Το εν λόγω συγκρότημα κατάγεται από την Ιταλία. Το απαρτίζουν οι Francesco Cavalieri στα φωνητικά, Claudio Falconcini στις κιθάρες, Federico Meranda στα πλήκτρα, Daniele Visconti στα τύμπανα και Cristiano Bertocchi στο μπάσο. Σχηματίστηκαν το 2009, όταν έπαιξαν για πρώτη φορά μαζί σε ένα open-air festival στη Γερμανία. Το πρώτο τους studio album, “Shadows over Lothadruin”, κυκλοφόρησε το 2012 μέσω της Bakerteam Records ενώ στη συνέχεια περιόδευσαν στην Ευρώπη με τους Wintersun και Fintroll το 2013 και με τους Epica το 2014. Το δεύτερο album “Wardens of the West Wind” κυκλοφόρησε το 2015 μέσω της Scarlet Records. Οι Wind Rose έγιναν πιο γνωστοί και σε αυτό ευθύνεται το τραγούδι “The Breed of Durin”, επηρεασμένοι φυσικά από τον J.R.R. Tolkien. Το 2015 έγινε και το παραπάνω βήμα για το συγκρότημα, αφού έπαιξαν σε διάφορα καλοκαιρινά φεστιβάλ ενώ πιο πριν είχαν περιοδεύσει με τους Eluveitie και Skälmold, περνώντας και από την χώρα μας.
Σε αυτό το άλμπουμ οι Wind Rose προσπαθούν να δώσουν έμφαση στα καλύτερα στοιχεία που ξεχώρισαν από τον προηγούμενο δίσκο, όπως τα χορωδιακά μέρη, οι επικές ενορχηστρώσεις και τα πιο δυνατά χαμηλοκουρδισμένα riffs. Νομίζω ότι προσπαθούν να περάσουν ένα πιο “folk feeling”, ενώ παράλληλα θέλουν να δώσουν περισσότερο χώρο στα γρήγορα μέρη και στα ethnic όργανα.
Όσον αφορά τους στίχους, αναφέρονται στα λιβάδια της Άγριας Δύσης, σε ιστορίες για τον ιθαγενή αμερικανικό λαό και τους θρυλικούς καουμπόηδες, στη Μέση Γη και τους Νάνους, καθώς και σε “spaghetti-western” ταινίες, επηρεασμένοι από τον Ιταλό συνθέτη Ennio Morricone. Το άλμπουμ σίγουρα έχει μία επική αύρα και απευθύνεται σε οπαδούς των Turisas, Korpiklaani, Τyr και διάφορων άλλων συγκροτημάτων που έδειξαν κάποια από τα πρώτα βήματα στον folk metal ήχο, αλλά και σε κοινό με πιο power metal προτιμήσεις. Προσωπικά, βρήκα τις συνθέσεις αρκετά τυπικές και δε μου κέντρισαν το ενδιαφέρον, πλην του αρκετά καλού refrain στο “Dance Of Fire” – μακάρι να ξεχώριζαν πιο εύκολα και άλλα τέτοια refrain στα υπόλοιπα – και του “The Eyes Of The Mountain” που πραγματικά είναι πολύ ενδιαφέρον. Αρχή και τέλος δηλαδή. Κάπου στη μέση χάθηκα, με συνέπεια να μη με κρατήσει ο δίσκος. Το θέμα είναι ότι υπάρχουν αρκετές μπάντες που κάνουν πολύ καλύτερα αυτό που εδώ προσπαθούν να κάνουν οι Ιταλοί.
Η ηχογράφηση του άλμπουμ έγινε από τους Marco “Maro” Ribecai, Claudio Marziale και Claudio Falconcini στο Studi Magnitudo και στα Wind Rose Studios, η μίξη και το mastering από τον Simone Mularoni [DGM, Ancient Bards, Secret Sphere] στο Domination Studio, ενώ το αρκετά ωραίο εξώφυλλο δημιουργήθηκε από τον Jan Yrlund [Apocalyptica, Korpiklaani, Tyr].
5/10
Πέτρος Μυστικός
[email protected]
