Οι Σουηδοί Dråpsnatt πρόλαβαν να δώσουν τρεις υπέροχες δημιουργίες στο χώρο του μελωδικού/ατμοσφαιρικού black metal, πριν τελικά ο μύθος τους περάσει στην αιωνιότητα. Ευτυχώς υπάρχουν εταιρίες σαν τη συμπατριώτισσά τους Nordvis, που δεν αφήνουν τη θύμησή τους να ξεθωριάσει. Οκτώ χρόνια μετά το κύκνειο άσμα τους, χαρίζει στο μεταλλικό κοινό μια επανακυκλοφορία του “Skelepht” και μάλιστα για πρώτη φορά εκτός από CD και σε βινύλιο.
Μοναδική μου ένσταση, και πριν περάσουμε στα της μουσικής, ότι έπρεπε να διατηρηθεί το αρχικό εξώφυλλο. Ποτέ δεν πειράζουμε τα πρωτότυπα, εκτός και αν φυσικά υπάρχει σοβαρός λόγος να το κάνουμε. Η Nordvis εδώ προτίμησε να προχωρήσει σε μια γενικότερη ανανέωση της κυκλοφορίας, αλλάζοντας το artwork. Ευτυχώς τουλάχιστον κράτησε την ασπρόμαυρη αισθητική της πρώτης έκδοσης.
Ηχητικά τώρα και για όσους δεν είχαν προγενέστερη επαφή με την μπάντα, οι Dråpsnatt καταφέρνουν να παντρέψουν πολλά από τα χαρακτηριστικά στοιχεία των περισσότερων υποειδών του black metal, με αποτέλεσμα να αποτελούν αρεστό άκουσμα σε ετερόκλητα ακροατήρια του φάσματος. Πιάνοντας λοιπόν σαν σταθερά του ήχου τους τη μελαγχολία, κινούνται κυρίως σε mid-tempo φόρμες, χωρίς να λείπουν και τα κλασσικά μαυρομεταλλικά ξεσπάσματα. Τα πλήκτρα γεμίζουν όμορφα τα τραγούδια, χωρίς να ακούγονται «γραφικά», τη στιγμή που οι κιθάρες προσφέρουν αξιομνημόνευτες μελωδίες ζωγραφισμένες πάνω σε έναν καμβά μελαγχολίας. Το άκουσμα χαρακτηρίζεται από μια διάσπαρτη 90s αύρα, περασμένη μέσα από καταθλιπτικά φίλτρα.
Το μονοπάτι κατάθλιψης που ακολουθείται στα σαράντα πέντε λεπτά του δίσκου, απαντάται και μέσα από τα φωνητικά που πότε είναι κλασσικά growls και πότε μεταβάλλονται σε σπαραγμούς απόγνωσης. To “Skelepht” μπορεί να αποτέλεσε έναν αποχαιρετισμό, όμως η ηχώ του είναι καταδικασμένη να αντηχεί μέσα τους αιώνες.
8,5/10
Θοδωρής Χριστοδουλόπουλος
s[email protected]
