Ως μη-fan του είδους, ίσως τελικά να καταλήξω να είμαι η πιο ικανή για να «κρίνω» τη δουλειά τούτης εδώ της μπάντας. Έξω απ’ τα νερά μου αγαπητέ Νίκο, θα προσπαθήσω με τον καλύτερο τρόπο να «κρίνω» το άλμπουμ αυτής της ωραιότατης DEATH-Ο-ΜΠΑΝΤΑΣ που έφερε στο διάβα η Μοίρα (η κακιά;). Ας ξεκινήσω με το πρώτο πράγμα που παρατήρησα, η ποιότητα της ηχογράφησης μου έδωσε έναν λόγο να ακούσω το δίσκο με προσοχή από την αρχή ως το τέλος. Όπως προείπα δεν είμαι fan του στυλ και ένας απ’ τους βασικότερους λόγους που δεν είμαι, είναι γιατί εννιά στις δέκα φορές η παραγωγή είναι άθλια (λογικά εσκεμμένα) και τα αυτιά μου δεν δείχνουν καμιά επιθυμία να «σηκώσουν» αυτό το βάρος. Ένα μεγάλο συν λοιπόν. Συνεχίζοντας, μπορώ να πω πόσο με εξίταρε ότι κάθε κομμάτι ήταν αισθητά διαφορετικό. Από την εισαγωγή μέχρι το τέλος και από τη «σύνθεση της φωνής» μέχρι τις γέφυρες, το καθένα είχε πράγματα να δώσει , και παρόλο που όλα τα κομμάτια είχαν ως κοινό σημείο τα άπειρα blast στα ντραμς, ο ντράμερ έδειχνε μια περίεργη Progressive διάθεση στο παίξιμό του. Το κομμάτι που ξεχώρισε από την πρώτη στιγμή στ’ αυτιά μου ήταν το “Arms Of Kali” και ήρθε η στιγμή να ομολογήσω πως μου γέννησε πολλά θετικά συναισθήματα για τη Death. Δεύτερο κατά σειρά που με κέρδισε, το “The Fallen” , αν και γενικά λίγο πολύ όλα τα κομμάτια είχαν αυτό το κάτι που σε έκανε να θες να τα ακούσεις και να τα ξανακούσεις! Τρίτο (αλλά όχι καταϊδρωμένο) του “TOP 3 LIST OF THE ALBUM” το “War of Hate” μου έβγαλε αυτή την αύρα που ξέρεις πως άμα το ακούσεις live θα γυρίσεις σπίτι με μώλωπες σε όλο σου το σώμα – ίσως και με κανένα σπασμένο πόδι -. Κλείνοντας, θέλω να ομολογήσω πως, ναι έγινα και επίσημα η νέα φαν τους -φαίνεται εξ’ άλλου και στο βαθμό αν σκεφτεί κανείς πως μέχρι πρόσφατα δεν μπορούσα να ακούσω ούτε δευτερόλεπτο DEATH-ΙΕΣ!-. Ετοιμαστείτε για πολύ πολύ χτύπημα από αυτό το Death Metal Τρίο!!!
8/10
Ντένια Παλαιολόγου
