Pink Cream 69: Μια μπάντα που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με μια άλλη τεράστια μπάντα της Γερμανικής σκηνής, η οποία δεν είναι άλλη από τους Helloween. Κάτι η καταλυτική παρουσία του Deris στη “χρυσή περίοδο” των PC69, κάτι τα χρέη manager που εκτελεί στους δεύτερους ο πρώην πλέον drummer των PC69, Κώστας Ζαφειρίου, συνέβαλλαν στις καλές σχέσεις μεταξύ των 2 συγκροτημάτων. Μην ξεχνάμε επίσης πως ο Dennis Ward έχει συνεργαστεί με τους Michael Kiske και Kai Hansen στους Place Vendome και στους πιο πρόσφατους Unisonic. Το τελευταίο πόνημα των Γερμανών που φέρει τον τίτλο “Ceremonial” σίγουρα δεν είναι το πιο σπουδαίο album στην 25ετή δισκογραφική τους πορεία, αποτέλεσε όμως την αφορμή για την ακόλουθη συνέντευξη. Ένας όχι και τόσο ευδιάθετος Dennis Ward στο ακουστικό, έβαλε (και με το παραπάνω) το χεράκι του στην πιο άβολη συζήτηση που έχω λάβει μέρος έως τώρα. And I felt so special…
Γεια σου Dennis, καλησπέρα από Ελλάδα! Είμαι ο Παναγιώτης από το Greekrebels.gr. Συγχαρητήρια για το νέο σας album. Πως αισθάνεσαι τώρα που το “Ceremonial” επιτέλους κυκλοφόρησε;
Αισθανόμαστε υπέροχα! Ανυπομονούμε να βγούμε σε περιοδεία με το νέο μας album.
Γιατί επιλέξατε τη λέξη “Ceremonial” ως τίτλο για το νέο σας album; Είναι κάποιου είδους δήλωση;
Ναι, βρισκόμαστε σε μια φάση όπου τιμούμε όλες τις rock επιρροές μας και αισθανόμαστε ότι αυτό το album είναι μια τελετή όλων αυτών των πραγμάτων.
Ποιος είναι ο άνθρωπος πίσω από το artwork; Πολύ παράξενο αλλά συνάμα γοητευτικό στα δικά μου μάτια…
Το artwork είναι μια μακέτα ενός πίνακα που έχει το όνομα “American Gothic”. Στην εικόνα το ζευγάρι φαίνεται από πίσω.Θέλαμε να σας δείξουμε τι νομίζουμε ΕΜΕΙΣ ότι βλέπουν.
Ποιες ήταν οι πρώτες αντιδράσεις του metal τύπου και των οπαδών για το νέο album;
Έως τώρα δεν έχω κανένα παράπονο και οι περισσότερες από τις κριτικές ήταν πολύ θετικές.
Το προηγούμενο album σας “In10sity” (σ.σ.: δισκάρα!!!) κυκλοφόρησε το 2007. Τι συνέβη από τότε;
Κάναμε ένα μεγάλο αλλά αναγκαίο διάλειμμα και επικεντρώθηκα στους Unisonic…
Unisonic, Place Vendome, Voodoo Circle, Khymera, Sunstorm, Bassinvaders, solo καριέρες…. Σαν πολλά projects να μαζεύτηκαν στη καμπούρα σας, δεν νομίζεις;
Projects; Αυτό λέγεται “δουλειά” (σ. σ.: φανερά εκνευρισμένος). Είμαι παραγωγός/μηχανικός ήχου και πρέπει να κάνω τα πάντα για να βγάλω τα προς το ζην, όπως ακριβώς κάνεις κι εσύ (σ.σ: αν ήξερες που δουλεύω…), γι’ αυτό και “δουλεύω”. Τα μόνα “projects” μου είναι οι Unisonic και τα albums των Khymera στους οποίους και τραγούδησα. Δεν είχα γράψει κάποιο τραγούδι για αυτά ή για τους Sunstorm, όπου απλά έπαιξα το μπάσο και ήμουν ο παραγωγός /μηχανικός. Οι Place Vendome ήταν ο προπομπός των Unisonic και έγραψα τα τραγούδια μόνο για το πρώτο τους album (σ. σ.: γι’ αυτό βγήκε και δισκάρα). Στους Voodoo Circle απλά έκανα τη μίξη. Στο ξαναλέω,απλά δουλεύω για τα προς το ζην (σ. σ.: κι άλλα νεύρα).
