Νέα

Studio Report: W.E.B. – Tartarus (Apathia)

Το καλοκαίρι έχει (σχεδόν) τελειώσει, τουλάχιστον στα χαρτιά, ο (μακρύς!) χειμώνας μας πλησιάζει σιγά σιγά, ενώ πιο σκοτεινές μουσικές, σαν αυτή των W.E.B. είναι έτοιμες να μας συντροφέψουν. Το συγκρότημα είναι έτοιμο να κυκλοφορήσει το τέταρτο full length album του σε κάτι λιγότερο από δύο μήνες κι εγώ είχα την ευκαιρία για μία βόλτα προς τα βόρεια, κατευθυνόμενος στο Νέο Ηράκλειο και στο club Remedy για την προακρόαση του δίσκου.

Όσοι έχετε ξανασχοληθεί με τη μπάντα ή την έχετε παρακολουθήσει, ξεχάστε τα καθαρά, βαθιά και gothic φωνητικά, αλλά και τους συχνούς πειραματισμούς και κυρίως τα ηλεκτρονικά στοιχεία που υπήρχαν αρκετά στον προ-προηγούμενο, δεύτερο δίσκο τους Jesus Heist” (2008). Για την απουσία των καθαρών/gothic φωνητικών, μπορεί απλά να μη τους έβγαινε και να μη ταίριαζε σε αυτό που ήθελαν να βγάλουν, πολύ πιθανό μάλιστα να μη το θέλανε αυτή τη φορά, καθώς επικεντρώθηκαν σε άλλα πράγματα και στοιχεία, όπως θα διαβάσετε και παρακάτω.  Πρόκειται για ένα πιο χύμα άλμπουμ, με ξεκάθαρα πιο επιθετική διάθεση και με συμμετοχές που συντέλεσαν τα μέγιστα για το τελικό αποτέλεσμα (βλέπε παρακάτω). Είναι ένας concept δίσκος, που λειτουργεί σαν έργο, χωρίζεται σε τρία μέρη, την κάθοδο, την (όποια) δοκιμασία υπάρχει πριν πεθάνει κανείς και το θάνατο, όπως φαίνεται και στους τίτλους των τριών τελευταίων τραγουδιών που αποτελούν τριλογία. Πάμε να δούμε τα κομμάτια ένα προς ένα.

Where Everything Begun: Intro, το όνομα της μπάντας και μία δραματική εισαγωγή που συνοδεύεται με κάποια ορχηστρικά φωνητικά.

“Τartarus: Το official video που κυκλοφόρησε το συγκρότημα στις αρχές του καλοκαιριού. Μου θύμισε αρκετά Moonspell, κατά κύριο λόγο στον ήχο (και στα φωνητικά αργότερα), δεν είναι η μοναδική φορά που το έπαθα αυτό κατά την ακρόαση. Μπαίνει με τα γνώριμα και οικεία φωνητικά του Darkface, με μία ίσως λίγο πιο μελωδική death metal προσέγγιση γενικά θα έλεγα. Αργό κομμάτι στην αρχή, εξελίσσεται λίγο πιο μελωδικά, αλλά και πιο γρήγορα, αφού «χώνει» περισσότερο στην πορεία. Από τη μέση περίπου και μετά, τα χορωδιακά γυναικεία μέρη ξανακάνουν την εμφάνισή τους.

Ave Solaris: Μιλάει για το Θεό Απόλλωνα. Κι εδώ φαίνονται τα πιο ορχηστρικά μέρη από την αρχή, πράγμα που το κάνουν στο άλμπουμ γενικώς. Γρήγορο τραγούδι με αρκετές εναλλαγές και αρκετή δίκαση! Ευκολομνημόνευτο το bridge/refrain, ειδικά μετά από δύο-τρείς ακροάσεις. Μένουν αρκετά εύκολα οι στίχοι με τη λέξη “rise” και τον πορωτικό τρόπο που χρησιμοποιείται!

