Τι είναι ο μινιμαλισμός και πως άραγε κανείς τον ορίζει; Μια μοναχική κιθάρα που παίζει σε ένα άδειο bar της ερήμου κάπου εκεί στο Τέξας, η οποία δίνει μια πολυδιάστατη έκφανση στην εσωτερικότητα του καλλιτέχνη μέσα από μια μονόχρωμη εκφραστικότητα μελαγχολίας… ρε δουλευόμαστε επιτέλους;;;; Δηλαδή έλεος… Το να κάνει κάποιος μια προσπάθεια σαν one man band, όπως κάνουν οι black metallers, αλλά τουλάχιστον να είναι προσπάθεια μπάντας, το καταλαβαίνω. Εδώ ο (ή οι, δεν με ενδιαφέρει πλέον) Goryl, έχει πάρει μια κιθάρα με ένα απαίσιο και βρώμικο distortion και βαράει επί μια ώρα και δέκα λεπτά… τα ίδια και τα ίδια riff. Ναι είναι σαν ο Keith Richards να έχει κάνει παρέα με τον Eric Clapton και μετά από ΠΑΡΑ πολλά ουίσκι να έπαιξε, ως επί το πλείστον blues. Αλλά τι να το κάνω, που για παράδειγμα στο “New Wand Made With a Demon’s Tooth”, επί 7 λεπτά ο Goryl παίζει το ίδιο πράγμα που είναι σχεδόν όμοιο με αυτό που έχει παίξει σε 6 κομμάτια παραπάνω. Εντάξει είπαμε, έχουν σχεδόν παιχτεί τα πάντα… άλλα οκ… μέχρις ενός σημείου η κάθε μ****** καθενός που προσπαθεί να βγάλει τα “εσώψυχα” του μέσα από τέτοιου είδους κυκλοφορίες. Ο Goryl έχει κάποια καλά blues riff. Όταν βρει συμπαίκτες και τα μετατρέψει σε κανονικά τραγούδια, τότε μιλάμε για κάποιου είδους κυκλοφορία. Προς το παρόν αυτό εδώ, απλά δεν μπορεί να μου πει απολύτως τίποτα.
1/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
