Οι 81db είναι μια μπάντα που σαν και αυτήν πραγματικά δεν θα ξανασυναντήσετε. Και αυτό ξεκινά άμα σκεφτεί κανείς ότι το line-up της απαρτίζεται από τρεις Ιταλούς και έναν Έλληνα, που πήρε μαζί του στη Φλωρεντία τις επιρροές από την ελληνική και παραδοσιακή μουσική και δημιούργησε μαζί με τους υπόλοιπους ένα αποτέλεσμα που κατά τη γνώμη μου δικαιώνει το metal της Nότιας Ευρώπης. Ο Κώστας Λαδόπουλος με αφορμή το μίνι τουρ στην Ελλάδα και τη σχετικά πρόσφατη κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου Impressions, μας μιλά για τη μουσική πορεία της μπάντας, τα μελλοντικά σχέδια και το πώς βιώνει όσα γίνονται στο μουσικό στερέωμα.
Πες μας λίγα λόγια για την μπάντα. Πότε ξεκίνησε και σε ποια στάδια περάσατε;
H μπάντα δημιουργήθηκε το 2006 στη Φλωρεντία. Σταθερά μέλη από τότε ήταν ο ντράμερ και εγώ. Ξεκινήσαμε όπως όλες οι μπάντες, απλώς για να παίζουμε μουσική. Σιγά σιγά το θέμα άρχισε να γίνεται πιο σοβαρό. Βρήκαμε μια ιταλική εταιρία για το δίσκο Evaluation του 2009, το οποίο κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα μέσω της EMI. Αργότερα αλλάξαμε εταιρία επικοινωνώντας παράλληλα με τη Sylvia Massy (παραγωγό που έχει σημαντικές συνεργασίες όπως Tool), η οποία μας κάλεσε στο στούντιό της κοντά στο San Francisco. Τον Οκτώβριο του 2010 μείναμε εκεί για την ηχογράφηση, τελειώνοντας το Δεκέμβριο και έχω να πω πως ήταν φανταστική εμπειρία. Τότε ήταν που βρήκαμε την αγγλική εταιρία Rising και κυκλοφορήσαμε το δεύτερο μας δίσκο μέσα στο 2010. Η διανομή έγινε στην Ελλάδα μέσω της Soundforge.
Υπάρχει κάποια στιγμή των 81db που ξεχωρίζεις;
Μια στιγμή που ξεχώρισα στην αρχή της πορείας μας ήταν όταν ανοίξαμε τους Deep Purple στο Torino, τεράστια τιμή για εμάς.
Είχατε καταλήξει από την αρχή στη μουσική κατεύθυνση; Πώς εξελίχθηκε η μουσική σας ταυτότητα;
Δεν μπορώ να πω πως από την αρχή είπαμε πως θα παίξουμε έτσι. Όμως πάντα είχα πάθος με τις ανατολίτικες κλίμακες τις οποίες και έπαιζα στην κιθάρα και βρήκα την ευκαιρία να τις δοκιμάσω στο μπουζούκι. Οπότε η μουσική μας ταυτότητα καθορίζεται από το γεγονός ότι είμαι Έλληνας, από τη στιγμή που χρησιμοποιούμε το μπουζούκι, καμία όμως σχέση με τη φιλοσοφία του μπουζουκιού που κυριαρχεί στην Ελλάδα. Για εμάς όλο αυτό ήταν ένα πείραμα.
Που σημαίνει ότι στο εξωτερικό το αντιλαμβάνονται διαφορετικά;
Εννοείται. Δεν μπορώ να πω πως στην Ελλάδα είναι καχύποπτοι. Ίσως κάποιοι που δεν μας έχουν ακούσει να είναι καχύποπτοι, ακούγοντας τη φράση metal με μπουζούκι. Υπάρχει μια άποψη για το μπουζούκι που είναι δικαιολογημένα τραγική. Στο εξωτερικό αντίθετα το κοιτούν με περιέργεια, είναι κάτι καινούργιο για αυτούς. Αλλά δεν to προσθέσαμε για να κάνουμε εντύπωση. Το κάναμε για να δημιουργήσουμε και τελικά κόλλησε με τη μουσική μας.
Παίζεις και άλλα μουσικά όργανα;
Κυρίως έγχορδα. Θα ήθελα να ξέρω όμως και πιάνο καλύτερα. Στο Impressions έχουμε και ηλεκτρικό σιτάρ, το οποίο βρέθηκε στο στούντιο της Sylvia Massy. Τυχαία έκανα κάποιον αυτοσχεδιασμό και ο ηχολήπτης τον κράτησε, έτσι το προσθέσαμε στο άλμπουμ. Αργότερα έμαθα πως το είχε χρησιμοποιήσει ο Adam Jones των Tool και ευτυχώς που δεν το ήξερα πιο πριν γιατί θα με είχε φορτίσει συναισθηματικά, θα μου φαινόταν ευχάριστα περίεργο.
