Ναι, ναι, είναι γεγονός, οι Katatonia επέστρεψαν με το “Sky Void Of Stars” για να μιλήσουν και πάλι στην ταλαίπωρη ψυχούλα μας. Μέσα στα τριάντα κάτι χρόνια πορείας τους και παρά τις ενίοτε αλλαγές στον ήχο τους, οι Σουηδοί μετρ της μελαγχολίας δεν μας απογοήτευσαν ποτέ.
Από την κυκλοφορία των τριών singles που προηγήθηκαν αυτού του δίσκου, ήταν φανερό πώς δεν θα το έκαναν ούτε και τώρα. Το “Atrium”, ειδικά αυτό, θα μπορούσα να το ακούω κατ’ επανάληψη μέχρι να βαρεθώ τη μουσική! Οκ υπερβολή, αλλά είναι σίγουρα ένα πολύ όμορφο κομμάτι και ίσως η καλύτερη στιγμή του άλμπουμ, κατά την ταπεινή μου άποψη.
Πάμε να το δούμε λίγο πιο σφαιρικά όμως. Το “Sky Void Of Stars” θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένας δίσκος που αποτελεί τη φυσική συνέχεια του “City Burials” του 2020. Δε θα μας εκπλήξει με κάποια τρομερή αλλαγή ή καινοτομία. Παραμένει πιστός στο γνωστό ύφος που χαρακτηρίζει τα τελευταία χρόνια τους Katatonia. Είναι γεμάτος σκοτάδι και μια γλυκιά μελαγχολία, όπως ένας «ουρανός κενός από αστέρια».
Αποτελείται από δέκα τραγούδια, συν το bonus “Absconder”, και τα σχεδόν 50 λεπτά διάρκειάς του κυλάνε όμορφα και αβίαστα. Στο “Impermanence” μάλιστα θα συναντήσουμε και μια ενδιαφέρουσα σύμπραξη, αφού το κομμάτι φιλοξενεί τον τραγουδιστή των Soen, Joel Ekelöf.
Μία ξεχωριστή αναφορά επιβάλλεται να κάνουμε και στο εικαστικό μέρος του δίσκου. Μιας και πρόκειται για ένα artwork ιδιαίτερης αισθητικής. Όχι ότι δεν μας έχουν συνηθίσει σε κάτι τέτοιο βέβαια, αλλά το συγκεκριμένο νομίζω ότι είναι σίγουρα ένα από τα πιο όμορφα που έχουν παρουσιάσει μέχρι τώρα.
Το “Sky Void Of Stars” ειλικρινά θεωρώ ότι έχει όλα τα καλά της μουσικής των Katatonia και μπορεί να είναι πολύ νωρίς ακόμα, αλλά τολμώ να πω ότι εύκολα θα αποτελέσει μία από τις κυκλοφορίες που θα ξεχωρίσουν μέσα στο 2023. Οι φίλοι της μπάντας θα βρείτε σίγουρα πολλές όμορφες στιγμές σε αυτόν τον δίσκο. Τον συστήνω ανεπιφύλακτα, ιδίως για αυτές τις νύχτες, που ο καιρός είναι άκρως χειμωνιάτικος και η ψυχολογία κάπως πεσμένη.
9/10
Βίκυ Αθανασοπούλου
vicky.avarts@yahoo.gr
Η πορεία μου με τους Σουηδούς progressive gothic metallers Katatonia κρατά αισίως μια εικοσαετία, αφού η πρώτη μου επαφή έγινε με το μαγευτικό “Viva Emptiness”. Ακολούθησε τρία χρόνια μετά το “The Great Cold Distance” (2006), έχασα «τα αυγά και τα πασχάλια» με το “Dead End Kings” (2012), το οποίο παραμένει το αγαπημένο τους άλμπουμ ever. Αγαπώ εξίσου το “The Fall Of Hearts” (2016) ενώ είχα βρει σχετικά συμπαθητικό το “City Burials” (2020). Ήρθε όμως η ώρα να επιστρέψουν στην δισκογραφία με έναν νέο full length δίσκο, τον δέκατο τρίτο (13) της καριέρας τους, ονόματι “Sky Void Of Stars”, ο οποίος μαζί του έφερε και την πικρία. Να είναι σημαδιακό το νούμερο; Ποιος ξέρει…
Όλα είχαν αρχίσει να δείχνουν προς τα πού πάει η δουλειά, όταν είχε βγει το “City Burials”, κάτι το οποίο είχε αρχίσει να κάνει δειλά – δειλά τα βήματα του με το “The Fall Of Hearts”. Προσωπικά, όσες ακροάσεις και αν έδωσα στον νέο δίσκο, όση προσπάθεια έκανα για να τον «χωνέψω», αποδείχτηκαν άκαρπες. Το “Sky Void Of Stars” μου δίνει την εντύπωση ότι είναι ένα άλμπουμ το οποίο δημιουργήθηκε με ιδέες που τους είχαν ξεμείνει και δεν μπήκαν ποτέ στον προκάτοχο του. Δυστυχώς για εμένα αυτό δεν τους τιμά και ίσα – ίσα, αποτελεί για εμένα ένα φθηνό κόλπο, το οποίο μπορεί να το εντοπίσει κανείς σε όλο το άλμπουμ. Έχει χαθεί η όλη μαγεία της μπάντας, αφού ακόμα και ο Jonas Renkse έχει χάσει την δύναμη που κατείχε στην φωνή του και υπνώτιζε τους οπαδούς του με την ερμηνεία του.
Αν πρέπει να μπω στην διαδικασία και να θέσω επί χάρτου τις σκέψεις μου σχετικά με το ποια κομμάτια με εντυπωσίασαν, ίσως καταλήξω στο “Drab Moon”, το οποίο είναι το πιο κοντινό στο ένδοξο παρελθόν των Σουηδών, μαζί με τα “Opaline”, “Author” και “Birds”, αλλά μέχρι εκεί. Πέραν αυτών, δεν έλαβα κάποιο άλλο ιδιαίτερο vibe ώστε να με συγκινήσει και να πω «Τι έγραψαν πάλι τα ρεμάλια;». Σε καμία περίπτωση. Και τα παραπάνω είναι απλά συμπαθητικά. Κοίτα να δεις που τελικά θα με κάνουν να συμπαθήσω περισσότερο το “City Burials”!
Αν ανήκετε σε αυτούς που βρίσκεται δισκάρα το “City Burials”, τότε εδώ έχετε να λάβετε έναν ισάξιο, τουλάχιστον, δίσκο. Αν ανήκετε στην δική μου κατηγορία, ξεκινήστε την ακρόαση δισκογραφικά αντίστροφα.
6/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
