Οι Overchains ξεκίνησαν την πορεία τους στον χώρο του alternative metal το 2016. Ο ήχος τους χαρακτηρίζεται από riffs μοντέρνου στυλ και βασισμένες στην pop μελωδίες. Τα μέλη του συγκροτήματος είναι οι Matteo Massoli στα φωνητικά, Giacomo Ciacca στο μπάσο, Antonio De Francesco και Tommaso Orfeo στις κιθάρες, Edoardo Bighi στα πλήκτρα και Paolo Pagnanini στα τύμπανα. Κατάγονται από την Ιταλία και η δισκογραφία τους αποτελείται από ένα ΕΡ και το full-length album “Veil” που κυκλοφόρησε μέσω της Volcano.
Ο δίσκος αποτελείται από δέκα κομμάτια και η διάρκειά τους είναι μεταξύ των τεσσάρων και έξι λεπτών. Αν σας πω ότι αυτό που άκουσα μου άρεσε, θα είναι ψέμα. Τα φωνητικά πηγαίνουν πολύ λάθος. Ο συνδυασμός ακραίων φωνητικών με high pitched και normal είναι ίσως ο λιγότερο καλός που έχω ακούσει ποτέ. Τα ακραία είναι τα πιο άκυρα, πέφτουν επάνω στα κανονικά και τη φάλτσα τσιρίδα που θέλει να λέγεται high pitched. Αν οι ίδιοι ήταν καλά με αυτό, εμένα μου περισσεύει. Στα αυτιά μου όμως σίγουρα χρωστάνε μια συγνώμη. Να έχω την ένταση στο ηχείο του υπολογιστή στο 5 και η τσιρίδα να είναι ενοχλητική ακόμα και τότε.
Επιπλέον, η παραγωγή μου φαίνεται αρκετά περίεργη. Στο “Hidden Veil” είναι πολύ σωστή αλλά στο “End Of My Path” όλα ακούγονται μπουκωμένα, από τα πιατίνια στα τύμπανα μέχρι τα φωνητικά όλων των ειδών. Αυτό το μοτίβο «ένα καλό, ένα όχι τόσο» εννοείται ότι ισχύει για όλα τα κομμάτια. Εκεί είναι το κακό. Στο ότι ισχύει για όλα, δεν είναι μόνο για αυτά τα δύο. Τα μισά τραγούδια δηλαδή χάνουν σε φωνητικά και παραγωγή και τα υπόλοιπα μόνο σε φωνητικά. Κάτι ολόσωστο δεν υπάρχει.
Έχουν πολύ καλές ιδέες, απλώς δεν τις υλοποιούν σωστά. Έχουν τη δικαιολογία του πρωτάρη, μιας που το πρώτο album οποιασδήποτε σχεδόν μπάντας, πάντα χάνει σε πάρα πολλά. Έτσι και οι Overchains δεν αποτέλεσαν εξαίρεση στον κανόνα. Μακάρι το επόμενο να είναι καλύτερο.
4,5/10
Χριστίνα Γιαννούλη
giannouli.christina3@gmail.com