Dragona: Κομμάτι που θα γίνει lyric video τον επόμενο καιρό! Το είχαν παρουσιάσει στη συναυλία με τους SepticFlesh αλλά και σε αυτή στα Τρίκαλα. Είναι το αγαπημένο τους, το αγαπημένο μου προσωπικά από το δίσκο, ενώ από ότι κατάλαβα πρέπει να το λάτρεψαν και αρκετά ακόμα άτομα που βρίσκονταν εκεί. Ξεκινάει με μία θεατρική ενορχήστρωση και στη συνέχεια «βαράει» κατευθείαν, θυμίζοντάς μου αρκετά στοιχεία από black metal αλλά και από τους πρωτεργάτες της Ελληνικής extreme metal σκηνής, τους SepticFlesh φυσικά. Φοβερό το bridge/refrain του, μας πόρωσε, ότι καλύτερο έχω ακούσει στο δίσκο. Εδώ ακούμε και ένα αρκετά καλό solo, εξαιρετικό τραγούδι και με ατμόσφαιρα, αποκλείεται να μη σου μείνει. Προσπαθούσα να ψιθυρίσω το refrain στο τέλος! Μάλλον το πιο αντιπροσωπευτικό του δίσκου, ίσως και της τωρινής μουσικής των W.Ε.Β. Στιχουργικά, μιλάει για το θάνατο του δράκου, του περήφανου και ηρωικού αυτού πλάσματος, ενώ κάνει και έναν πολύ καλό παραλληλισμό με την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Με αυτό κλείνει το πρώτο μέρος, η τριλογία της καθόδου.

I, The Bornless: Σκοτεινό, πιο doom σε κάποια περάσματα, έχει κιθαριστικά riffs που τα θυμάται εύκολα κανείς, χαρακτηριστικά. Κι εδώ συνεχίζεται ο πιο ενορχηστρικός, α λα SepticFlesh δρόμος που ακολουθούν στο άλμπουμ.

“Morphine For Saints”: Συνθετικός χαμός εδώ! Ξαναβρίσκουμε solo, λίγο μεγαλύτερης διαρκείας και πιο πολύπλοκο. Ωραίες εναλλαγές στα riffs, γίνεται γενικότερα ένας χαμός εδώ και νομίζω ότι θα ξεχωρίσει εύκολα. Αργό και γρήγορο μαζί, όντας από τα πιο επιθετικά κομμάτια του δίσκου. Αναφέρεται στη δοκιμασία που περνάει η ψυχή, πριν το θάνατο και αναρωτιέται αν όντως υπάρχει δοκιμασία, καθώς οι άγγελοι δεν πονούσαν, άρα που είναι η δοκιμασία όταν δε πονάς; Για αυτό και ο τίτλος.

Cosmos In Flames: Ξεκινάει απότομα με μία κραυγή. Γενικά ο δίσκος έχει ένα στίγμα SepticFlesh, αλλά αυτό εδώ είναι τελείως SepticFlesh, πράγμα που παρατηρείται αρκετά στο απλό refrain. Εννοείται όμως και στο τεχνικό παίξιμο. Γρήγορα και τα φωνητικά εδώ σε ορισμένα σημεία, πολύ καλή δουλειά, ενώ τα riffs πυροβολάει. Εδώ έχουμε και το πρώτο πιο θεατρικό στοιχείο, με διάλογο που είναι από την Αποκάλυψη.

Thanatos Pt.IGolgotha: Εδώ ξεκινάει το τελικό μέρος, η τριλογία του δίσκου που μιλάει για το θάνατο. Υπάρχουν πιο ήρεμα σημεία και για πρώτη φορά καθαρά φωνητικά τα οποία κάνει ο Sotiris Vagenas των SepticFlesh, στην guest συμμετοχή του. Υπέροχο refrain, κλασικά γρήγορα riffs, ποιοτικό κομμάτι, δε θα μπορούσε αλλιώς, αφού πετυχαίνουν άψογη συνεργασία. Θα δημοσιευτεί από το συγκρότημα σύντομα.

Thanatos Pt.IIEpitaphios: Ισορροπημένο, ισορροπία μεταξύ ενορχηστρώσεων, φωνητικών και riffs. Κλείνει μελωδικά και απαλά με τη συνοδεία γυναικείων φωνητικών της Maria Melissanthi Routi και της Niki Rosa Frei, η οποία ακούγεται επίσης στο δεύτερο και τρίτο κομμάτι. Δύο γυναικείες φωνές εδώ, λόγω φυσικά των διαφορετικών χροιών που χρειάζονταν, για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και την ατμόσφαιρα που ήθελαν να πιάσουν. Η γυναικεία φωνή στο διάλογο είναι επηρεασμένη από το θάνατο του Δράκουλα. Πολύ πιο ατμοσφαιρικό στο τέλος. Εκεί πάντως που έχεις την εντύπωση ότι τελείωσε, συνεχίζει να βαράει με πιο σκοτεινά φωνητικά, για να κλείσει λίγο αργότερα. Αρκετά μεγάλο είναι η αλήθεια σε διάρκεια, ίσως δε χρειαζόταν τόσο.

