O κύριος Gavin Harrison έχει διανύσει πολλά χιλιόμετρα στη δισκογραφία και έχει αφήσει το στίγμα του στα τύμπανα, όπου και αν παίζει. Το GreekRebels.gr μίλησε μαζί του στο zildjian day και είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για την μουσική, για τα νέα του από τα στρατόπεδα των συγκροτημάτων του, αλλά και μια πολύ καλή συμβουλή για νέους, τολμηρούς μουσικούς.
Από τη Lisa Stansfield στους Porcupine Tree και τους King crimson, όλα μοιράζονται ένα κοινό στοιχείο: το groove πάνω απ’ όλα Ποια η γνώμη σου σχετικά με αυτό;
Gavin Harrison: Ακριβώς αυτό! Έχω παίξει πολλά μουσικά είδη, αν και δε μου αρέσει ο όρος, γιατί για μένα είναι όλα μουσική και προσπαθώ να έχω ένα ωραίο groove, έναν καλό ήχο και να παίξω κάτι ενδιαφέρον, είτε πρόκειται για τη lisa stansfield είτε για τους porcupine tree, είτε τον iggy pop. Δεν πολυσκέφτομαι το μουσικό υπο-ειδοσ (πχ, metal, doom metal, black metal κλπ), είναι απλά καλή ή κακή, για μένα πάντα, μουσική.
Προτιμάς μια απλή (με την πιο ελαστική έννοια του όρου) ρυθμική μετατροπία/μετακίνηση, από το να παίξεις ένα “διαστημικό” drum fill (όχι ότι δεν το κάνεις, όταν έρθει η ώρα!). Είναι κάτι που γίνεται συνειδητά, η αφήνεις τη μουσική να σε οδηγήσει;
Gavin Harrison: Ελπίζω ότι η μουσική με οδηγεί Δε θεωρώ τα fills ως ξεχωριστή οντότητα, απλά προσπαθώ να μην επαναλαμβάνομαι και γι’ αυτό χρησιμοποιώ κάποιες μεθόδους (όπως οι ρυθμικές μετατροπίες), ώστε να κρατιέται “φρέσκο” το παίξιμο.
Σε καταλαβαίνω, αυτό πολλές φορές μου το ζητάνε διάφοροι συνεργάτες μου, να παίζω ακριβώς το ίδιο πράγμα (από θέμα γυρισμάτων), κάτι το οποίο κάποια στιγμή καταντάει ρουτίνα και βαρετό, εκτός κι αν είναι κάτι τόσο χαρακτηριστικό που έχει εντυπωθεί στο κομμάτι.
Gavin Harrison: Ακριβώς! Εξαρτάται και τον καλλιτέχνη και τι ζητάει πχ, αν παίζεις σε θεατρικό έργο, διαβάζεις ακριβώς τις γραμμές, κάποιοι θέλουν αυτό και μουσικά. Τώρα, με τη Lisa Stansfield ή τον Paul Young φυσικά και δεν παίζω ρυθμικά μέρη όπως στους porcupine tree, δεν κολλάει μουσικά.
Υπάρχει μια ιστορία, που λέει ότι όταν ρώτησες τον Robert Fripp (κιθαρίστα και ιδρυτικό μέλος των King Crimson) τι θα ήθελε να παίξεις σε κάποιο τραγούδι (δε θυμάμαι ποιο), αν ήθελε να ακολουθήσεις τα μέρη του bruford η του giles, είπε απλά “παίξε περισσότερα”.
Gavin Harrison: Δεν έγινε ακριβώς έτσι (γέλια)! Τον ρώτησα όντως, και μου είπε ότι να είμαι ο εαυτός μου και, οτιδήποτε κι αν κάνω, να μ η ν παίξω αυτά που έπαιξαν οι προκάτοχοι μου!
Μα, αυτό είναι και το νόημα όταν παίζεις με κάποιους, να είσαι ο εαυτός σου.
