Δεύτερος δίσκος για το κουαρτέτο από το Chicago του Illinois. Μοντέρνο heavy metal με Thrash και κάποια core στοιχεία να ολοκληρώνουν την εικόνα, μας χαρίζουν 9 καινούριες συνθέσεις και μια διασκευή σε Judas Priest στο Jawbreaker. Οι Trivium, Bullet For My Valentine, Machine Head είναι εμφανείς επιρροές της μπάντας, ακολουθώντας πιστά το δρόμο που χάραξαν οι πιο πάνω στον Αμερικάνικο ήχο. Οι Trials δεν κάνουν κάτι πρωτότυπο, εφευρετικό και προς Θεού δεν επανεφεύρουν τον τροχό. Αλλά και η μία σχεδόν ώρα του δίσκου είναι διασκεδαστική, πορωτική και δυναμική, με κάποια ακουστικά «ξεσπάσματα» . Βλέποντας μόνο και μόνο τη διάρκεια του δίσκου, η αλήθεια είναι ότι μέτρησε αρνητικά. Υπάρχουν βέβαια και οι στιγμές του δίσκου που νιώθεις ότι έχουν τραβήξει από τα μαλλιά κάποια κομμάτια, με κάποιες επαναλήψεις που μοιάζουν ανούσιες. Εγώ γενικότερα δεν μπορώ τις πολλές φαμφάρες και ανούσιες επικούρες, όχι ότι ισχύει κάτι τέτοιο στην περίπτωση των Trials, αλλά σε κάποιες στιγμές άρχισαν να τείνουν προς τα εκεί. Η παραγωγή για Self – Financed είναι εκπληκτική και πολύ ντόμπρα. Η διασκευή η οποία είναι διαθέσιμη μόνο στην digital εκδοχή είναι πιστή και σέβεται την αρχική, αλλά με μια πιο μοντέρνα ματιά. Μια πάρα πολύ καλή κυκλοφορία από τους Αμερικανούς με highlight το υπέρτατο κομμάτι “With Only Sorrow Now”, το οποίο αν το κυκλοφορούσε μια πιο μεγάλη βεληνεκούς μπάντα θα ήταν από τα πιο κλασσικά και αγαπημένα του κοινού. Τσεκάρετε!
7.5/10
Τένια Λάρδα
