Προσωπικά μιλώντας, δεν πετάω και τη σκούφια μου όταν ακούω albums με γυναικεία φωνητικά, με μία μικρή εξαίρεση στους The Gathering πολύ παλιότερα. Λάτι δεν μου κάθεται καλά σε σημείο που δεν ξεχωρίζω μπάντες. Βέβαια, για να πω την αμαρτία μου, στην πλειοψηφία τους μου ακούγονται αρκετά χαριτωμένα και πιασάρικα αλλά περιμένω πάντα να πεταχτεί από κάπου το λογότυπο της Disney με κάποια πριγκίπισσα να με εμψυχώνει λέγοντας μου «μπορείς». Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να κοροϊδέψω ή να κράξω τα female-fronted συγκροτήματα, έτσι κι αλλιώς τα γούστα είναι υποκειμενικά.
Με την συνεργασία του Jani Liimatainen, πρώην ιδρυτικό μέλος των Sonata Arctica, ιθύνοντα νου των Cain’s Offering και της Anette Olzon, πρώην μέλος των Nightwish, προκύπτουν οι The Dark Element. Σε ολόκληρο τον δίσκο οι συνθέσεις ακολουθούν την συνταγή των Cain’s Offering με μπόλικα πλήκτρα και μελωδίες καθώς και ηλεκτρονικά στοιχεία θυμίζοντας έντονα Amaranthe, Sonata Arctica (είπαμε, Jani Liimatainen είναι αυτός) και Stratovarius χωρίς να ναι καθόλου κακό το αποτέλεσμα. Στο πέρας του, το ντεμπούτο των The Dark Element μου άφησε μια πολύ καλή επίγευση και προσμονή για το επόμενο. Ως τις καλύτερες στιγμές του δίσκου, θα ξεχώριζα τα κομμάτια “My Sweet Mystery”, “Last Good Day”, “Dead To Me” και “I Cannot Raise The Dead”.
7,5/10
Σπύρος Ράλλης
[email protected]