Το όνομα της μπάντας πώς βγήκε;
81 db σημαίνει 81 decibel. Όταν δούλευα σε στούντιο στη Φλωρεντία υπήρχε μια πόρτα ηχογραφήσεων που έγραφε «το στούντιο τηρεί τη νομοθεσία , μέχρι 80 db.» Εμείς προσθέσαμε άλλο ένα, για να είμαστε πάνω από το όριο (γέλια).
Πριν τους 81 db πώς είχες ασχοληθεί με το χώρο;
Έκανα διάφορες συναυλίες εντός Ελλάδας και είχα ένα solo ep, το “Enter Outside”, με πέντε κομμάτια, το οποίο κάποια στιγμή θα ήθελα να επανακυκλοφορήσω.
Πες μας λίγα πράγματα για το “Impressions”. Τι αποδοχή είχε από το κοινό;
Με τη Sylvia Massy στο στούντιό της υπήρχε πολλή χημεία και μας βοήθησε να βγάλουμε το αποτέλεσμα που θέλαμε. Ο δίσκος δε θεωρώ πως έχει διαφορετικό στυλ από τον πρώτο, όμως μπορώ να πω ότι είναι η εξέλιξή του. Είναι επίσης πιο επιθετικός, με καλύτερη παραγωγή, εξελίσσοντας τον ήχο και τα τεχνικά μέρη. Χαρακτηριστικό μας αποτελεί ότι δεν μπορούν να μας κατατάξουν σε ένα είδος. Για πολλούς αυτό είναι μπέρδεμα. Άλλοι μας λένε progressive, άλλοι alternative, κάποιος δημοσιογράφος στην Ιταλία μας αποκάλεσε mousaka metal, το οποίο μας προκάλεσε γέλιο (γέλια). Αυτό από τη μια μου αρέσει, δυστυχώς όμως ο κόσμος πολλές φορές θέλει να ξέρει τι στυλ είναι ο δίσκος. Γενικότερα έχουμε λάβει θετικά σχόλια. Το “Impressions” προωθήθηκε περισσότερο και στη Γερμανία, οι κριτικές ήταν πολύ καλές μιας και άρεσε το μείγμα progressive metal με ελληνικά μουσικά στοιχεία. Μας χαροποιεί ότι ο κόσμος έρχεται στα lives και τα κομμάτια τους αρέσουν και περισσότερο από το δίσκο. Αυτό δεν είναι και λίγο, γιατί από τη μεριά μας δε βασιζόμαστε απλώς στη δισκογραφία, με τις συναυλίες θεωρούμε πως πάμε ένα βήμα παραπέρα.
Άρα να μην κάνω την επόμενη ερώτηση που σκόπευα, δηλαδή τι μουσική ακριβώς παίζετε;
Αυτό το αφήνουμε σε αυτούς που μας ακούνε να το απαντήσουν! Εμείς παίζουμε αυτό που μας εκφράζει. Επιρροές έχουμε από Dream Theater, Metallica, Faith No More, Tool, μέχρι Θεοδωράκη και Bregovic.
Πες μας λίγο για τα φωνητικά. Ο frontman σας (William Costello) χρησιμοποιεί μεγάφωνο και μου φαίνεται πως κάνει διάφορα παιχνίδια με τη φωνή του. Έχετε προσθέσει το θεατρικό στοιχείο, θα μπορούσε να πει κανείς;
Ναι, κοιτάζουμε να χρησιμοποιούμε τη φωνή ως όργανο και έτσι τα φωνητικά προσφέρουν στα κομμάτια μουσικά, δεν έχουν ξέχωρο ρόλο. Όσον αφορά τη θεατρικότητα, μας αρέσει τα τραγούδια μας να δίνουν εικόνες, κίνηση. Αν μπορούσα θα έκανα μια ταινία ή ένα βίντεο για το δίσκο, αφού μου βγαίνουν εικόνες και όχι μόνο ήχος.
Οπότε αν αποτύπωνες το δίσκο σε 4, 5 εικόνες, ποιες θα ήταν αυτές;
(Με τη μια): Φεγγάρι λόγω του κομματιού “Luna”, ένα πρόσωπο δίχως χαρακτηριστικά, η δυσκολία στο να υπομένεις και να επιμένεις, η τρέλα και ο πειραματισμός, σαν να είναι κάποιος τρελός επιστήμονας μέσα σε ένα εργαστήριο.
Νόμιζα ότι θα δυσκολευόσουν να απαντήσεις! (γέλια)
Είδες; Απάντησα γιατί όντως βλέπω τη μουσική με εικόνες! (γέλια)
Θες να μας μιλήσεις συγκριτικά στια το πώς βλέπεις τη metal σκηνή σε Ελλάδα και Ιταλία και γενικότερα το παγκόσμιο μουσικό στερέωμα;
Την ελληνική σκηνή δεν την ξέρω τόσο καλά, αλλά από τα συγκροτήματα που έχουμε παίξει, είδα ότι και τα άτομα ήταν καλά και οι μπάντες. Παρακολουθώ επίσης στο internet μπάντες που προοδεύουν πχ. οι Suicidal Angels και είναι πολύ ευχάριστο. Για την ιταλική που γνωρίζω περισσότερα έχω να πω πως αναρωτιέμαι γιατί τόσα καλά συγκροτήματα δε βγαίνουν προς τα έξω. Βλέπεις πως και στις δύο χώρες η λαϊκή μουσική υποθάλπει το metal και το rock με αποτέλεσμα να μένουν στο underground μπάντες που θα μπορούσαν να διαπρέψουν στο εξωτερικό.
