Κάθε φορά που ένα άλμπουμ πέφτει στα χέρια μου για παρουσίαση το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να ανατρέχω στο site μας να δω αν υπάρχει προγενέστερη αναφορά για αυτό. Εντόπισα ότι τους Borders τους έχω ξανασυναντήσει το 2019. Το ότι δεν το θυμόμουν καθόλου μάλλον είναι χαρακτηριστικό του πόσο καλή εντύπωση μου είχαν κάνει.
Το 2019 λοιπόν είχα παρουσιάσει το “Purify”, το οποίο και είχα βρει πρακτικά αδιάφορο. Τρία χρόνια αργότερα το σχήμα επιστρέφει με το επόμενο άλμπουμ τους “Bloom Season”. Δέκα συνθέσεις με διάρκεια τριάντα ένα ολόκληρα λεπτά. Θα πω την αμαρτία μου, ακούγοντας το σκέφτηκα πολύ σοβαρά απλά να κάνω copy/paste την παρουσίαση του “Purify” αλλά είμαι καλός άνθρωπος και δεν το έκανα.
To core των Borders δεν με έπεισε για μια ακόμα φορά. Το rap-άρισμα και τα hip hop στοιχεία είναι πάρα πολλά και ο αχταρμάς που δημιουργείται απλά δεν δουλεύει για εμένα. Τι να τις κάνω της σκληρές κιθάρες άνθρωποι μου όταν κάθε μισό λεπτό κόβονται για να μπει ένα drum & beat; Κάπου προς το τέλος του άλμπουμ μας προσφέρουν και ένα όμορφο solo στο “MDM” το οποίο όμως απλά δεν φέρνει την άνοιξη από μόνο του.
Καταλαβαίνω και σέβομαι ότι πολλοί άνθρωποι αρέσκονται σε αυτό το είδος της μουσικής. Προσωπικά δεν είμαι ένας από αυτός και μάλλον δεν θα γίνω και στο άμεσο μέλλον. Η μικρή διάρκεια του άλμπουμ μου επέτρεψε να το ακούσω αρκετές φορές όμως στο σύνολο της ακρόασης έπιασα τον εαυτό μου πιο πολύ ενοχλημένο παρά ενδιαφερόμενο.
Αν το core σας το απολαμβάνεται με πολλές, όμως πάρα πολλές, δόσεις από άλλα μουσικά παρακλάδια τότε ίσως και να εκτιμήσετε το “Bloom Season” περισσότερο από ότι το εκτίμησα εγώ. Ελπίζω να περάσουν πάλι τρία χρόνια τουλάχιστον μέχρι να ξαναδιασταυρώσω τον δρόμο μου με το σχήμα αυτό.
5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