Gavin Harrison: Σωστά!!! Δεν προσπάθησα να παίξω όπως ο Chris Maitland (ο προηγούμενος drummer των Porcupine Tree) όταν μπήκα στους Porcupine Tree. Σίγουρα μελέτησα το παίξιμο του και είδα ποιος είναι ο πυρήνας, αλλά μόνο εκείνος μπορεί να παίξει όπως έπαιξε, εγώ δεν είμαι εκείνος, οπότε θα ήταν άσκοπο! Κάποια μέρη τα κράτησα ίδια, αλλά και πάλι, το να παίξει διαφορετικός άνθρωπος το ίδιο πράγμα, δεν ακούγεται ίδιο.
Με τους King Crimson παίζετε δυο drummers μαζί (ή και παραπάνω!). Πως βρίσκετε τα μέρη σας;
Gavin Harrison: Πρέπει να προσέξεις να μην παίζεις πολλά, να μην παίζουν οι κάσες όλες ταυτόχρονα, η τα ταμπουρά μαζί (έκτος κι αν αυτό θες). Θέλει από πριν να “χορογραφηθεί” το όλο παίξιμο και οι ήχοι Γι’ αυτό κι έχω εντελώς διαφορετικούς ήχους από τον Pat Mastelotto ή τον Bill Rieflin, ώστε να ξεχωρίζουν τα παιξίματα. Είναι τρομερά δύσκολο, κάναμε πρόβες για 7 εβδομάδες συνεχώς μέχρι να το φέρουμε εις πέρας, πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε μπάντα που έχω παίξει!
Τεχνική ή μουσικότητα – υπάρχει άραγε νικητής, ή είναι απλά οι 2 όψεις του ίδιου νομίσματος;
Gavin Harrison: Χρειάζεται η τεχνική για να μπορείς να πεις κάτι. Πάντα λέμε κάτι, και χρειάζεσαι την τεχνική ώστε να μπορείς να πεις αυτό που θες. Βλέπω κάποιους με τρομερή τεχνική, αλλά δε μου αρέσει αυτό που λένε. Δε μου λέει κάτι το να δω κάποιον να παίζει στα 500 bpm, αλλά να μην ακούγεται μουσικό. Δε θεωρώ τον εαυτό μου γρήγορο drummer, όταν ακούω ένα τραγούδι στο οποίο πρέπει να παίξω, δε μου έρχεται απευθείας κάποιο γρήγορο μέρος. Αλλά όταν μελετάς μόνο αυτό, είναι το μόνο που σου έρχεται στο μυαλό όταν είσαι στην αντίστοιχη θέση. Προτιμώ να παίξω κάτι ενδιαφέρον, από το να παίξω κάτι γρήγορο. Έχει να κάνει με τις ιδέες που έχεις, αυτές το κάνουν ενδιαφέρον. Ξέρεις, ότι παίζω σήμερα, μπορούσα να το παίξω και πριν 25 χρόνια Απλά δε μπορούσα να το σκεφτώ, να το συλλάβω στο μυαλό μου πριν 25 χρόνια! Παίζω καλύτερα σήμερα επειδή έχω καλύτερες ιδέες, οι οποίες έρχονται με την εμπειρία!
Ετοιμάζεις τίποτα καινούριο αυτές τις μέρες;
Gavin Harrison: Εδώ και 5 χρόνια ετοιμάζω ένα δίσκο που θα βγει τον ερχόμενο Μάρτιο Ουσιαστικά θα είναι τραγούδια των Porcupine Tree, τα οποία έχουν ενορχηστρωθεί για μοντέρνα big band, με πνευστά κλπ. Δεν είναι jazz ή big band (με πιάνει νευρικότητα και μόνο που αναφέρω τον ορό “jazz”!), απλά χρησιμοποιούμε αυτόν τον ήχο. Δεν είναι όπως ο Glen Miller ή ο Buddy Rich, απλά θυμίζει αυτό το ηχόχρωμα. Τα τραγούδια έχουν ενορχηστρωθεί έτσι, ώστε μετά από λίγο δε θυμίζουν σε τίποτα το αρχικό τραγούδι – έχουν γίνει πολύ έξυπνες διασκευές! 8 τραγούδια των Porcupine Tree, το cd θα κυκλοφορήσει από την Kscope.
