Χάος θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την τελευταία δουλεία των Serocs, ένα EP που αποτελεί συνολικά την έβδομη δουλειά της μπάντας από την ίδρυσή της το 2009. Το EP ξεκινά με μία καλή εισαγωγή και θεωρητικά ωραίες εναλλαγές στους ρυθμούς μέσα στο πρώτο και το δεύτερο κομμάτι. Το πρόβλημα είναι πως οι αλλαγές είναι τόσο πολλές που απλά καταλήγουν να είναι ένα σύνολο άσχετων ρυθμικών και μελωδικών σχημάτων, που η μπάντα απλά τους πήρε, τους έβαλε σε μία σειρά και τους ονόμασε κομμάτια.
Σπέρνουν τα παιδιά τεχνικά, δεν λέω, αλλά όλο αυτό το brutal technical death metal σκηνικό, για εμένα είναι απλά υπερβολή. Γιατί μιλάμε για τραγούδια μέσα στον δίσκο που όντως θα μπορούσαν να είναι αριστουργήματα. Το τρίτο, με το ζόρι είναι κομμάτι αν το δούμε μεμονωμένα. Είναι μία μελωδία ενάμιση λεπτού, τελείως ατμοσφαιρική και πανέμορφη πραγματικά. Ίσως γι’ αυτό με νευριάζει που δεν κρατά περισσότερο, γιατί είναι το μόνο κομμάτι του album που ακούγεται εύκολα. Απ’ ότι φαίνεται, αυτό, είναι απλά ένα είδος εισαγωγής για το τέταρτο κομμάτι, το οποίο επίσης είναι τραγουδάρα, αλλά το καταστρέφουν αυτά τα slam φωνητικά (όπως και όλα τα υπόλοιπα).
Επειδή δεν γίνεται να γράφεις λόγια που είναι σκέτη ποίηση και μετά να πας και να τραγουδάς με τρόπο που δεν μπορώ να πιάσω λέξη. Και καλά εγώ έκατσα να ψάξω τα λόγια και μαγεύτηκα αλήθεια (το album ασχολείται με την ανθρώπινη φύση και την ψυχολογία) αλλά για να κάτσει άλλος να το κάνει αυτό, πρέπει να του δώσεις ένα πάτημα να ασχοληθεί περεταίρω με την δουλειά σου. Παρόμοια συναισθήματα τρέφω και για το πέμπτο κομμάτι του δίσκου. Τεχνικά άψογο, με την διαφορά πως τα φωνητικά φτιάχνουν σχετικά και είναι λίγο πιο εύηχα.
Τώρα για το έκτο και το έβδομο, τίποτα σπουδαίο. Τελείως οργανικά και τα δύο, είναι τα bonus τραγούδια του δίσκου. Για μένα είναι απλά η βαρεμάρα της μπάντας να γράψει κάτι ακόμα ή έστω να ξανά ηχογραφήσει αυτά τα δύο κομμάτια, τα οποία είναι από ένα demo του 2011, όταν ακόμη η μπάντα ήταν το solo project του Antonio Freyre.
Δύο σενάρια παίζουν στο μυαλό μου. Ή το συγκρότημα ξέμεινε από ιδέες ή συνειδητοποίησαν πως με ενάμιση λεπτό κομμάτι δεν συμπληρώνεις χρόνο για έναν δίσκο και απλά γέμισαν ένα χρονικό κενό. Συμβουλή, αν δεν σας αρέσει ήδη αυτό το brutal technical death metal με τις εναλλαγές κάθε δύο μέτρα και τα φωνητικά που απαιτούν μετάφραση, αυτό το album δεν είναι για σας.
4,5/10
Μαρία Κανελλάκη
m[email protected]
