Βλέπω στο promo λογότυπο που δεν διαβάζεται, βλέπω εξώφυλλο.. Τέζα καφρίλα, αν και ίσως μπορείς να το πεις και ελαφρώς artistic… Βλέπω και φάτσες μόνο για να επιβεβαιωθεί το ρητό του φίλου μου του Γιάννη πως για Νότια Αμερική και Άπω Ανατολή δεν υπάρχει σωτηρία. Πραγματικά η καφρίλα που βγαίνει από αυτές τις χώρες μπορεί να μην κουβαλάει πάνω της τον αέρα του υπερβατικού και του καινοτόμου, σε πείθει όμως ότι πιο γάλακτος μπορεί να γίνεται πιο κάφρικο όμως ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. Οι συγκεκριμένοι “θορυβοποιοί” μας έρχονται από τις Φιλιππίνες και σε αυτόν τον δεύτερο τους δίσκο παίζουν μπάλα για την Comatose Music, μια από τις καλύτερες εταιρίες στον χώρο (από εκεί περιμένουμε και το νέο δίσκο των δικών μας Mass Infection). Όπως είπα και παραπάνω, ακόμη μια μπάντα που δεν διεκδικεί σε καμία των περιπτώσεων oscar πρωτοτυπίας, παίζει όμως το υλικό της τίμια και καλά για το είδος, αντλώντας επιρροές τόσο από την πιο κάφρικη πλεύρα του death metal με τα φωνητικά να θυμίζουν αρκετά slam καταστάσεις αλλά και μπάντες όπως Brodequin, Liturgy, Disgorge. Μουσικά από την άλλη το όλο παίξιμο τους αν και γρήγορο ακούγεται αρκετά βαλτώδες ενώ δεν λείπουν και οι grindcore εξάρσεις. Μπάντες όπως οι Soils Of Fate, Devourment και οι Circle of The Dead Children είναι φαντάζομαι μέσα στα γούστα τους ενώ δεν λείπουν και οι πιο κλασικές επιρροές (λίγες είναι οι αλήθεια) καθώς και κάποια διάσπαρτα leads με τους Cannibal Corpse αλλά και πολύ λίγο τους Deeds Of Flesh να έρχονται στο μυαλό. Εν ολίγοις κάλο παίξιμο και καλή παραγωγή, καμία πρωτοτυπία αναφορικά με τις συνθέσεις, οπότε και καμία τύχη να πάρουν βαθμό μπάντας που μπορεί να αναγνωριστεί στο χώρο η να βγει και παραέξω, οπότε ένα…
5.5/10
Τάσος Δεληγιάννης
