Τι να πει κανείς για αυτή την μπάντα; Υπέροχες μελωδίες και στίχοι που σε κάνουν να ψοφάς στα γέλια. Το “Σονάτα Σε Τρολ Μινόρε” έχει 11 τραγούδια με υπέροχες εισαγωγές το κάθε τραγούδι και τα αγαπημένα μου τραγούδι είναι το “Βυζγιά” (και σε ποιον δεν αρέσουν τα βυζγιά;) και ο “Χάππης Χίππος”. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αν τα τραγούδια αυτά είχαν έναν “άλλον ήχο”, γιατί η διαφορά αστείου και σοβαρού είναι προσωπική, η μπάντα θα είχε μια άλλη διάσταση. Όμως κάποιες μπάντες αυτά γουστάρουν και αυτά κάνουν. Ακούγοντας 2-3 φορές τον δίσκο (είναι ανθρωπίνως αδύνατο να το ακούσεις μόνο μία) και έχοντας πλέον καταστραφεί σαν άνθρωπος διότι αυτοί οι στίχοι κόλλησαν στο μυαλό μου θα σε κάνουν να αναρωτηθείς: Πως τέτοιες τραγουδάρες είναι μόνο για χαβαλέ; Γιατί δεν προσπάθησαν να κάνουν μια σοβαρή καριέρα; Γιατί ο Παντελίδης πέτυχε σαν τραγουδιστής; Και η απάντηση είναι μία . Γιατί ΕΤΣΙ! (για τους Sonata Antartica, για τον Παντελίδη ακόμα αναρωτιέμαι). Κάποιες μπάντες γράφουν για πόλεμο και αγάπη και άλλες για βυζγιά. Η διάθεση που έχουν είναι αυτό που τους κάνει και έχουν πετύχει. Μια σημείωση είναι τα τραγούδια που περιέχουν ένα είδος metal που αυτά είναι τα “Meh-tal-core”, “Βλακ Μέταλ” και το “Θρας Ρε Νιάμου” είναι metalcore , black metal και thrash metal αντίστοιχα. Απλά έπος !
9/10
Νίκος Σιδέρης