Η προηγούμενη ερώτησή μου είχε να κάνει με το γεγονός πως όλα αυτά τα projects, μπάντες, πες τα όπως θες τέλος πάντων,απαιτούν ενέργεια, αφοσίωση και χρόνο. Πιστεύεις ότι αυτή η κατάσταση επηρεάζει τη διαδικασία του songwriting στους Pink Cream 69;
Όχι!!! (σ.σ.: στο τσακίρ κέφι είναι σήμερα).
Πίσω στο παρελθόν. Τι θυμάσαι από τις πρώτες μέρες της μπάντας; Πόσο δύσκολο ήταν να φτάσετε να είστε ανάμεσα στις κορυφαίες Γερμανικές μπάντες εκείνης της εποχής;
Λοιπόν, το ότι είμαστε ακόμα εδώ μετά από 25 χρόνια σημαίνει πολλά. Δεν είμαστε ακριβώς “rock stars” αλλά είμαστε ευχαριστημένοι. Τα πάντα είναι δύσκολα αλλά ταυτόχρονα και διασκεδαστικά. Δεν βρίσκομαι σε αυτόν τον χώρο για να κερδίσω χρυσά μετάλλια (σ.σ.: ευτυχώς που δεν στέκομαι απέναντί του).
Πόσο δύσκολο ήταν όταν ο Andi (σ.σ.: Deris) σας είπε ότι επρόκειτο να εγκαταλείψει τους PC69 και ποια ήταν τα συναισθήματά σας όταν ο David (σ.σ.: Readman) ήρθε στην μπάντα;
O Andi ποτέ δεν μας είπε τίποτα, απλά έφυγε. Όταν ήρθε ο Dave νιώσαμε ένα εντελώς καινούριο συναίσθημα, ήταν σαν να έχεις μια καινούρια γκόμενα χαχα.
Πως είναι η σχέση σου με τον Andi αυτή τη στιγμή; Θυμάσαι κάποια περίεργη ή αστεία στιγμή μαζί του να μας διηγηθείς;
Η σχέση μας είναι μια χαρά, αλλά γενικότερα δεν βρισκόμαστε και τόσο συχνά. Δεν κρατάω κακίες και ειλικρινά δεν με νοιάζει τόσο πολύ το παρελθόν. Δεν μπορώ να θυμηθώ κάποια στιγμή με τον Andi γιατί στην πραγματικότητα δεν ήμασταν ποτέ τόσο κοντά, δεν ήμασταν αυτό που λέμε κολλητοί.
Κατά τη γνώμη μου οι Pink Cream 69 είχαν δύο κορυφαίες περιόδους.Την περίοδο των τριών πρώτων albums και την “Electrified/Sonic Dynamite” περίοδο. Ποια είναι η δική σου αγαπημένη περίοδος;
Οπωσδήποτε αυτή του πρώτου μας album.
Ο Κώστας (σ.σ.: Ζαφειρίου) έφυγε από το συγκρότημα μετά από σχεδόν 25 χρόνια συνεργασίας. Ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη και ήταν επίσης παρόν σε όλα τα σκαμπανεβάσματα της μπάντας. Ποια στιγμή ή στιγμές που έζησες με τον Κώστα στην μπάντα θα θυμάσαι για όλη σου τη ζωή;
Λοιπόν, καταρχήν δεν είναι νεκρός, απλά σταμάτησε να παίζει στους PC69 (σ.σ.: πολλά νεύρα λέμε!). Εξακολουθώ να δουλεύω μαζί του σε καθημερινή βάση και τα πάντα είναι εντάξει ανάμεσα σε αυτόν και τους PC69. Είναι ένας πολυάσχολος άνθρωπος και έχει τις προτεραιότητές του, έτσι έκανε αυτό που πίστευε ότι ήταν καλύτερο.
