12 χρόνια… 12 ολόκληρα χρόνια μέχρι οι Θεσσαλονικείς να χτυπήσουν πάλι με μια καινούργια κυκλοφορία. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι Sarissa είναι ένα εκ των cult ονομάτων της Ελληνικής σκηνής, οι οποίοι έχουν καταφέρει από το 1987 μέχρι και σήμερα να είναι ενεργοί. Τα προβλήματα όμως πολλά, αλλά ο mastermind της μπάντας, Δημήτρης Σελαλμαζίδης, σίγουρα δεν αποθαρρύνεται. Πριν περάσουμε στην παρουσίαση του “Nemesis”, πρέπει οπωσδήποτε να πούμε κάποια πράγματα για τους Sarissa.
Μετά το πρώτο demo της μπάντας “1987” – το οποίο επανακυκλοφόρησε πρόσφατα και σε βινύλιο, οι Sarissa έμειναν για πάντα στην ιστορία του ελληνικού heavy metal. Ένα demo το οποίο παραλίγο να τους αποφέρει και την διεθνή αναγνώριση, αφού υπήρχε ενδιαφέρον από την Noise Records (οι παλιοί θα θυμούνται ότι στέγαζε ονόματα σαν τους Helloween). Δυστυχώς μια Ρώσικη μπάντα προτιμήθηκε (λόγω της μεγαλύτερης αγοραστικής δύναμης της Ρωσίας) και κάπου εκεί άρχισαν τα προβλήματα για τους Sarissa. Το θρυλικό “Sarissa”, το 2004, έβαλε την μπάντα δυνατά στην Ελληνική σκηνή και με καινούργια σύνθεση. Το εξαιρετικό “Masters Of Sins”, τους έβαλε και πάλι στο χάρτη. Τα προβλήματα με τις συνεχείς αλλαγές συνθέσεων, δεν σταμάτησαν και οι Γιώργος Χατζησυμεωνίδης (φωνητικά) και Δημήτρης Σελαλμαζίδης, αποφάσισαν να επανενεργοποιήσουν το συγκρότημα. Πλαισιωμένοι από δυο νεαρούς και πολύ καλούς παίχτες, τον Ορέστη Ναλμπαντή (κιθάρες) και τον Στέλιο Σιούλα (τύμπανα), η μπάντα άρχισε δειλά δειλά να κάνει κάποιες εμφανίσεις στην Ελλάδα, με αποκορύφωμα το Up The Hammers του 2013. Εκεί ακούσαμε και τα πρώτα δείγματα του καινούργιου τους υλικού.
Και ο χρόνος έφτασε, ώστε να έχουμε όλο το δίσκο στα χέρια μας. Μεγάλη η απορία στο που θα κινηθούν οι Sarissa με το “Nemesis” και αν το έχουν ακόμη. Στο δεύτερο ερώτημα η απάντηση είναι απολύτως καταφατική. Στο πρώτο ερώτημα, έχουμε μια στροφή στον κλασσικό heavy metal ήχο των Accept και Saxon, με δυστυχώς τα ελληνικά / ανατολίτικα στοιχεία να είναι απόντα από τον ήχο τους. Εντάξει είμαι υπερβολικός. Υπάρχει η εισαγωγή του πρώτου κομματιού, “Daughter of the night (Nemesis)”, η οποία είναι γραμμένη σε αυτό το ύφος και δένει το παρελθόν της μπάντας με το παρόν.
Η έλλειψη των ελληνικών / ανατολίτικων στοιχείων θα μπορούσε να αποβεί καταστροφική για το “Nemesis” και τους οπαδούς, αλλά η μπάντα χτυπάει τόσο καλά με το κλασσικό της metal, που αποστομώνει τους πάντες. Έχοντας κρατήσει τα βασικά στοιχεία του ήχου τους από το “Masters Of Sins”, οι Sarissa παράγουν 9 δυνατούς metal ύμνους, που το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να σε σηκώσουν από την καρέκλα και να σε αναγκάσουν σε ατελείωτο headbanging. Μέσα στο δίσκο υπάρχουν διάσπαρτα κάποια τεχνικά στοιχεία, κυρίως σε περάσματα, αλλά μην φανταστεί κανείς ότι πάμε σε progressive φάσεις. Το αντίθετο. Οι Sarissa χαρακτηρίζονται από την ευθύτητα και πάνω από όλα από τα κορυφαία ρεφρέν που έχουν ντύσει όλα τα κομμάτια.
Υπάρχει κάτι για όλους μέσα στο “Nemesis”. Επική ατμόσφαιρα στα “Daughter of the night (Nemesis)” και “Warriors”, thrash υφή στο “Fallen”, κλασσικό metal στα “No Man’s Land” και “Sacrifice”, hard rockιές στο “Into The Night”, ατμόσφαιρα στο μπαλαντοειδές “I ‘m Coming Home”. Πραγματικά, δεν υπάρχει κομμάτι το οποίο υστερεί μέσα στο “Nemesis”.
Από εκεί και πέρα, τον ήχο ανέλαβε εξ’ ολοκλήρου ο Δημήτρης Σελαλμαζίδης και απλά έχει κάνει την παραγωγή της ζωής του. Απίθανο βάθος στα τύμπανα, όγκος στο μπάσο, απίστευτο ξύρισμα στις κιθάρες. Εκείνο όμως που είναι πραγματικά απίστευτο, είναι τα φωνητικά του Χατζησυμεωνίδη. Εκτός του ότι ο Γιώργος έχει κάνει πραγματικά τρομερή δουλειά σε όλες τις μελωδικές γραμμές, τις οποίες ερμηνεύει με πάθος και πολυμορφία (αρκεί να ακούσετε το “I ‘m Coming Home”), το βάθος στη φωνή και τη χροιά του, είναι ανεπανάληπτο.
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Οι Sarissa επιστρέφουν με ένα δίσκο, ο οποίος επιτέλους δεν υπερβαίνει τα 45 λεπτά και δεν έχει ούτε ένα filler. Το “Nemesis” πρέπει να ακουστεί από κάθε άνθρωπο που υποστηρίζει ότι του αρέσει το κλασσικό metal. Σε αυτό το δίσκο οι Sarissa παντρεύουν το παρελθόν με το παρόν με έναν εκπληκτικό τρόπο και πάνω από όλα έχουν έμπνευση. Οι μελωδίες αυτού του δίσκου, μπορούν να μείνουν κλασσικές. Επενδύστε άφοβα. Μια από τις κορυφαίες στιγμές του 2016.
9/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
