Στο παιχνίδι της εγχώριας thrash metal αναβίωσης μπαίνουν και οι Fadom με τον πρώτο τους δίσκο, “Pantophobia”. Τους είδα πριν λίγο καιρό για πρώτη φορά στο Thrashers United IV, οπότε μπορώ να πω ότι είχα μία αρχική θετική εικόνα γι’ αυτούς. Χωρίς φασαρίες, mosh pits και σπρωξίματα αυτή τη φορά, κατάφερα να ακούσω με ηρεμία το ντεμπούτο τους, εκεί όπου κατάλαβα πως δεν πρόκειται να βρεθείς προ εκπλήξεως με το thrash που θα ακούσεις. Η μαγκιά όμως είναι πως οι Fadom καταφέρνουν δίχως δυσκολίες να βγάλουν έναν επιθετικό δίσκο που δεν αφήνει τίποτα όρθιο στο πέρασμά του. Ηχητικά δε θα έλεγα πως είναι επηρεασμένο ιδιαίτερα από το “Big 4” του Bay Area, με μόνη εξαίρεση τα Mustaine-alike φωνητικά του Θοδωρή. Το “Pantophobia” νομίζω πως ανήκει περισσότερο στο δεύτερο 80’s κύμα με μπάντες όπως Testament, Exodus, Overkill και Nuclear Assault. Ο ήχος είναι άνω του μετρίου, στοιχείο που μπορεί να συμβάλλει στο να ξεφύγουν κάποια στιγμή από τα underground κυκλώματα, ενώ το hit-άκι “Thrasholution” είναι μόνο ένα μικρό δείγμα από το ταλέντο τους. To δυναμικό ξεκίνημα με το riff του “Massive Destruction”, η ταχύτητα του “Insidious Nurturing”, η ομαδοποιημένη δομή του “Inhuman Annihilation Project”, είναι μόνο λίγα από τα στοιχεία που κάνουν τους Fadom από πολύ νωρίς επαγγελματική thrash μπάντα και όχι απλά μπάντα ζωντανών εμφανίσεων. Ετοιμάστε το τζιν-σωλήνα, φορέστε τα βρώμικα Nike thrash-ο-πάπουτσα και βγάλτε από τη ντουλάπα το ξεχασμένο Exhorder μπλουζάκι που έχετε στην κατοχή σας. Ασχέτως με το τι θα φέρει το μέλλον στο συγκρότημα (γιατί ως γνωστόν η ελληνική σκηνή είναι δίκοπο μαχαίρι), το “Pantophobia” ήρθε για να μείνει!
7.5/10
Χάρης Μπελαδάκης
