπάνω είναι το “Low Road” και το “Wish I’d Know”. Το πρώτο καθαρό hard rock και το δεύτερο blues rock. Με το πρώτο βρίσκεσαι σε ένα στάδιο γεμάτο από κόσμο και απλά χορεύεις τραγουδώντας μέχρι το πρωί και με το δεύτερο είσαι μόνος σου σε ένα δωμάτιο μακριά από όλους. Αυτό από μόνο του είναι μια επιτυχία.

Έχω φτάσει τις τετρακόσιες λέξεις και ακόμα δεν μπορώ να βρω τον κατάλληλο τρόπο για να περιγράψω αυτό που ακούω τόσες ώρες σε επανάληψη. Απλά κάντε την χάρη στον εαυτό σας και ακούστε το “Holy Moly!”.

9/10
Χριστίνα Γιαννούλη
giannouli.christina3@gmail.com