Ήταν η προφανής επιλογή αυτή η εταιρία;
Gavin Harrison: Ναι, θα μπορούσα να το κυκλοφορήσω και αλλού, αλλά έχουμε πολύ καλή σχέση και έχουν κυκλοφορήσει πολλά σε αυτό το στιλ, που ούτε καν ασχολήθηκα με άλλη εταιρία.
Ναι, είναι ιδανική για αυτό..
Gavin Harrison: Ε, αυτό μένει να αποδειχθεί!!! Ελπίζω άπλα ο κόσμος να έχει αρκετά ανοικτό μυαλό ώστε να το ακούσει. Υπάρχουν πολλοί που είναι snob μουσικά, έτσι που με το που θα ακούσουν ότι κυκλοφορώ τέτοιο δίσκο με αυτό το στιλ, να μην το ακούσουν επειδή μισούν τη τζαζ! Είναι απλά μουσική, δεν έχει να κάνει με το είδος Σίγουρα θα χωρίσει αρκετό κόσμο σε παρατάξεις.
Έχεις δίκιο σε αυτό Πολλοί άνθρωποι, όταν σε έχουν μάθει να παίζεις ένα είδος (επειδή έτυχε και σε άκουσαν πρώτα σε αυτό), σε απορρίπτουν όταν παίξεις κάτι άλλο…
Gavin Harrison: Ακριβώς! Μένει τώρα να δούμε το ακριβές ποσοστό που θα δεχτεί η θα απορρίψει το νέο δίσκο, ο οποίος θα ονομάζεται “Cheating the polygraph”.
Τι μουσική ακούς αυτές τις μέρες;
Gavin Harrison: Ακούω πολλά αυτές τις μέρες Είναι μια νέα μπάντα από το Manchester, οι Everything Everything. Είναι πάρα πολύ καλοί, είχα καιρό να ακούσω μπάντα που να είναι εντελώς διαφορετική από ότι ακούγεται εκεί έξω! Κατά τα άλλα, ακούω τη μουσική που σημάδεψε τη ζωή μου στην εφηβεία μου, ακόμα την ακούω και ακόμα την αγαπάω Και νομίζω είναι το ίδιο για όλους. Είναι εκείνη η στιγμή που μεγαλώνεις, κατανοείς το περιβάλλον γύρω σου και κάποια τραγούδια η albums σε σημαδεύουν και τα αγαπάς για πάντα.
Τέλος, κάποια συμβουλή για όσους ξεκινάνε να παίζουν μουσική επαγγελματικά;
Gavin Harrison: Ναι, να ασχοληθούν με την κιθάρα, θα ρίξουν περισσότερες γυναίκες!!!!! (γέλια). Σοβαρά τώρα, πρέπει να το αγαπάς και να το κάνεις για τους σωστούς λόγους. Αν το κάνεις για τις γυναίκες, για τη φήμη, για τα λεφτά, 99.99% θα απογοητευτείς, θα δεις ότι δεν υπάρχουν αυτά και μην ασχοληθείς καν. Υπάρχουν πολύ δύσκολες στιγμές, που δεν έχεις λεφτά, δεν τρως, δεν κοιμάσαι, πολύ δύσκολοι καιροί. Αν το αγαπάς, θα τα ξεπεράσεις και θα πας μπροστά. Υπάρχουν εκατομμύρια λόγοι για να μην το κάνεις, αλλά αν το αγαπάς, θα το κάνεις. Παίζω επαγγελματικά από το 1979 και πέρασα πολύ δύσκολους καιρούς, πολλά χρόνια άνεργος, αλλά έμεινα γιατί το αγαπάω.
Στέλιος Παύλου
Νίκος Σιγλίδης
http://www.gavharrison.com/
https://www.facebook.com/drummergavinharrison