Thanatos Pt. IIMnemosynon”: “So this is the end…”, κάπως έτσι ξεκινάνε τα πρώτα λόγια του τελευταίου τραγουδιού αλλά και του τέλους του concept. Σίγουρα περισσότερη ατμόσφαιρα. Γενικά μιλάμε για ένα σκοτεινό κλείσιμο που ταιριάζει φυσικά τέλει με το… final chapter της ιστορίας. Ακολουθεί το θεατρικό και περιγραφικό στοιχείο με κάποιους διαλόγους (αμφορισμός). Δε νομίζω ότι το παρακάνανε σε αυτό το κομμάτι, με τα φωνητικά να ψιθυρίζουν, σίγουρα το κάνανε λιγότερο από ότι στην προηγούμενη τριλογία του For Bidens, πράγμα που προτιμώ και εκτός ότι τους άρεσε και ταίριαξε, είναι πιο ισορροπημένο. Μου άρεσε που πίσω από τους διαλόγους και τα ψιθυρητά ακούγονται οι στίχοι του refrain. Το φινάλε εξίσου δραματικό με την αρχή του Where Everything Begun, κόλλησε και ταίριαξε άψογα.

Το Tartarus ηχογραφήθηκε στα Devasoundz Studios στην Αθήνα. Η παραγωγή του άλμπουμ έγινε από τον τραγουδιστή και κιθαρίστα Σάκη Darkface, όπως και τα κομμάτια του δίσκου, με τη συμβολή και συμμετοχή του Alan Fall στα κομμάτια 3, 5 και 7. Η μίξη και το mastering από τον Ντίνο “Psy Con Nyne” Πρασσά, ενώ η δουλειά στα τύμπανα, έγινε από τον Nick Yngve Samios. Μηχανικοί ήχου ήταν οι Fotis Benardo (ex-SepticFlesh) και Θάνος Τζανετόπουλος (Inactive Messiah).

Σίγουρα καθοριστική η συμβολή του Χρήστου Αντωνίου (SepticFlesh βεβαίως βεβαίως) στην ενορχήστρωση του δίσκου και στα ορχηστρικά μέρη  που ακούμε σε ολόκληρο το δίσκο. Ακούγοντας το άλμπουμ, φαίνεται ξεκάθαρα αυτή η προσέγγιση και νομίζω ότι επικεντρώθηκαν πολύ σε αυτό, πετυχαίνοντας να φτιάξουν έναν διαφορετικό δίσκο από τους προηγούμενους και καλό. Το συγκρότημα εδώ, δοκίμασε καινούρια πράγματα, κυρίως στον τομέα της ενορχήστρωσης και όπως έγραψα στην αρχή, έλειψαν οι πολλοί πειραματισμοί και στοιχεία που είχαν χρησιμοποιήσει σε προηγούμενα άλμπουμ. Λίγο πιο πειραματική, από ότι μας είπε το συγκρότημα, είναι η τριλογία που κλείνει το Tartarus, αλλά και το ομώνυμο κομμάτι, στο οποίο πειραματίστηκαν αρκετά παραπάνω στην ενορχήστρωση, χωρίς όμως να θέλουν να το καταλάβουν οι ακροατές. Νομίζω ότι έτσι έγινε και το πέτυχαν. Όπως επίσης πέτυχαν να «περάσουν» αυτό το σκοτάδι, την σκοτεινή ατμόσφαιρα, τόσο από τον τίτλο και το βάθος που δίνει, όσο βεβαίως και από τη μουσική. Αυτοί είναι οι W.E.B. του σήμερα, η εξέλιξή τους, αφήνοντάς μας να καταλάβουμε, μετά και από κάποια πράγματα που συζητήθηκαν, ότι δε θα είναι αποκλειστικά αυτός ο ήχος τους, ότι το επόμενο άλμπουμ θα μοιάζει με συνέχεια κ.λ.π. Το συγκρότημα προσπαθεί να κάνει διαφορετικά πράγματα στο κάθε άλμπουμ είτε προσθέτοντας  είτε αφαιρώντας κάποια στοιχεία, δοκιμάζοντας και κάνοντας στην ουσία νέα πράγματα, που τους κάνει να ακούγονται διαφορετικοί σε κάθε κυκλοφορία.

Το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει στις 10 Νοεμβρίου μέσω της γαλλικής Apathia Records, σε digipack μορφή και με τη συνοδεία DVD docummentary που θα περιλαμβάνει τις εμφανίσεις τους στο Gagarin και στο Κύτταρο. Το DVD επιμελήθηκε ο Χαράλαμπος Μιχαλόπουλος. Τέλος, για όσους ενδιαφέρονται και θέλουν να ακούσουν το άλμπουμ πριν την κυκλοφορία του, θα έχουν την ευκαιρία να το κάνουν αυτό στις 3 Νοεμβρίου στον ίδιο χώρο, στο Remedy στο Ηράκλειο, όπου και θα γίνει η παρουσίαση του δίσκου.

Προακρόαση: Πέτρος Μυστικός

Tatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X