Λοιπόν, πλέον έχετε νέο μέλος πίσω από το drum kit. Μπορείς να μας τον συστήσεις;
Ω, ναι σίγουρα, το όνομά του είναι Chris Schmidt. Ήταν μαθητής και drum tech του Κώστα για πολλά πολλά χρόνια. Με τον Chris έχουμε συνεργαστεί σε μερικά albums, όπως αυτό των Sunstorm και ήξερα πολύ καλά το ταλέντο του. Ήταν μια προφανής επιλογή για εμάς.
Εκτός από το να παίξει τα τύμπανα, ο Chris συνεισέφερε συνθετικά στο νέο album;
Όχι!!! Οι drummers γράφουν τραγούδια; (σ.σ.: εδώ τι λένε τώρα;)
Πως θα περιέγραφες το “Ceremonial” σε κάποιον που δεν το έχει ακούσει;
Είναι το καλύτερο PC69 album!!!
Πρέπει να σου πω ότι το προηγούμενο PC69 album είναι ένα από τα αγαπημένα μου ever. Ποιες είναι κατά τη γνώμη σου οι σημαντικότερες διαφορές μεταξύ του “In10sity” και του “Ceremonial”;
Το “Ceremonial” είναι πολύ πιο άγριο, με λιγότερα keyboards, λιγότερα overdubs και μικρότερη παραγωγή σε γενικές γραμμές. Είναι ένα καθαρά κιθαριστικό album. Αυτό ήταν το πιο σημαντικό στοιχείο που θέλαμε να έχουμε στο νέο μας album .
Από το νέο album μου αρέσουν πολύ τα “Land of Confusion”, “Wasted Years”, “Special” και το “Passage of Time”. Εσένα;
Συμφωνώ απόλυτα! Ακριβώς τα ίδια αρέσουν και σε μένα (σ.σ.: ευτυχώς συμφωνούμε και κάπου)!
Και τώρα τι έπεται; Έχετε πλάνα για κάποια περιοδεία;
Ναι, θα κάνουμε κάποια μεμονωμένα shows το καλοκαίρι και μια κανονική περιοδεία το ερχόμενο φθινόπωρο.
Απ’ ότι θυμάμαι αν δεν το έχω χάσει τελείως, η τελευταία φορά που επισκεφτήκατε την Ελλάδα ήταν τον Σεπτέμβριο του 2005. Τι θυμάσαι από εκείνο το show; Υπάρχει πιθανότητα να δούμε ξανά στην Αθήνα τους PC69;
Υπέροχο show, ανυπομονούμε πολύ να ξανάρθουμε σύντομα! Ελπίζουμε ότι θα γίνει κάποια στιγμή.
Ok, ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού …. Σ’ευχαριστώ πολύ γι’αυτή τη συνέντευξη κι εύχομαι ό,τι καλύτερο για τη μπάντα και τις οικογένειές σας. Τα τελευταία λόγια είναι δικά σου..
Ευχαριστώ πολύ που με κάλεσες!!! Ακούστε το νέο μας album, αν μπορείτε.Έχουμε ανάγκη από την υποστήριξή σας!
Παναγιώτης Παπαλεξόπουλος
Band Members
David Readman – φωνητικά
Dennis Ward – μπάσο
Alfred Koffler – κιθάρες
Uwe Reitenauer – κιθάρες
Chris Schmidt – τύμπανα
Discography
1989 – Pink Cream 69
1991 – One Size Fits All
1993 – Games People Play
1995 – Change
1997 – Food For Thought
1998 – Electrified
2000 – Sonic Dynamite
2001 – Endangered
2004 – Thunderdome
2007 – In10sity
2013 – Ceremonial
