Χθες και πάντα υπό το φόβο ξαφνικής καταιγίδας, έδωσα το παρόν ως προσκεκλημένος των Danger Angel στα πλαίσια της προακρόασης για το νέο τους δεύτερο album, “Revolutia”. Η ατμόσφαιρα άκρως ζεστή και φιλική, με τη μπάντα όχι μόνο να απαντά σε κάθε μας ερώτημα γύρω από τη νέα της κυκλοφορία, αλλά και να αστειεύεται με τους υπόλοιπους παρευρισκόμενους, κάνοντας το τυπικό της όλης “pre-listening” υπόθεσης να εξαλειφθεί. Ένας ζεστός γαλλικός καφές και ξεκινάμε…
Ακούγοντας τις πρώτες συνθέσεις του “Revolutia”, αντιλήφθηκα πως οι Danger Angel έχουν κάνει ιδιαίτερα αισθητή στροφή ως προς τον ήχο τους. Στο ομότιτλο ντεμπούτο του 2010 ήταν μία κλασική hard rock τύπου μπάντα. Εδώ δεν περιορίζονται μόνο σε αυτό τον όρο. Παρουσιάζονται πιο ώριμοι, πιο πειραματικοί και δε διστάζουν να πάρουν ορισμένα ρίσκα, κάτι που με έκανε να καταλάβω πως είναι παιδιά που τους αρέσουν οι προκλήσεις. Μοναδικός κοινός παράγοντας ανάμεσα στο τότε και το τώρα είναι σίγουρα η μελωδία καθώς, όπως μας είπαν και οι ίδιοι, θεωρούν πως πρέπει να είναι το σήμα-κατατεθέν τους. Είναι ένα album που απευθύνεται σε περισσότερο κόσμο αυτή τη φορά. Μεγάλη αλλαγή πιστεύω πως έφερε στο μικρόφωνο και η νέα μεταγραφή της μπάντας ο M.T. (κατά κόσμο Μηνάς Τσίγκος), του οποίου η χροιά αλλάζει, κατά τη γνώμη μου, όλο το στυλ τους προς το καλύτερο. Το “Revolutia” επίσης, δείχνει την πιο σοβαρή πλευρά των Danger Angel και την επιθυμία τους να δηλώσουν τη δική τους επανάσταση μέσω μίας concept θεματολογίας, βασισμένη στη σημερινή παρακμιακής εικόνα της χώρας μας. Διακρίνονται φυσικά 1-2 μεμονωμένες περιπτώσεις σαν τα “My Last Day On Earth” και “Last Call”, που αποκλίνουν από το όλο story είτε επειδή πρόκειται για απλή μπαλάντα, είτε γιατί είναι άσχετο με την ιστορία, αλλά κατά βάση το 90% του περιεχομένου αφορά την αφύπνιση της μάζας. Το “Revolutia” δε θα έλεγα πως είναι πολιτικοποιημένο album με την ευρεία έννοια. Μάλλον θα το χαρακτήριζα ως album-δήλωση πως ο κόσμος δεν πρέπει να απογοητεύεται από όλη αυτή την αρνητική εικόνα που υπάρχει γύρω του. Αν νομίζετε πως θα ακούσετε με τους νέους Danger Angel ένα καθαρό hard rock album, καλύτερα να το ξεχάσετε. Αυτή τη φορά δεν είναι μόνο rock n’ roll…
To “Revolutia” σηματοδοτεί επίσης και τη δεύτερη συνεργασία της μπάντας με το Jeff Scott Soto, όχι μόνο σαν guest συμμετοχή στο “When I’m Gone”, αλλά και σαν παραγωγός του album. Πλέον, μπορούμε να μιλάμε για μία φιλία που ξεπερνάει τα επαγγελματικά επίπεδα και περνάει σε πιο προσωπικά. Ο πολυτάλαντος ερμηνευτής και η εξίσου ταλαντούχα πεντάδα ήταν τόσο δεμένη στο studio, όσο και τα 2 χέρια που κοσμούν το εξώφυλλο του νέου δίσκου. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός πως ο ίδιος ο Jeff τους πρότεινε να συμμετάσχουν στην ευρωπαϊκή του περιοδεία. Μία περιοδεία που θα ανοίξει τα φτερά του συγκροτήματος και θα τους βοηθήσει να κάνουν στο μέλλον ακόμα σπουδαιότερα πράγματα. “Revolutia” λοιπόν, με τους Danger Angel να είναι πιο ευαισθητοποιημένοι, πιο ανθρώπινοι από ποτέ και άκρως επηρεασμένοι από τα τωρινά γεγονότα που έχουν συμβεί σε όλους μας.
Ας περάσουμε όμως σε μία σύντομη “track-by-track” ανάλυση:
“Revolutia”: Δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα intro 40 δευτερολέπτων που σου δίνει όμως μία πολύ καλή ιδέα του πόσο εξελιγμένος θα σου παρουσιαστεί ο ήχος στη συνέχεια.
“One Hit In The Night”: Πρώτο κομμάτι του album. Μπόλικος ρυθμός, υπέροχα guitar solos προς το τέλος και ένα refrain, από αυτά που φτιάχνονται τα hits. Τέλειο για πρώτο δείγμα.
“When I’m Gone”: Αυτό θα είναι και το πρώτο single του δίσκου, για το οποίο και έχει γυριστεί και videoclip. Εισαγωγή με όμορφη συνεργασία synthesizers και guitar riffs, μπαλαντοειδές couple και συναισθηματικά φορτισμένο refrain. Απόλυτα δικαιολογημένη επιλογή για single.
