Περίτρανο παράδειγμα μπάντας με μεγάλα “καρύδια” οι Rusty Bonez. Μπορώ κάλλιστα να τους χαρακτηρίσω ως το “next big thing” στον ήχο τους. Μια μπάντα που σε κάνει να ακούς το “Wrath” ξανά και ξανά… Και να αναλογιστεί κανείς πως είναι μόνο το ντεμπούτο τους.
Οι Αθηναίοι λοιπόν rockers αμφιταλαντεύονται σε μονοπάτια ηχοχρωμάτων μεταξύ του heavy rock με “κλεφτιές ματιές” προς τον grunge ήχο και “σφυρίζει” λίγο και speed rock. Εμφανείς είναι οι επιρροές από καλλιτέχνες τύπου Black Label Society, Corrosion Of Conformity, Kyuss, Hawkwind αλλά και Motorhead βεβαίως, βεβαίως! Το σημαντικότερο όμως είναι ότι έχουν φιλτραριστεί τόσο καλά που ακούς “ταυτότητα” στους Rusty Bonez, κάτι που εκλείπει πάρα πολύ στις μέρες μας.
Το “Wrath” όμως έχει πολλά καλά αλλά ένα μόνο αρνητικό (;). Μονάχα σαράντα λεπτά μουσικής. Μουσικής ποιοτικής, πορωτικής που σου φτιάχνει την διάθεση, riffάρες οι οποίες σε κάνουν να “χτυπιέσαι”, παραγωγή θεϊκή (σ.σ.: Call me Fotis Benardo), εκπληκτική ερμηνεία από τον Νώντα στα φωνητικά, ο οποίος σε τραβάει στην δύνη της φωνής του, ειδικά στα ρεφραίν, στο να τραγουδήσεις μαζί του. Μπασογραμμές κολλητικές από τον JoJo, στιβαρό παίξιμο στα τύμπανα από τον Αλέξανδρο και κιθάρες από τον Κώστα οι οποίες άλλοτε είναι δυναμικές, άλλοτε μελωδικές όσο πρέπει για να σε παρασύρουν. Ακούστε κομμάτια όπως τα “Burn The Sun” (σ.σ.: πόσο το λατρεύω αυτό το κομμάτι!!!), “Scream Of Souls”, “King Of The Road” (σ.σ.: πόσο το λατρεύω αυτό το κομμάτι!!! #2), “Goldman Shagged”& “Stoned Skin”. Προς θεού να μην ξεχάσω και το εξαιρετικό εξώφυλλο, το οποίο είναι ακριβώς αυτό που περιγράφει ο τίτλος. Αριστουργηματική δουλειά από τον Bewild Brother στα εικαστικά!
Για εμένα προσωπικά το “Wrath” είναι μια από τις καλύτερες αυτοχρηματοδοτούμενες δουλειές, αν όχι η καλύτερη και ποιοτικότερη για φέτος. Απορώ πως κάποια εταιρεία δεν τους τσίμπησε. Βρείτε το, ακούστε το και απαιτήστε τους να παίξουν κάπου κοντά σας. Εγγυημένη η διασκέδαση.
9/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
