Ο James Murphy, πρώην κιθαρίστας των Death και Testament, έπασχε από υποτροπή όγκου του εγκεφάλου, ο οποίος τον είχε ταλαιπωρήσει πίσω στο 2001. Ο Murphy δήλωσε πως ο όγκος είχε επιστρέψει αλλά δεν ήταν κακοήθης και αντιμετωπίστηκε με φαρμακευτική αγωγή. Δυστυχώς, αυτές οι θεραπείες είχαν σοβαρές παρενέργειες, αφήνοντάς τον ανίκανο να εργαστεί. Η επιλογή για εναλλακτικές θεραπείες είναι διαθέσιμη, αλλά κοστίζει πάνω από $1.000 το μήνα, ενώ χρειάζεται το λιγότερο 6 μήνες θεραπείας για να φανούν τα αποτελέσματα. Με τα φαρμακευτικά έξοδα σε απίστευτα υψηλό επίπεδο και με το James να μην είναι ικανός να δουλέψει λόγω των παρενεργειών των τωρινών θεραπειών, η μεταλλική κοινότητα καλείται να συγκροτηθεί και να βοηθήσει ένα από τα αδέρφια της, συνεισφέροντας για να τον βοηθήσουν να το ξεπεράσει οριστικά.
Τον Αύγουστο του 2001, ο Murphy διαγνώστηκε με μεγάλη αύξηση του όγκου κοντά στη βάση του εγκεφάλου του (στην υπόφυση) και ταχύτατα σχεδιάστηκε μία ζωτικής σημασίας εγχείρηση. Ο James εισήλθε στο χειρουργείο στις 17 Αυγούστου 2001, όπου υποβλήθηκε σε ταλάντευση άνω γνάθου, η οποία κάλυπτε όλη την αριστερή πλευρά του προσώπου. Έγινε μία τομή κάτω από το αριστερό μάτι κατά μήκος της πλευράς της μύτης, και τελικά μέσα από το κέντρο του άνω χείλους. Στη συνέχεια, ο ιστός του προσώπου απομακρύνθηκε μετακινώντας τα ζυγωματικά. Μετά έκοψαν μέσα από τη ρινική κοιλότητα του James και απέκτησαν πρόσβαση κάτω από το κοίλωμα του οφθαλμού για να αφαιρέσουν ένα μέρος του όγκου. Περισσότερη αφαίρεση έγινε μέσω μία τομής στο μαλακό μέρος στο εσωτερικό του στόματος. Περίπου το 70% του όγκου αφαιρέθηκε αφήνοντας το υπόλοιπο, καθώς ήταν πολύ κοντά σε ζωτικά όργανα, χωρίς να ρισκάρουν περαιτέρω ζημιά. Η κοιλότητα της μύτης έκλεισε με λιπαρό ιστό από το κάτω υπογάστριο, μέσω μίας τομής κάτω από τον αφαλό, την οποία και ξαναέραψαν. Τα ζυγωματικά επανήλθαν στη θέση τους με δύο μικρές πλάκες τιτανίου. Ο ιστός του προσώπου έκλεισε με ράμματα, όπως έγινε και με τη στοματική κοιλότητα. Το στόμα του εφοδιάστηκε με προσθετική για να προστατέψει τον ιστό κατά την ανάρρωση. Το υπόλοιπο 30% του όγκου αντιμετωπίστηκε με μία θεραπεία ονόματι Parlodel (Βρομοκριπτίνη) για να τον συρρικνώσει, ενώ είπαν στο James ότι θα πρέπει να το παίρνει για την υπόλοιπη ζωή του. Αυτή η θεραπεία ήταν, λίγο-πολύ, επιτυχημένη για 9 χρόνια.
Μία άνοδος του δείκτη της ορμόνης του όγκου (όπως αποκαλύφθηκε από μία εξέταση αίματος που ακολουθήθηκε από μία μαγνητική τομογραφία για επιβεβαίωση), έδειξε πως ο όγκος είναι και πάλι ενεργός και ελαφρώς αυξημένος. Ευτυχώς όχι τόσο ώστε να απαιτεί χειρουργείο, αν και μία θεραπεία με ακτινοβολία ήταν υπό συζήτηση. Η απόφαση πάρθηκε με σκοπό την αναβολή αυτής της θεραπείας για 6 μήνες, κατά τη διάρκεια της οποίας ο όγκος αντιμετωπίζεται φαρμακολογικά, αυξάνοντας τη δόση του φαρμάκου που εμπόδιζε την εξάπλωσή του, σε επίπεδο που αφήνει το James εξαφανισμένο, με υπερκόπωση και έντονη ναυτία, αλλά και ανίκανο να δουλέψει με πλήρη παραγωγική ικανότητα ώστε να βγάλει τα προς το ζην. Ένα καλύτερο φάρμακο, που θα έχει λιγότερες παρενέργειες και που θα απαιτούσε πολύ μικρότερη δόση είναι διαθέσιμο, αλλά συντριπτικά ακριβότερο.
Εάν κάποιος θέλει να κάνει μια δωρεά, ας πατήσει εδώ!
