Καναδικό death metal από τους Sadistic Embodiment, οι οποίοι δημιουργήθηκαν το 2017 κι έπειτα από μερικά ΕΡs ήρθε η ώρα να κυκλοφορήσουν τον πρώτο τους ολοκληρωμένο δίσκο. Για να πω και την αλήθεια μου, βλέποντας το όνομα σκέφτηκα ότι θα πρόκειται για κάτι λίγο καλύτερο από tribute band των Cannibal Corpse. Δεν έχω πρόβλημα με τους Cannibal Corpse αλλά βαριέμαι τα tribute bands. Ευτυχώς, αποδείχθηκα λάθος.
Οι Sadistic Embodiment έχουν πράγματι νοσηρό και βοθρώδη ήχο, δηλαδή αυτόν ακριβώς που αρμόζει σε μία κλασική death metal μπάντα. Είναι ο ήχος που όλοι έχουμε λίγο-πολύ στο μυαλό μας όταν σκεφτόμαστε το παραδοσιακό, ωμό death. Την ίδια στιγμή, όμως, διατηρεί το άγγιγμα της σύγχρονης εποχής και του πιο φρέσκου ήχου όσον αφορά την εξέλιξη του είδους. Είναι που είναι αρκετή η λάσπη, δεν χρειάζεται και η μούχλα.
Σε όλο τον δίσκο διατηρείται κυρίως ένας αργός και λασπωμένος ρυθμός. Ωστόσο δεν πρόκειται απολύτως για καφρίλα, αφού φροντίζουν να εντάξουν και μια χαρακτηριστική μελωδία, η οποία βέβαια μένει στο βάθος και ποτέ δεν διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο. Προσδίδει, όμως, έναν σκοτεινό και πεσιμιστικό τόνο που ταιριάζει πρώτον με το γενικότερο ύφος και έπειτα με τη θεματολογία της μπάντας.
Το παραπάνω φαίνεται ακόμη καλύτερα στο μοναδικό ορχηστρικό κομμάτι του “Blood Spell”, το οποίο βρίσκεται και στο καλύτερο σημείο του δίσκου: στην μέση αυτού. Παρ’ όλα αυτά, το δυνατό σημείο του παραμένουν τα solos, τα οποία δεν τσιγκουνεύτηκαν καθόλου οι Sadistic Embodiment.
Με σαράντα δύο λεπτά και εννέα κομμάτια, το “Blood Spell” είναι κατάλληλο για κάθε οπαδό του death metal. Είναι χορταστικό και ευχάριστο, δεν μπουχτίζεις ενώ το ακούς και ώρες-ώρες έχει και τις τσαχπινιές του που ξυπνούν το ενδιαφέρον. Βέβαια, δεν θα το πρότεινα σε κάποιον που δεν έχει μια άλφα σχέση με το είδος. Εν ολίγοις, συγγνώμη, Sadistic Embodiment, που πριν καν σας ακούσω σας πέρασα για μπάντα κόπια των Cannibal Corpse.
6,5/10
Τζούλια Τσαγκάρη
[email protected]
