Οι Paradise κατάγονται από το Κεμπέκ. Ξεκίνησαν την πορεία τους το 2002 και μέχρι το 2005 κυκλοφόρησαν δύο full-length albums. Από τότε μέχρι και το 2018 παρέμειναν ανενεργοί και ξαναήρθαν στο προσκήνιο το 2019 με νέα σύνθεση στα μέλη τους και νέο υλικό. Πλέον αποτελούνται από τους Fred Kelly στις κιθάρες, R.L. Black στα φωνητικά, Freddy Crew Grr στις κιθάρες και Mat Rodger/Hias στα τύμπανα.
Όσον αφορά το επίθετο του τελευταίου, στη σελίδα τους στο Facebook είχαν δύο διαφορετικά. Ποιο από τα δύο είναι το κανονικό ή αν είναι και τα δύο ή αν το Hias είναι παρατσούκλι δεν το ξέρω αυτό αλλά καλό θα ήταν να μην γράφετε όπως να ‘ναι τα στοιχεία σας στις σελίδες σας.
Το είδος που παίζουν λέγεται volcanic rock. Δικιά τους επινόηση αλλά στην ουσία πρόκειται για hard rock με heavy metal. Πως αλλιώς όμως θα το παίξουμε διαφορετικοί; Σας καταλαβαίνω αφάνταστα. Προχωράμε σιγά σιγά στα του δίσκου. Αποτελείται από δέκα κομμάτια και η διάρκειά τους παίζει μεταξύ των τριών και πέντε λεπτών. Δεν ξεφεύγει από το τυπικό hard/heavy είναι όμως αρκετά ενδιαφέρον.
Δείχνουν με αυτόν τον τρόπο ότι τα δεκατέσσερα χρόνια απουσίας τους δεν πήγαν χαμένα. Τα φωνητικά είναι πολύ καλά αν και διαφωνώ με το επιτηδευμένο γρέζι. Η μελωδία θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Επαναλήψεις και πάλι επαναλήψεις. Λεπτομέρεια βέβαια μπροστά στα solos και τον ρυθμό που είναι εξαιρετικά. Το shaker/καμπάσα/αυγό/μαράκες ό,τι είναι αυτό το πράγμα τέλος πάντων που ακούγεται στα περισσότερα κομμάτια (αυτό το χράτσα-χρούτσα για να καταλάβετε για τι μιλάω), θα μπορούσε να μην ακούγεται τόσο έντονα. Χτυπάει λίγο άσχημα και είναι πράγμα που διορθώνεται είτε την ώρα της ηχογράφησης είτε την ώρα της μίξης.
Αξιόλογη προσπάθεια θα έλεγα παρά το τραγικό στιλάκι που προσπαθούν να δείξουν πως έχουν. Στο βιογραφικό τους στη σελίδα διαβάζεις δύο φορές πως όταν έκαναν κάτι σχετικό με την μπάντα τους, ήταν μεθυσμένοι. Κλείστε το καλύτερα ή δείξτε λίγο πιο σοβαρό χαρακτήρα. Ο δίσκος όμως παραμένει πολύ καλός.
6/10
Χριστίνα Γιαννούλη
giannouli.christina3@gmail.com