“Not An Angel”: Εδώ διακρίνουμε την πρώτη ουσιαστική επιθυμία της μπάντας να πειραματιστεί με πιο ηλεκτρονικούς ήχος. Σαν σύνθεση δε μπορώ να πω ότι με συγκλόνισε. Στα μισά όμως ήρθε το solo για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
“Falling”: Παρόλο που ηχητικώς αποτελεί την πρώτη μπαλάντα του δίσκου, ωστόσο στιχουργικά δεν είναι καθόλου έτσι. Λέγοντας “Falling”, η μπάντα αναφέρεται στις αυτοκτονίες που έχουν σημειωθεί ανά καιρούς λόγω της οικονομικής κρίσης που κυριαρχεί. Πανέξυπνη ιδέα και υπέροχο κομμάτι.
“Decadence”: Επιστροφή στα “ανεβαστικά” κομμάτια με τον πιο αντιπροσωπευτικό τίτλο του σήμερα. Παρακμή! Εδώ φαίνεται η ξεκάθαρη επιρροή από Jeff Scott Soto στη φωνή του M.T., ενώ ο ρυθμός στο μπάσο θυμίζει λίγο “Colour My XTC” από Talisman. Άνετα μέσα στα 3 καλύτερα κομμάτια του album.
“Dead By Christmas”: Άλλο ένα κομμάτι σοβαρού περιεχομένου. Αναφέρεται σε ένα άτομο μέσης οικονομικής κατάστασης εν καιρώ κρίσης, το οποίο δεν ξέρει αν θα τα βγάλει πέρα μέχρι τα Χριστούγεννα. Κατά βάση εξαρτάται από τις ακουστικές κιθάρες και όλο το νόημα της σύνθεσης περικλείεται στην φράση “I don’t wanna die, but I’m suffocating”.
“King Of Thieves”: Ίσως η μοναδική μέτρια στιγμή του album. Μονοκόμματος ρυθμός σε drums/μπάσο και ένα άνοστο refrain που παραείναι soft για τόσο δυνατό album. Παρ’ όλα αυτά, θα μπορούσαμε να το αφιερώσουμε στους 300 της Βουλής των Ελλήνων.
“Road Kill”: Low-tempo σύνθεση που απευθύνεται σε λάτρεις των ταξιδιών. Αψεγάδιαστη παρουσία synths ως βασικός σκελετός του κομματιού και τέλεια solos για άλλη μία φορά.
“My Last Day On Earth”: Η καθαρή μπαλάντα του album. Τα έχει όλα! Αγάπη, συναίσθημα, μελωδία, 80’s rock ύφος και το αιώνιο ερώτημα που βασανίζει του πάντες. Τι θα θέλαμε να κάνουμε αν ήταν η τελευταία μας μέρα πάνω στη Γη. Από τα ποιοτικότερα δείγματα των σημερινών Danger Angel.
“Don’t Die Young”: Πισωγύρισμα στις γρήγορες ταχύτητες και τα heavy riffs. Όντας αισιόδοξο στιχουργικά, αποτελεί την απάντηση στο “Falling”. Παροτρύνει να μην το βάλουμε κάτω και να παλέψουμε με όποιο τρόπο μπορούμε. Ένα από τα 3 καλύτερα που προανέφερα.
“I’m Not Here”: “Μωρουδίστικο” κουδούνισμα για αρχή, έναρξη με electronic effects και στη συνέχεια ντουετάκι με κιθάρα και ένα Hetfield-alike “Yeah!” του Μ.Τ., το καθιστούν ως το πιο πειραματικό κομμάτι του album. Είναι δύσκολη σαν σύνθεση, αλλά με λίγες επαναλήψεις μπορεί το συνηθίζεις.
“Last Call”: Το κλείσιμο του album γίνεται με μία ακόμα μελωδική σύνθεση, σε συνδυασμό πάντα με τα keyboards. Είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις που ξεφεύγει τελείως από το κυρίως concept, απευθυνόμενο σε όλους τους μουσικούς και το λόγο της ύπαρξής τους.
“Rock My Heart” (bonus track) : Είναι το κομμάτι που αδίκως κουβαλάει την ονομασία “bonus track”, καθότι εμπνευσμένο όσο δεν πάει. Εξυμνεί τη δύναμη της αγάπης περισσότερο από κάθε άλλο, ενώ έχει μία από τις καλύτερες κιθαριστικές μελωδίες που άκουσα.
Συμπερασματικά, δε χωράει καμία απολύτως αμφιβολία. Το “Revolutia” ξεπερνάει κατά πολύ τον προκάτοχό του, αφού και δεν κουβαλάει την αμηχανία του πρώτου album και δεν αφήνει τους Danger Angel στάσιμους να παίζουν το ίδιο στυλ. Join the Revolution!
Το line-up της μπάντας αποτελείται από τους Ethan Snow (κιθάρες), M.T. (φωνητικά), Rudy Rallis (μπάσο), Tony V. (drums) και AHAS (keyboards). To “Revolutia” θα κυκλοφορήσει επίσημα και παγκοσμίως αύριο, 29 Ιανουαρίου 2013, άλλη μία φορά μέσω της Perris Records<.strong>.
Επιμέλεια: Χάρης Μπελαδάκης
