Μπορεί να συνηθίζουμε να λέμε για κάποιους καλλιτέχνες πως ένας δίσκος τους διαφέρει από τον προηγούμενό τους και τις περισσότερες φορές να υπερβάλλουμε, στην περίπτωση όμως των Ούγγρων Thy Catafalque και του ηγέτη τους, Tamás Kátai, αυτό ισχύει 1000% σε ολόκληρη τη δισκογραφία τους, από το 1998 μέχρι και σήμερα. Και μιλάμε για μια δισκογραφία που με τον τωρινό φτάνει τους δέκα δίσκους, κάτι που καθιστά αυτό το γεγονός ακόμα πιο αξιέπαινο.
Αν θέλετε πάντως ένα στοιχείο για το πού κινείται ο νέος δίσκος, “Vadak” στα ουγγρικά σημαίνει άγριος. Ο δίσκος είναι ένα κλικ πιο σκληρός και σκοτεινός από το περσινό “Naiv” (ένα κλικ είπαμε, μη περιμένετε τεράστιες αλλαγές), φέρνοντας στο μυαλό τη black metal μπουνταλοσύνη των πρώτων δίσκων, διατηρώντας όμως παράλληλα όλα τα στοιχεία των δύο τελευταίων, με την προτεραιότητα όμως να δίνεται στη σκληράδα. Κι όλα αυτά ενώ ακόμα και από κομμάτι σε κομμάτι το στυλ διαφοροποιείται, ακόμα και μέσα στα κομμάτια, όπως για παράδειγμα στο “Gömbös”, το οποίο αεροβατεί μεταξύ prog/death, electronica και folk.
Κι όμως, παρά την έντονη ιδιαιτερότητα του ήχου, ο Tamás κάνει για άλλη μια φορά το δίσκο του να ρέει σα νερό λες και παίζει κάτι συγκεκριμένο κι εύκολο, και όχι ένα χωνευτήρι ιδεών και ειδών. Αυτό βέβαια δεν έκανε ποτέ τη δουλειά του προσιτή στο κοινό, αυτό όμως τραβάει κοντά του «περίεργους» σαν κι εμένα. Επειδή είναι μουσική που δε βάδισε ποτέ στα τετριμμένα, δεν επανέλαβε ποτέ τον εαυτό του και δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για την επιτυχία, παρά μόνο για την πάρτη του. Μάλλον γι’ αυτό κιόλας το συγκρότημα αποτελείται συνεχώς από μια κολεκτίβα καλεσμένων και όχι από σταθερά, μόνιμα μέλη.
Όσοι λοιπόν είμαστε σταθεροί οπαδοί του ή λάτρεις της περιπετειώδους και «φεύγα» μουσικής που δεν κοιτάζει σύνορα, θα επενδύσουμε για ακόμα μια φορά σ’ αυτό το ηχητικό χαρμάνι που όσο πολύπλοκο και δύστροπο μοιάζει στα χαρτιά, τόσο απλό και εύκολο ακούγεται χωρίς να είναι. Και εκεί φαίνεται ο μουσικός με το ιδιαίτερο χάρισμα παρεμπιπτόντως. Ακόμα ένας υπέροχος δίσκος στο σερί των εξαιρετικών κυκλοφοριών του συγκροτήματος, που όμως απευθύνεται σε συγκεκριμένο, πιο ανοιχτόμυαλο κοινό.
8/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
