Αυτό είναι το δεύτερο άλμπουμ από το ζεύγος των Πολωνών Misanthropic Rage. Παίζουν αυτό που μερικοί αποκαλούν avant–garde black metal, δηλαδή μία μίξη ατμοσφαιρικού gothμε το black που όλοι ξέρουμε και λίγο alternative που και που να σπάει η μονοτονία. Είναι κατ’ ομολογία ένας δίσκος με πολύ ατμοσφαιρική μουσική, χωρίς να της λείπει η ένταση, η οποία κυλάει εύκολα και απροβλημάτιστα. Οι στίχοι στα Πολωνικά επικρατούν σε κάποια σημεία, αλλά η ωραία μουσική υπερκαλύπτει την όποια ιδιομορφία στο στίχο.
Ο δίσκος αποτελείται από 9 κομμάτια διάρκειας από 04:30 έως και 07:40 λεπτά. Δεν είναι εύκολο να υποστηρίξεις ένα κομμάτι άνω των 5 λεπτών και να συνεχίσεις να είσαι ευχάριστος στο άκουσμα – οι Misanthropic Rage όμως το κάνουν με άνεση. Οι κιθάρες και το μπάσο ακούγονται αρκετά καλά, αλλά διακρίνει κανείς ένα απόλυτα πλαστικό ήχο στα τύμπανα και αφύσικο παίξιμο για drummer. Drum machine; Φοβάμαι πως ναι. Τα τύμπανα θέλουν studio για να ηχογραφηθούν σωστά και κατά πάσα πιθανότητα η ηχογράφηση είναι “σπιτική” καθ’ όσον μόνο το mastering αναφέρεται να έχει γίνει σε studio (Serakos Studio, Βαρσοβία).
Τη δουλειά αυτή διακρίνουν πετυχημένα περάσματα από την επίθεση στη μελαγχολία, από την παραμόρφωση στα καθαρά arpeggios, ωραία δεύτερα φωνητικά και πολύ προσεγμένη σύνθεση. Έχουν πειραματιστεί με τον ήχο και σωστά έπραξαν. Η παραγωγή στο σύνολό της για τα μέσα που διέθεταν τα παιδιά είναι πολύ καλή και το αποτέλεσμα πολύ ευχάριστο. Ένα άκουσμα το συστήνω ανεπιφύλακτα.
7/10
Κλερ Τσιμπουρλά
conguera@gmail.com
