AlbumsΚριτικές

Firewing – Resurrection (Massacre)

Ακόμα δεν ζεστάθηκε η πένα από τη συγγραφή της κριτικής για την πρώτη κυκλοφορία του συμφωνικού metal συγκροτήματος Avaland, και να σου που ξεπροβάλλει και άλλο ντεμπούτο συμφωνικής μπάντας, προς τέρψη των οπαδών του είδους. Ο λόγος αυτή τη φορά για τους Firewing και το άλμπουμ Resurrection.

Η ιστορία του συγκροτήματος ξεκινά το 2015, όταν οι Caio Kehyayan και Airton Araujo ξεκίνησαν να γράφουν τις πρώτες συνθέσεις που μετά από έξι χρόνια θα μεταμορφωνόντουσαν στο ντεμπούτο album των Firewing. Η concept ιστορία του δίσκου είναι εξολοκλήρου γραμμένη από τον Kehyayan και μιλά για δύο μυθικά πλάσματα, τον Ember, που θέλει να σώσει τον κόσμο από το χάος και να φέρει ελπίδα, και τον Vishap, που θέλει να απορροφήσει το φως του κόσμου και να ελέγχει τους ανθρώπους.

Πρώτα απ’ όλα, ας καταπιαστούμε με το συμφωνικό κομμάτι του δίσκου. Η αλήθεια είναι ότι έχει γίνει πολύ καλή δουλειά τόσο στην ενορχήστρωση όσο και στο γεγονός ότι η συμφωνική μουσική είναι το ίδιο πρωταγωνίστρια στο album όσο είναι και το metal κομμάτι. Πέρα από το γεγονός ότι είναι παρούσα σε όλα τα τραγούδια, συνοδεύοντας με ωραίο τρόπο όλες τις διακυμάνσεις της metal μουσικής (δηλαδή και στις μέτριες και γρήγορες ταχύτητες, αλλά και στις μπαλάντες), έχει την τιμητική της σε ένα πρελούδιο και σε τρία ιντερλούδια, διάρκειας από ένα έως δύο λεπτά, αλλά και στον επίλογο του δίσκου.

Αν η κλασική μουσική δεν σας χαλάει, θα βρείτε ότι όλες οι συνθέσεις αυτές είναι πολύ όμορφα γραμμένες και μας χαρίζουν όμορφες μελωδικές στιγμές αλλά και δυναμικά ξεσπάσματα, ενώ το τελευταίο κομμάτι που διαρκεί πεντέμισι λεπτά, έχει το περιθώριο να αναπτυχθεί πολύ περισσότερο και να φτάσει σε κάποια σημεία και στα όρια του επικού. Όσον αφορά το metal κομμάτι του δίσκου, αυτό κινείται ανάμεσα στο heavy και στο power metal αλλά στην μελωδική μορφή τους. Και όταν λέμε μελωδική εννοούμε μελωδική. Πολύ μελωδική.

Και ίσως για μένα εκεί εντοπίζεται το αρνητικό στοιχείο. Και δεν το αναφέρω αυτό γιατί θεωρώ ότι είναι αρνητικό για μια κυκλοφορία να έχει μελωδίες. Προφανώς και μου αρέσουν οι μελωδίες και στο Resurrection υπάρχουν πολλές όμορφες μελωδίες. Το θέμα μου είναι ότι το album κινείται εξολοκλήρου σε μελωδικά μονοπάτια και του λείπει το τσαγανό. Θέλω να πω ότι ακόμα και στα σημεία που υποτίθεται ότι είναι πιο δυναμικά, με πιο δυναμικές κιθάρες και τύμπανα, μου ακούγεται λίγο επίπεδο. Μου λείπει το βάθος και το βάρος που θα έκανε τα κομμάτια ακόμα πιο δυνατά και θα τα απογείωνε. Και όταν δεν έχεις μια πραγματική ένταση, το να είσαι συνέχεια μελωδικός κάπου αρχίζει να κουράζει. Και κουράζει γιατί πέρα από τις όμορφες μελωδίες, υπάρχουν και αρκετές γλυκανάλατες αλλά επίσης υπάρχουν και αρκετά σημεία που η μουσική φτάνει στα όρια μπαλάντας.

Δεν ξέρω αν ήταν από επιλογή ή έτσι βγήκε στην παραγωγή αλλά είναι κρίμα γιατί θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο το τελικό αποτέλεσμα. Και φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως τεχνικά και συνθετικά το album υστερεί. Οι συνθέσεις είναι ωραίες και στο metal κομμάτι και στο συμφωνικό, η δεξιοτεχνία υπάρχει, ενώ στα συν του δίσκου είναι και η φωνή του Airton Araujo που έχει πολλές εναλλαγές και φαίνεται ότι είναι δυναμική. Γενικά, πρόκειται για έναν ωραίο δίσκο, που οι οπαδοί του μελωδικού συμφωνικού metal θα εκτιμήσουν. Εγώ δυστυχώς δεν μπορώ να παραβλέψω το γεγονός ότι θα μπορούσα να είχα περάσει πολύ καλύτερα ακούγοντάς το και το ότι μου έμεινε στο τέλος μια πικρία. Όπως και να έχει, τσεκάρετέ το.

6,5/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]

nano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X