Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα από τα προσωπικά μου στοιχήματα. Όταν πριν 4 χρόνια είχα ανακαλύψει το “Tales Of The Sand”, πραγματικά είχα πάθει πολιτισμικό σοκ. Είχα καιρό να ακούσω κάτι το τόσο πρωτότυπο, τόσο διαφορετικό. Όλες αυτές οι ανατολίτικες σκάλες- που στη συνέχεια έμαθα ότι είναι δρόμοι παραδοσιακής μουσικής της Τυνισίας- μπλεγμένες με ένα υβρίδιο progressive metal και εμπορικού hard rock, έδιναν ένα μοναδικό αποτέλεσμα. 1 με 2 χρόνια μετά την κυκλοφορία του “Tales”, οι Myrath άρχισαν να κάνουν τα σωστά βήματα σε θέμα management και ο κόσμος άρχισε να ασχολείται μαζί τους, με αποκορύφωμα την παρουσία τους στο Prog Power της Αμερικής το 2014. Κάπου εκεί, άρχισα να σκέφτομαι ότι μάλλον έχουμε να κάνουμε με το καινούργιο μεγάλο όνομα της heavy metal.
Κάπου εκεί έβαλε και η μπάντα το στοίχημα με τον εαυτό της. Ο 4ος δίσκος θα σηματοδοτούσε την καριέρα τους. Το “Legacy” έρχεται να βάλει τους Myrath εκεί που πραγματικά αξίζουν να είναι, στην κορυφή. Πριν από καιρό, είχα διαβάσει μια συνέντευξη του τραγουδιστή Zaher Zorgati ο οποίος έλεγε ότι το μόνο που θα άλλαζε στο “Tales”, θα ήταν να είχε περισσότερες συνθέσεις σαν το “Wide Shut”, για να ικανοποιήσει και τους παλιότερους οπαδούς των “Hope” και “Desert Call”. Κάτι μου έλεγε ότι οι Myrath θα προσπαθήσουν να ικανοποιήσουν τους πάντες στο “Legacy”.
Και ακριβώς αυτό κάνουν. Το “Legacy” αν και πρωταρχικά έχει σαν σκοπό να είναι εμπορικός δίσκος, δεν είναι καθόλου εύκολος. Δεν πρόκειται κανείς να τον καταλάβει με ένα άκουσμα. Ναι, υπάρχουν τραγούδια όπως το θεϊκό “Believer”, τα οποία με ένα άκουσμα σε πιάνουν από τα μαλλιά και σε κάνουν να τα τραγουδάς σαν χαζός συνεχώς. Το βασικό στοιχείο στο “Legacy”, είναι όπως πάντα, το oriental στοιχείο. Αυτή τη φορά, οι oriental ιδέες βασίζονται πάνω σε κλασσικές ενορχηστρώσεις και όχι πάνω στα riff της κιθάρας, όπως στο παρελθόν. Υπάρχουν αρκετά περάσματα στη κιθάρα τα οποία παραπέμπουν σε αυτό το ύφος, απλά αυτή τη φορά το βάρος των oriental στοιχείων πέφτει στην ορχήστρα, ενώ οι ενορχηστρώσεις την μπάντας παραπέμπει σε δυτικό τρόπο γραψίματος μουσικής.
Από εκεί και πέρα το “Legacy” χαρακτηρίζεται όντως από μια μικρή στροφή σε πιο δυτικές φόρμες, ειδικά στα ρεφρέν των κομματιών, τα οποία είναι όλα ρεφρενάρες. Αρκεί να ακούσετε κομμάτια όπως τα “I Want to Die”, “Storm of Lies”, “Other Side” και “The Needle” για να πειστείτε. Μόνο ένα κομμάτι (από τα κορυφαία του δίσκου), το “Nobody Lives”, κρατάει το πλήρες oriental στυλ του “Tales”, με έναν εκπληκτικό Zaher στη μέση του κομματιού. Το ίδιο κομμάτι είναι και το μοναδικό (αν άκουσα καλά) που έχει αραβική γλώσσα στο ρεφρέν.
Προσπαθώντας να ικανοποιήσει τους πάντες, η μπάντα ακολουθεί τη φόρμα του Symphony X βασικού riff, του progressive κουπλέ και του εμπορικού ρεφρέν, στα περισσότερα κομμάτια. Το “Legacy” αποτελεί τη φυσική συνέχεια του “Tales” και αν κάποιος εξαιρέσει το κομμάτι “Duat”, ένας δίσκος σε υψηλά επίπεδα.
Όσον αφορά την τεχνική κατάρτιση των Myrath, εδώ πλέον συγκρίνονται με μπάντες όπως οι Symphony X. Ας ακούσετε με προσοχή τη λεπτομέρεια των ενορχηστρώσεων, τα εκπληκτικά σόλο του Malek Ben Arbia στις κιθάρες, τα γεμίσματα του Elyes Bouchoucha στα πλήκτρα ή το σημείο πριν από το δεύτερο κουπλέ του “Get Your Freedom Back” από τους Anis Jouini και Morgan Berthet σε μπάσο και τύμπανα αντίστοιχα. Όσον αφορά τον ήχο, η παραγωγή είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα και παρόλο που οι ενορχηστρώσεις είναι αρκετά φορτωμένες, τα πάντα ακούγονται καθαρά.
Από εκεί και πέρα, το “Legacy” είναι ένας πολύ καλός δίσκος, αλλά δεν είναι το αριστούργημα που περίμενα ότι θα ακολουθήσει με το “Tales From The Sand”. Ήταν αρκετά δύσκολο να φτάσουν αυτά τα επίπεδα, αλλά ήταν κάτι που περίμενα ότι μπορεί να γίνει. Οι ατελείωτες φορές που άκουσα το δίσκο, με έπεισαν ότι οι Myrath έχουν ανέβει επίπεδο σαν μπάντα, αλλά το γεγονός ότι μου πήρε 2 με 3 φορές για να πείσει ότι είναι ένας καλός δίσκος, είναι η μεγάλη διαφορά με το “Tales From The Sand” το οποίο με μια και μόνο ακρόαση δείχνει την αριστουργιματικότητά του και την ιδιοφυΐα του. Ελπίζω ότι οι Myrath έχουν στο μέλλον και στη φαρέτρα τους κάτι καλύτερο από το “Tales”. Προς το παρόν το “Legacy” αποδεικνύει ότι οι συμπαθείς Τυνίσιοι, μπορούν να επιβιώσουν ανάμεσα σε μεγάλες μπάντες. Τώρα, αφήστε τα περί σκυλάδικων και απλά απολαύστε τη μουσική πρωτοτυπία που προσφέρουν οι Myrath. Το “Legacy” είναι ένας πάρα πολύ καλός δίσκος.
8.5/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
