Έβδομο full-length album από από το τρίο από την Ιταλία που ακούει στο όνομα Aborym και συγκαταλέγεται στην κατηγορία του industrial black metal. Μοναδικό πρόβλημα, ή αλλιώς χαρακτηριστικό, αυτής της κυκλοφορίας, είναι η απουσία σύνδεσης με τα στοιχεία του black metal. Για όσους περίμεναν ότι θα ακούσουν τους κλασικούς Aborym, αυτό συνιστά ένα πρόβλημα. Για όσους δεν είναι γνώστες αυτής της μπάντας, μπορεί να είναι και θετικό.
Αρκετά ατμοσφαιρικά στοιχεία, όπως στο “Slipping Through The Cracks”, πολλά «μεταλιζέ» industrial στοιχεία που προσιδιάζουν (αλλά δε φτάνουν) στο στυλ των Combichrist, ορισμένα post-grunge και σκοτεινά σημεία, αλλά και φουλ ηλεκτρονικός ήχος, που βρίσκεται μεταξύ της περιόδου τέλη του 1980, αρχές του 1990, ενώ κάπου μπορεί κανείς να ακούσει και το βαρύ black κιθαριστικό ήχο που εμπλέκεται μέσα σε όλα αυτά (“You Can’t Handle The Truth”), καθώς και πιο μελωδικά κιθαριστικά solos, αναμεμειγμένα με ανούσιους ήχους (“Big H”). Η σχετικά μεγάλη διάρκεια ορισμένων τραγουδιών (“For A Better Past”) δε μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι δικαιολογείται κάπως, ενώ και συνολικά δεν παρατηρείται κάποια συνοχή μεταξύ των κομματιών, αλλά και εντός αυτών. Το μοναδικό κομμάτι που μπορεί να σταθεί ως ένα συνεκτικό άκουσμα είναι το άνοιγμα του δίσκου, το “Unpleasantness”. Στα υπόλοιπα μπαίνει ένα ερωτηματικό ως προς το σκοπό της ύπαρξής τους.
Συνολικά, πρόκειται για ακουστική εμπειρία. Αν κάποιος θέλει να πάρει μία γεύση, μπορεί να ακούσει το “Big H”, που εμπεριέχει όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία. Διαφορετικά, το σύνολο του δίσκου είναι ένα συνονθύλευμα άσκοπων ηλεκτρονικών ήχων και industrialστοιχείων, που δε δένουν μεταξύ τους και δεν αφήνουν κάτι στον ακροατή. Κατάλληλο, όμως, για Β-movie grunge κινηματογραφικές παραγωγές με έμφαση στην ψυχεδελική κατάσταση πρωταγωνιστών που αρέσκονται σε σοδομαζοχισμούς.
3/10
Αλίκη Μαξούτογλου
[email protected]
