Άλλο ένα συγκρότημα που προσπαθεί να αναβιώσει το Σουηδικό death metal; Ναι λοιπόν και οι Μεξικάνοι Mass Burial επικέντρωσαν το ενδιαφέρον τους στο πιθανότατα πιο παιγμένο “είδος” metal. Καταφέρνοντας κατά ογδόντα της εκατό να το πιάσουν, αλλά φτάνει κάτι τέτοιο για να θεωρηθεί καλός ένας δίσκος; Μάλλον όχι, όσες καλές ιδέες και να έχουν, που έχουν μερικές, δεν ξεφεύγουν από τα τετριμμένα, χωρίς να είναι δικό τους φταίξιμο, γιατί πιστεύω εκτός και αν υπάρξει ένα δίσκος που να ξεφεύγει εν μέρη από το κλασικό death κρατώντας όμως την δομή του, το Σουηδικό death, όπως και πολλά άλλα είδη έχουν φτάσει σε σημείο κορεσμού (“That’s all”). Μουσικά το είκοσι τις εκατό που υπολείπετε από πριν για να κλείσει και αυτό το θέμα είναι η πιο “άγρια” ατμόσφαιρα, το σημείο που πιστεύεις ότι ο δίσκος πρόκειται για την προκήρυξη του θανάτου σου. Αναρωτιέμαι αν o δίσκος άξιζε τα δέκα χρόνια που αφιέρωσαν οι Mass Burial, σίγουρα κάτι έχει να προσφέρει, αλλά συνήθως από τον πρώτο δίσκο καταλαβαίνεις την συνέχεια, που εδώ δεν θα είναι και η καλύτερη. Φαίνεται ότι είμαι πολύ επικριτικός, αλλά ξαναλέω δεν το επικεντρώνω τόσο στο συγκρότημα όσο στο είδος που καταχράζεται από μπάντες λόγω της ένδοξης ιστορίας του.
5,5/10
Αλέξανδρος Κωνσταντουράκης
