Καινούριο σχετικά συγκρότημα οι Γάλλοι End Of Mankind, οι οποίοι θεωρούνται σαν συνέχεια των Eternal Majesty, αφού ξεκίνησαν την πορεία τους το 2015 (όταν και οι τελευταίοι διαλύθηκαν) από τους Sagoth (μπάσο, ex-Antaeus, ex-Aosoth) και Thorgon (drums, ex-Antaues, ex-Aosoth). Βέβαια, φέτος οι Eternal Majesty επανενώθηκαν και ο Thorgon έφυγε από τους End Of Mankind, οπότε άντε βγάλε άκρη με την πάρτη τους.
Το “Faciem Diaboli” είναι η πρώτη full-length δουλειά της μπάντας μετά από δύο splits το 2017 και ένα EP το 2018. Το Δελτίο Τύπου τους περιγράφει σαν δυναμικό black metal με punk/crust στοιχεία καθώς και post επιρροές. Δεν ήθελε και πολύ λοιπόν για να ανησυχήσω, πιστεύοντας ότι θα ακούσω άλλη μία black κυκλοφορία που δεν ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται.
Ευτυχώς έπεσα έξω, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι το τελικό αποτέλεσμα είναι και το καλύτερο δυνατό. Το “Faciem Diaboli” είναι ένα καταιγιστικό black metal album και αυτό φαίνεται από την αρχή, αφού μπαίνει δυναμικά χωρίς εισαγωγές. Τα tremolo-picking riffs δίνουν και παίρνουν και γενικά οι End Of Mankind κινούνται τόσο σε υψηλές ταχύτητες, όσο και σε mid-tempo σημεία, αν και προτιμούν λίγο περισσότερο τις πρώτες.
Τα punk/crust στοιχεία είναι εμφανή περισσότερο στον ξερό ήχο της κιθάρας καθώς και σε κάποιους ρυθμούς, με την γενική ηχητική κατεύθυνση να έχει ένα πιο…βρώμικο και αλήτικο χαρακτήρα. Οι post επιρροές φαίνονται σε κάποιες πολύ ωραίες μελωδίες και ατμοσφαιρικά σημεία καθώς και στα φωνητικά τα οποία δεν είναι τα κλασικά του είδους. Δεν εννοώ ότι δεν είναι ακραία, απλά έχουν μία διαφορετική χροιά από το συνηθισμένο και θυμίζουν μπάντες όπως Οι Harakiri For The Sky για παράδειγμα.
Τα δέκα κομμάτια του “Faciem Diaboli” διαρκούν σαράντα επτά λεπτά, κάτι που με έκανε να χάσω το ενδιαφέρον μου γι’ αυτό από ένα σημείο κι ύστερα. Κακό δεν το λες, απλά προσωπικά ποτέ δε με συγκίνησε ο crust ήχος με αποτέλεσμα να μην μπορεί να με κερδίσει.
5,5/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
