AlbumsΚριτικές

Pestilence – Hadeon (Hammerheart)

Μάλλον δεν είμαι και ο πιο κατάλληλος για να γράψω λόγια για το νέο άλμπουμ των Ολλανδών, ενός ιστορικού σχήματος, τόσο της Ολλανδίας όσο φυσικά και του death metal και του ακραίου ήχου γενικά. Το παραπάνω διότι δε ξέρω και τόσα πολλά ή όσα θεωρώ ότι θα χρειαζόταν για αυτούς αλλά θα κάνω μία προσπάθεια. Γενικά θεωρώ ότι η μετά πενταετίας – μετά από το τελευταίο full length “Obsideo”  και τις δύο τελευταίες συλλογές “The Dysentery Penance” και “Reflections Of  The Mind”– επιστροφή των Pestilence είναι πάνω κάτω ό,τι θα περίμεναν οι φίλοι και οπαδοί του συγκροτήματος.

Εκτός από τα μικρά κομμάτια, τα οποία στο μέσο όρο δε ξεπερνούν τα τρεισήμισι λεπτά, αυτό που περιμένει ο ακροατής να ακούσει, όντας συνηθισμένος στον ήχο των Ολλανδών, νομίζω ότι έρχεται κατευθείαν με το Non Physical Existent. Αρκετά καλά solos που προλαβαίνουν να ξεχωρίσουν έστω και λίγο. Δίνουν αυτή τη γνωστή χαοτική νότα του είδους, κάτι που γίνεται ακόμα περισσότερο στο Multi Dimensional. Τo Oversoul που ακολουθεί μάλλον χαρακτηρίζεται ως το κλασικό παράδειγμα του άλμπουμ και από τα πιο χαρακτηριστικά του, πιο αργό κομμάτι και με πιο τραχύ και κλασικό death metal ήχο. Κλασικό παράδειγμα αποτελεί και το Materialization. Είναι από τα κομμάτια που εάν έχεις χάσει κάπως το συγκρότημα και αν είσαι οπαδός των Morbid Angel για παράδειγμα τότε θα σε κάνει να το γουστάρεις και να ξανασχοληθείς με το σχήμα. Το τελευταίο το διαπίστωσα όσο προχώραγε η ακρόαση του άλμπουμ. Ότι δηλαδή εάν είσαι οπαδός μίας κλασικής μπάντας του death metal και πιθανόν είχες καιρό αν ακούσεις Pestilence ή κατί από τις τελευταίες τους κυκλοφορίες, τότε υπάρχουν στιγμές εδώ που θα σε κρατήσουν.

Από εκεί και πέρα, σίγουρα υπάρχουν πιο πειραματικές στιγμές, όπως είναι τo Astral Projection και (λιγότερο) το Ultra Demons(που γενικά κρατάει ψιλά τον πήχη), όπου χρησιμοποιούν μία ηλεκτρονική/ρομποτική φωνή (που μου θύμισε ας πούμε Styx!). Δε ξέρω κατά πόσο ταιριάζει με την γενικότερα κλασική και αρκετές φορές τυπική death metal κατεύθυνση/αισθητική. Αν μέχρι στιγμής δεν είχα βρει κάποια πράγματα που να ξεχωρίζουν παραπάνω, στο τεχνικό παίξιμο, στη γενικότερη απόδοση και κυρίως, στο εντυπωσιακό drumming, όλα αυτά τα βρήκα με το Discarnate Entity.  Το Manifestations ξεκινάει και συνεχίζει με πολύ καλό μπάσο που «πυροβολάει» και μου έδωσε την αίσθηση ότι θα ξεχωρίσει και συναυλιακά. Σίγουρα ένα από τα κομμάτια που ξεχωρίζουν. Σίγουρα θα προτιμούσα και θα μου άρεσε αν υπήρχαν περισσότερες εναλλαγές στα φωνητικά, όπως έγινε για ένα πολύ μικρό σημείο στο Timeless.

Αρκετά καλή δουλειά στις κιθάρες και στα solos. Στα αυτιά μου η συνολική παραγωγή μου φάνηκε ότι θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Γενικώς, ακόμα ένα καλό άλμπουμ για το death metal και οπωσδήποτε με μία “blast from the past” διάθεση, που παραπέμπει στην 90s εποχή των Ολλανδών και την τότε ξεκάθαρα και μόνο death metal προσέγγισή τους. Μέχρι εκεί, χωρίς να προσφέρει κάτι καινούριο ή να έχει τραγούδια που θεωρούνται καινοτομίες. Δε θα μπορούσε έτσι κι αλλιώς νομίζω κάτι τέτοιο, πράγμα και δύσκολο μετά από πόσα χρόνια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ξέρουν να κάνουν καλά αυτό που κάνουν και σε καμία περίπτωση δεν απογοητεύουν, κάτι που καταλαβαίνεις αν ακούσεις το τελευταίο κομμάτι Electro Magnetic. Ωραίο κλείσιμο και του δίσκου αλλά και στο τέλος του κομματιού (!) και όπως θα έπρεπε.

6,5/10
Πέτρος Μυστικός
[email protected]

Tatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X