Red Fang, The Shrine, Lord Dying
Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014, Gagarin 205, Αθήνα
Αμερικάνικη ‘εισβολή’ στο Gagarin λοιπόν και καθοδόν για το μαγαζί δεν ήξερα τι να περιμένω. Πρώτη φορά θα έβλεπα αυτά τα συγκροτήματα, ενώ τα 2 support δεν τα είχα ακούσει ούτε ως όνομα. Οι επιφυλάξεις μου έγιναν εντονότερες όταν έφτασα στο μαγαζί, καθώς ο κόσμος που περίμενε απ’ έξω ήταν κυριολεκτικά μετρημένος στα δάχτυλα.
Όσο πλησίαζε η ώρα που θα ξεκινούσε η συναυλία (τουλάχιστον στα χαρτιά, καθώς υπήρξε μια καθυστέρηση 20-25 λεπτών), η κατάσταση δεν είχε καλυτερεύσει και πολύ, με αποτέλεσμα οι Lord Dying να βγουν στη σκηνή περίπου στις 21:25. Ωστόσο το χειροκρότημα που έλαβαν ήταν ζεστό, παρά τον λίγο κόσμο που υπήρχε εκείνη την ώρα (με το ζόρι να ήταν 100-120 άτομα). Ο ήχος ήταν ικανοποιητικός θα έλεγα (τουλάχιστον στο σημείο που καθόμουν), ενώ τα μέλη του γκρουπ ήταν πολύ ορεξάτα και κατάφεραν να ζεστάνουν την ατμόσφαιρα στα περίπου 40 λεπτά που έπαιξαν, προωθώντας το δίσκο τους “Summon the Faithless”.
Χωρίς πολλά-πολλά, οι Lord Dying κατέβηκαν από τη σκηνή ώστε να ξεκινήσουν οι ετοιμασίες για το 2o support, τους Καλιφορνέζους The Shrine. O κόσμος – ευτυχώς – είχε αυξηθεί κι έτσι κατά τις 22:10 ανέβηκε το τρίο των “Psychedelic Violence Rock’n’Rollers”, όπως τουλάχιστον αυτοαποκαλούνται! Πολύ κεφάτοι και επικοινωνιακοί, προσέφεραν ένα πολύ καλό show, προωθώντας τον δίσκο τους “Primitive Blast”, το οποίο δεν έκανε σε κανένα σημείο ‘κοιλιά’ (αυτό έλειπε βέβαια, στα περίπου 40 λεπτά που έπαιξαν), ενώ τα τραγούδια τους έλαβαν πολύ θετικές αντιδράσεις απ’ τον κόσμο. Σε κάποιο σημείο βέβαια, ο Josh Landau (κιθάρα, φωνή), δεν παρέλειψε να μας θυμίσει την σύλληψή τους από την ελληνική αστυνομία για εξακρίβωση στοιχείων, λόγω… εμφάνισης.. Το γέλιο συνεχίστηκε, όταν ανέφερε επίσης πως οι αστυνομικοί τους είπαν πως δεν τους αρέσουν οι Judas Priest, αλλά προτιμούν τους Manowar. Ο καθένας με τα γούστα του βέβαια.. Πολύ καλή εντύπωση μου έκανε το τελευταίο τους κομμάτι, το οποίο εξελίχθηκε σε περίπου 10 λεπτά jamming session, με γαμάτο ρυθμό, ενώ ο κόσμος έδειξε να το απολαμβάνει ιδιαίτερα. Πραγματικά θα τους ξαναέβλεπα!
Η ώρα είχε πάει περίπου 23:10 όταν στη σκηνή ανέβηκαν οι Red Fang, με τον κόσμο να κυμαίνεται περίπου στα 350 – 450 άτομα (ίσως και λίγο παραπάνω). Αυτό όμως δεν έδειξε να πτοεί το γκρουπ, το οποίο παρέδωσε ένα άκρως επαγγαλματικό show, το οποίο δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο! Αδιάκοπα crowd surfs και mosh pits, ανέβασαν την θερμοκρασία –και την διάθεση- στα ύψη, ενώ οι Red Fang δεν έκρυβαν τον ενθουσιασμό τους. Ο ρυθμός δεν έπεσε σε κανένα σημείο, το ίδιο και το headbanging απ’ όλους τους παρευρισκόμενους! Στα περίπου 60-65 λεπτά που ήταν στην σκηνή, έπαιξαν 5 κομμάτια από το νέο τους δίσκο “Whales and Leeches”, ενώ τα υπόλοιπα ήταν από τις παλιότερες κυκλοφορίες τους. Δεν πιστεύω πως υπήρξε κάποιος που δεν πέρασε καλά σ’ αυτό το live, αν και απογοητεύτηκα ελαφρώς από την σχετικά χαμηλή προσέλευση.
Red Fang Setlist: Hank is Dead, Voices of the Dead, DOEN, Throw Up, No Hope, 13, Dirt Wizard, Sharks, 1516, Into the Eye, Malverde, Crows in Swine, Blood Like Cream, Wires, Prehistoric Dog
Διονύσης Τσέπας
