AlbumsΚριτικές

Amenra – De Doorn (Relapse)

Πέμπτο δισκογραφικό πόνημα για τους  Βέλγους Amenra, μετά το Mass IV του 2017. Το κουϊντέτο σχηματίστηκε το 1999, από μέλη των hardcore/death metallers Spineless και παίζει post-metal με στίχους στη μητρική τους γλώσσα. To De Doorn(μεταφράζεται ως «το αγκάθι») είναι ο πρώτος δίσκος του σχήματος με την Relapse Records. Η αλλαγή εταιρείας συμπίπτει εδώ και με μια ελαφρά μετατόπιση του ήχου τους από το sludge/doom των προηγούμενων δίσκων σε μια πιο ambient κατεύθυνση.

Η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα σήμα κατατεθέν της μπάντας πάντως, φαίνεται να παραμένει άθικτη και να διανθίζεται ακόμα περισσότερο από την προσθήκη νέων στοιχείων. Δύο από αυτά είναι οι απαγγελίες του Colin H. Van Eeckhout και οι πιο χαλαρές συνθετικές δομές, που οδηγούν με τη σειρά τους σε αρκετά μακροσκελείς διάρκειες των κομματιών. Το εναρκτήριο Ogentroost φτάνει τα δέκα λεπτά, διάρκεια που θα ξεπεραστεί δύο φορές, από τα Het Gloren και Voor Immer.

Φωνητικά καθαρά blackgaze ιδιοσυγκρασίας, με κορυφαίο παράδειγμα το De Evenmensκατέστησαν την ακρόαση του δίσκου μια εξαιρετικά ενοχλητική διαδικασία. Το συγκεκριμένο είδος φωνητικών είναι εξαιρετικά δυσκολοχώνευτο για τα αυτάκια μου, παρότι εδώ ομολογουμένως παρουσιάζεται στην  καλύτερη δυνατή εκδοχή. Οπότε φαντάζομαι ότι οι φίλοι του είδους θα εκτιμήσουν την προσπάθεια. Κατά τα άλλα, ούτε οι μεγάλες διάρκειες των κομματιών κρίνονται εκ του αποτελέσματος, επαρκώς αιτολογήσιμες.

Συν ό,τι το ιντερλούδιοDe Dood In Bloei”, που περιέχει αποκλειστικά απαγγελίες από τον τραγουδιστή και μια γυναικεία φωνή, δεν κατάφερε σε εμένα προσωπικά να αφήσει κάποια ξεχωριστή γεύση. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι δεν γνωρίζω καθόλου τη γλώσσα. Καθώς ο δίσκος διαθέτει συνεχείς απαγγελίες, οι οποίες έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε κάθε τραγούδι, χωρίς η φωνή ή οι φωνές που τις εκτελούν να έχουν κάποια ιδιαίτερη χροιά ή θεατρικότητα, κάποιο στοιχείο έστω που θα μπορούσε να μεταφέρει το μήνυμα εύστοχα σε κάποιον που δεν καταλαβαίνει τα λόγια.

Το τελευταίο είναι κάτι που έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν, απλά εδώ η περίπτωση δεν είναι τέτοια. Η μουσική διαθέτει αρκετές ενδιαφέρουσες εναλλαγές και αρκετές ετερογενείς επιρροές από διάφορα ήδη του σκληρού ήχου, καλώς ταιριασμένες. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό όταν φωνητικά και απαγγελίες κινούνται μεταξύ αδιάφορου και εκνευριστικού. Αν κρίνω από τις πολλαπλές, εικάζω γι’ αυτό και επιτυχημένες, εμφανίσεις του σχήματος επί ελληνικού εδάφους, πολλοί θα διαφωνήσουν λογικά με τα παραπάνω λεγόμενα.

Δεδομένου όμως ότι μιλάμε ούτως ή άλλως για μια ιδιάζουσα περίπτωση μπάντας, είναι λογικό να αρέσει είτε πολύ ή καθόλου. Δύσκολα θα πετύχαινε κανείς κάποιον στη μέση αυτής της κλίμακας. Ίσως οπαδοί σχημάτων όπως οι εγχώριοι Universe 217 (τους οποίους κακά τα ψέματα, επίσης δεν παλεύω καθόλου) να απολαύσουν πραγματικά το δίσκο και να αξίζει να δώσουν μια ευκαιρία στο σχήμα, στην απίθανη περίπτωση που δεν τους γνωρίζουν ήδη.

4,5/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com

whale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X