Θεωρείς ότι ήταν συγκυριακό το ότι έκανες πράγματα στην Ιταλία ή νομίζεις πως εκεί είχες περισσότερες ευκαιρίες;
Αυτή είναι υποθετική ερώτηση… Δεν ξέρω αν θα έκανα παρόμοια μπάντα, αν θα προχωρούσε. Ίσως αν έμενα να εδώ να μην πήγαινε τόσο καλά διότι εδώ δεν θα πρόσθετα το μπουζούκι λόγω της προκατάληψης. Ο άλλος λόγος είναι ότι μας βοήθησαν στην Ιταλία κάποια άτομα που γνωρίσαμε, η οργάνωση στα studios και κάποιες σημαντικές συναυλίες. Πάντως στην Ιταλία είναι πιο δύσκολο να κάνεις support σε μεγάλες μπάντες σε σύγκριση με το τι συμβαίνει στην Ελλάδα, πόσο μάλλον στην Αγγλία.
Πες μας για τι τελευταίες συναυλίες σας σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Είναι η τρίτη φορά που ερχόμαστε. Κάτι που παρατηρήσαμε, και τα υπόλοιπα μέλη το διαπίστωσαν, είναι πως υπάρχει μειωμένη προσέλευση, όχι μόνο στα δικά μας shows αλλά και γενικότερα στις εξόδους των Ελλήνων, το οποίο μεταφράζω ως μια μειωμένη διάθεση λόγω όλων αυτών που ακούγονται, του ψυχολογικού πολέμου στον οποίο υποβάλλονται όλοι. Ο κόσμος δυσκολεύεται να βγει έξω. Γενικά όμως και αυτή τη φορά όπως και τις προηγούμενες περνάμε καλά εδώ, γνωρίζουμε κόσμο, μας αρέσει το φαγητό…! (γέλια)
Άρα έχετε επηρεαστεί και εσείς από τα πολιτικά και οικονομικά γεγονότα;
Στην Ιταλία δεν είναι το ίδιο, υπάρχει μεν κρίση, αλλά η κατάσταση ακόμη ελέγχεται. Ελπίζω έστω να μείνει έτσι ή να καλυτερέψει, αν και είμαι απαισιόδοξος. Τώρα για το άλλο θέμα φυσικά και έχει επηρεάσει και εμάς μια και η μια χώρα επηρεάζει την άλλη. Πχ. και αυτό που είπα πριν, η μειωμένη έξοδος είναι κάτι που έμμεσα μας επηρεάζει
Επόμενα σχέδια;
Τώρα είμαστε στη φάση σύνθεσης για τον καινούργιο δίσκο. Μέχρι το καλοκαίρι ελπίζω να έχουμε γράψει τα απαραίτητα για να ξεκινήσουμε μετά ηχογραφήσεις. Δεν ξέρω πού, η αλήθεια είναι πως σκεφτόμαστε να κυκλοφορήσει ανεξάρτητα. Δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα. Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν κάποιες προτάσεις, αλλά επειδή και η κρίση επηρεάζει τη μουσική βιομηχανία, δεν ξέρω αν μας βολεύει να το κάνουμε μέσω εταιρίας λόγω αυτών που ζητούν πλέον, ή αν είναι προτιμότερο να έχουμε τον έλεγχο εμείς. Ο στόχος είναι να είναι έτοιμος το 2013. Είσαι η πρώτη που το λέω, αλλά είναι πιθανό να έχουμε ένα δίσκο θεματικό, με κάποιο concept. Για εμφανίσεις, σχεδιάζουμε το Mάρτιο στην Ιταλία, μετά μάλλον Αγγλία. Για χειμώνα θα επιδιώξουμε να «κλειστούμε» για να γράψουμε, αλλά είμαστε ανοιχτoί σε ό, τι προκύψει, αν δηλαδή παρουσιαστεί κάποιο λάιβ που θα μας ενδιαφέρει.
Ευχαριστώ για τη συνέντευξη, καλή συνέχεια στα επόμενά σας βήματα!
Ευχαριστώ πολύ και εγώ!
Ήλια Τσάρα
http://www.81db.net/index.html
http://www.facebook.com/81dbofficial
Band Members
Filippo Capursi: Drums
Kostas Ladopoulos: Guitars, Bouzouki and Additional Voices
William Costello: Voices
Vieri Pestelli: Bass
Discography
Evaluation 2009
Impressions 2011
