Την περασμένη εβδομάδα οι Ελβετοί folk metallers Eluveitie ανακοίνωσαν την αποχώρηση του Patrick (Päde) Kistler από το συγκρότημα και τώρα ο ίδιος απαντάει στο γεγονός με την ακόλουθη δήλωση.
Γράφει λοιπόν στην επίσημη σελίδα του στο Facebook:
“H επίσημη δήλωση μου για την αποχώρηση μου από τους Eluveitie”
“Λοιπόν, τα τελευταία νέα από το στρατόπεδο των Eluveitie κυκλοφορούν αρκετές μέρες τώρα. Μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα έλαβα πολλά μηνύματα από σας στα οποία με ρωτούσατε συνεχώς για τα «πως» και τα «γιατί». Έτσι αντί να απαντήσω σε καθέναν από σας ξεχωριστά, θα προτιμούσα να τακτοποιήσω το ζήτημα με μια προσωπική δήλωση που εξηγεί τους λόγους της αποχώρησης μου από τους Eluveitie. Πρέπει να πω πως δεν ήταν δική μου επιδίωξη αλλά ούτε και δική μου απόφαση να εγκαταλείψω την μπάντα”.
“Μετά από 6,5 απίστευτα χρόνια με τόσες πλούσιες εμπειρίες που έζησα στις περιοδείες, τους τελευταίους 12 μήνες κάποια προσωπικά μου θέματα, αλλά και θέματα που αφορούσαν και τους Eluveitie, άρχισαν να διογκώνονται. Πέρασα κάποιες προσωπικές δυσκολίες και αλλαγές στην ζωή μου, οι οποίες επηρέασαν και την σχέση μου με τους συναδέλφους μου στην μπάντα και την ικανότητα μου να μπορώ να ικανοποιώ τις προσδοκίες μας (όχι, δεν υπάρχει κάποιο θέμα εθισμού ουσιών ή κάτι τέτοιο, αλλά εν τω μεταξύ τα θέματα μου λύνονται). Έτσι οι δυσκολίες και τα προβλήματα μέσα στην μπάντα άρχισαν να γίνονται πιο έντονα τους τελευταίους μήνες, οι οποίοι μήνες ήταν γεμάτο άγχος, με την παραγωγή του άλμπουμ και τις εντατικές περιοδείες μας. Στο τέλος, η πλειοψηφία – αλλά όχι όλοι στην μπάντα – αποφάσισαν να με διώξουν από την παρέα τους με μια δημοκρατική ψηφοφορία (είμαστε ακόμη πολύ «Ελβετοί» σ’ αυτά τα θέματα, όπως ξέρετε)”.
“Φυσικά αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο να το χωνέψει κανείς, πόσο μάλλον να δεχτώ εγώ πως οι ίδιοι άνθρωποι, με τους οποίους τα τελευταία χρόνια μοίραζα περισσότερο χρόνο μαζί, παρά με οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο στη ζωή μου, θέλανε τελικά να φύγω. Ήμουν απόλυτα αφοσιωμένος σ’ αυτό το project που λέγεται Eluveitie όχι μόνο με το μεγάλο μου ενδιαφέρον και την προσοχή που έδινα, αλλά περισσότερο μ’ αυτό που κάνει τους Eluveitie να είναι μοναδικοί και να ξεχωρίζουν: Η αφήγηση της ιστορίας. Συνεπώς, παίρνω το δικαίωμα να αλλάξω την επιγραφή στο τρέχον άλμπουμ των Eluveitie, το “Origins” σε: “We need to know where we come from to know who we are””.
““Χρειάζεται να μάθουμε από πού ερχόμαστε για να μάθουμε ποιοι είμαστε””
“Και με αυτήν την έννοια εύχομαι στο project που ονομάζεται Eluveitie τα καλύτερα για το μέλλον τους, και ελπίζω ο Chrigel να μπορέσει να συνεχίσει με το όνειρο του για πολύ καιρό ακόμη. Κάποιοι άλλοι ίσως θα έχουν ξεχάσει πως μια μπάντα δεν είναι μια εταιρεία στο χρηματιστήριο με ακραίες πολιτικές σε θέματα ανθρώπινου δυναμικού. Είναι μια μπάντα που ζει και αναπνέει από τα άτομα που την αποτελούν, από την ενέργεια τους, και την αφοσίωση που δίνει ο καθένας προς το σύνολο με τον δικό του τρόπο”.
“Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους οπαδούς, απ’ όλο τον πλανήτη για την απίστευτη υποστήριξη που δώσατε σε αυτά τα τελευταία χρόνια, για να κάνατε τους Eluveitie αυτό που είναι σήμερα. Επιπλέον, θέλω να ευχαριστήσω και όλους τους ανθρώπους που είχα την ευκαιρία να γνωρίσω στις περιοδείες, στα παρασκήνια, πάνω στην σκηνή, μέσα στο πλήθος ή και κατά τύχη κάπου στον δρόμο ή πιθανότερα και σε κάποιο cafe κάπου στον πλανήτη. Η μεγαλύτερη ευχαρίστηση ήταν πάντα με τους Eluveitie, που μας δόθηκε η ευκαιρία να φέρουμε χαρά, ικανοποίηση και να μεταφέρουμε την ιστορία και την γλώσσα σε πολλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Η δική μου κινητήρια δύναμη ήταν, να είμαι μέρος των Eluveitie”.
“Τα επόμενα σχέδια μου δεν έχουν αποφασισθεί ακόμη, τίποτε δεν έχω κανονίσει και υπάρχουν πολλά μέρη για μένα ανεξερεύνητα ακόμη. Είμαι πολύ ευγνώμων που είχα την ευκαιρία να αποτελέσω μέρος των Eluveitie και να ζήσω κάτι που πολλοί άνθρωποι ποτέ δεν θα έχουν την τύχη να ζήσουν”.
“Με αυτή την έννοια σας εύχομαι όλους, μια πορεία ζωής γεμάτη εμπειρίες και αγάπη με φωτεινά μονοπάτια. Μην ξεχνάτε: “Όλα παραμένουν όπως δεν ήταν ποτέ!” (σ.σ.: “Everything remains as it never was!”)”.
Κείμενο: Χρήστος Μπαμπαλής
